[Verhaal] De mogelijke gevolgen van alcoholisme
 

Verbijsterd staarde hij naar het bordje wat aan de deur bevestigd was. ‘Gesloten’, stond er op. Gesloten? Hoezo gesloten? Deuren waren er toch voor om ze open te maken? Bovendien, alle voorafgaande zaterdagen was deur van het café waar hij zich nu voor bevond wel gewoon open. Waarschijnlijk was het een foutje van Kees, de kroegbaas, en het was zijn plicht om dat aan hem te melden. Gniffelend klom hij door het wijdopen raam naar binnen. Gesloten, haha. Misschien was Kees wel dronken en heeft hij per ongeluk het raam opengezet in plaats van de deur? Ja, dat klonk logisch.

Even moesten zijn ogen aan het donker wennen, maar al gauw tekenden de vertrouwde vormen van het café zich door het duister heen. ‘Eerst maar een biertje’, dacht hij. Tenslotte kreeg je niet vaak zo’n kans - er stond niemand bij de bar, en dat betekende dat hij gratis kon inschenken. Op zoek naar Kees kon hij altijd nog. Op de tast, half voelend en half kijkend, schuifelde hij in de richting waar in zijn voorstelling de bar zich moest bevinden. Helemaal achterin, dat was zijn plek. Vanaf daar kon hij de vaste kroegbezoekers goed zien, terwijl hijzelf verscholen ging in de duisternis - de armzalige gloeilampjes van veertig volt konden het vertrek niet helemaal verlichten.

Ja, daar zag hij zijn barkruk al uit de duisternis opdoemen. Hij was net van plan om tevreden te grijnzen, maar toen viel hem iets vreemds op. Het leek net of er iemand op zijn kruk zat, voorovergebogen. Hij stond stil, en tuurde in het donker. Het leek net of de persoon op de kruk de tafel aan het bestuderen was of zat te slapen, aangezien hij niet bewoog. Hoe dan ook, die vent zat op ZIJN plek, en dat is niet de bedoeling. Daar zou hij hem wel even van af schoppen, dat zou hem leren op andermans kruk te gaan zitten.

Goed of kwaad als het ging rende hij struikelend in het donker naar de persoon die nog steeds gebukt en met zijn hoofd steunend op twee handen op de kruk zat.
‘Hee man, wat mot dat!’
Stilte. De man reageerde niet, hij liet zelfs niet blijken dat hij het opgemerkt had dat er iemand tegen hem praatte. Wat een lef had die gozer! Nu was het menens. Hij gaf de man een duw.
‘Wou je vechten? Nou? Kom mee naar buiten dan!’
De gewenste reactie bleef weer uit, maar de linkerhand van de man schoot wel uit positie, waardoor hij vooroverviel en zijn hoofd met een raar, smakkend geluid tegen de bar viel. Verbaasd zette hij een stapje achteruit. Maken vallende hoofden altijd smakgeluiden?

Veel tijd om er over na te denken kreeg hij niet. Hij had zijn gedachte nog niet eens kunnen afmaken, en het licht sprong aan.
‘Halt! Politie!’
Hij keek om. Politie? Hoezo politie? Waar politie? En belangrijker – waarom politie? Verward keek hij de mannen die naar hem toe renden aan. Ja, ’t klopte. Ze hadden in elk geval blauwe kleding aan, met politielogo’s er op genaaid. Dachten ze soms dat hij een inbreker was, die door het raam was geklommen om iets te jatten? Maar dan is het een misverstand! Hij was dan wel een zwerver, eerlijk was hij wel. Hij was niet voor niets ooit invalpriester geweest. Ook al was dat lang, lang geleden, en zag hij er al lang niet geleerd en betrouwbaar uit, zijn eerlijkheid heeft hij behouden.

