Onwaardig
 

Onwaardig



Soms voel ik me een verzinsel.
Verzonnen door mijn eigen hart.
Gemaakt door woorden die jij sprak,
en erdoor geillusioneerd.
Soms voel ik me zoals jij zei,
gebroken, hard, gevallen.
Dan vraag ik me af waarom,
en wat me heeft bekeerd.

Soms voel ik me niet meer,
dan jouw pop, een knufel,
iemand zonder eigen wil,
en zonder zelf te bewegen.
Aan twee touwtjes meegetrokken,
en zo te gedragen als men wil.
Doen wat maar wordt opgedragen,
en ik hou het niet eens tegen.

Soms voel ik me maar heel alleen,
soms, juist niet, maar ik ben het wel.
Niet eens een klein beetje hoop of blijdschap,
niet eens waardig aan vaarwel.



Als gedicht zal dit niet veel zijn, maar dit zijn mijn diepste gevoelens die momenteel al weken door me heen spelen, dit is letterlijk wat en hoe ik me voel, en dit zegt dingen die mij dwars zitten. Kortom, een gedicht op gevoel, niet op poezie.
Dacht dat ik dat er maar even bij moest zetten.

Ahw en dan wat uitleg op aanvraag:

Niet eens waardig aan vaarwel: Hoezeer het ook niet ik is die ben wie het hoort, en hoewel hij alle reden heeft weg te gaan, hoeft hij geen gedag te zeggen, want ik begrijp het zo ook wel en ben geen moeilijk afscheid waard.

Zo tevreden Skye?

Ik denk dat elke tekst die staat voor een eerlijk menslijk gevoel net zo goed is het beste gedicht.
Mooi stukje dus. Vorral eerste strofes spraken me aan.
Kus

De laatste strofe vind ik niet zo mooi, maar de rest wel en je hebt goed een gevoel weergegeven!