En
 

En hij smeekte
Zijn knieën rood als bloed
En hij bloedde
Zijn bloed wit als traanvocht
En hij voelde
Zijn gevoel was dood als hijzelf
En hij draaide zich op
Schreeuwde
Worstelde
Een naam genoemd
Een vloek gerust
En nog steeds stond ik daar, ademlozer dan hij

Ja, enig. Stelt me een béééééétje teleur, zoiets van een leraar Nederlands. Zal es vragen hoe oud mijn leraar eigenlijk is, waar ie woont....

(Heftig gedicht, maar dat mag je niet zeggen, tegen jouw soort.)

Hijs inderdaad nogal...matig en vaag http://forum.scholieren.com/smile.gif
maar zeker wel poetisch verantwoord
beetje proza stijl bijna

ik vind het echt een hele mooie manier van dichten, deze stijl.