Het werd hem niet gegund deze gedachte wél af te maken. Terwijl hij zich voornam voortaan minder te gaan denken werden zijn handen op zijn rug gedraaid. Daarna kreeg hij een duwtje richting de inmiddels geopende deur. Wanhopig keek hij achterom, en zag hij in de grimmig belichte, bijna lege kamer, een voorovergebogen man op zijn kruk zitten. Voorovergebogen, met een verminkt, kapotgeslagen, en bebloed gezicht wat door het gewicht van zijn hoofd tegen de tafel plat werd gedrukt. Verbijsterd bleef hij staan, maar de politieman trok hem mee en duwde hem de politieauto in.

Voor de auto de hoek om ging zag hij Kees in de deur verschijnen, die grijnzend zwaaide met de twee voorwerpen die hij in zijn hand hield. Een daarvan was een mobiele telefoon.

Het andere was een hamer.

Goed verhaal! Het leest gemakkelijk, bouwt een zekere sfeer op en heeft een verassend en vooral leuk einde. Ook de manier waarop de zatlap redeneert is erg leuk, zoals in "Misschien was Keer wel dronken en heeft hij per ongeluk het raam opengezet in plaats van de deur? Ja, dat klonk logisch."

Ik had alleen vraagtekens bij de lampjes van veertig volt. Weet je zeker dat je geen veertig Watt bedoelt? Voor zover ik weet, met mijn geringe natuurkundige achtergrond, heeft de felheid of sterkte van het licht niets met het aantal volts te maken.

De zin " ... dat zou hem leren andermans op andermans kruk te gaan zitten." kan je vast ook nog wel op een andere manier vertellen.

Maar buiten dat heb ik niets aan te merken. Erg goed verhaal.

LUH-3417

Geweldig verhaal!

Allebij: Dank u :o

Op dit moment ben ik mezelf aan het slaan voor die domheid, natuurlijk is het Watt.. Ik had nog even getwijfeld, maar met mijn vier voor scheikunde duurde dat twijfelen niet echt lang. :/

Dat is een onopgemerkte tikfout die ik nu stiekem ga veranderen :o
Het hoort " ... dat zou hem leren op andermans kruk te gaan zitten." te zijn.

:cool:

.. en meer weet ik de komende tijd niet uit te brengen, blah..

:eek: :cool:

Masj!

(y)

:cool:

idd vooral het einde (y)

MASSSSSSJJJ
geweldig :)
eigenlijk heb ik het niet zo op dit soort verhalen, maar deze is wel (met accent op de e) gaaf!

Erg leuk einde vooral ja :)

masj, leuk verhaaltje :) ook lekker geschreven, en geeft ook duidelijk aan waarom alcohol slecht voor je is :p

moet je vaker doen, dit soort verhaaltjes posten :)

(y) cool!

Pardon? Waarom alcohol slecht voor je KAN zijn.

LUH-3417 - Iedereen altijd maar klagen over de schade die alcohol aan je lichaam en geest zou doen. Ik wil wel eens een rapport lezen over de sociale winst die een alcoholdrinkend mens maakt.

Kunnen we gelijk het gebruik van MDMA eraan toevoegen ;)

Lijkt me een goed idee. Daarna gaan we een onderzoek doen naar wat voor positieve invloed doodgaan op je carrière als muzikant kan hebben.

LUH-3417

Shush! Niet chatten in mijn topic ;)

De titel is spottend bedoeld en 'toevallig' tot stand gekomen trouwens, 't schoot me te binnen toen ik dit aan het posten was.. Zo'n anti-alcohol idee was dan ook totaal niet de drijfveer achter dit verhaal.

Superleuk verhaaltje!!
Erg leuk geschreven, vooral de gedachtengang van die dronken meneer! :)

Ik ga mijn puntenlijstje afwerken:

Het verhaal leest lekker, het taalgebruik is goed en duidelijk, je doet niet moeilijk om makkeljike dingen te beschrijven.

Je hebt een prettige stijl, je vertelt wat in een aantal minuten, maximaal een halfuur, gebeurd, in een geordende, duidelijke manier. Het onderwerp is leuk gekozen en écht leuk beschreven.


Qua grammatica goed geschreven, ik heb er slechts één spelfout uit kunnen halen, hoewel je die ene fout vaak maakt:
Volgens de spellingsregels hoort "en" niet na een komma.

De tijdsvolgorde is goed gedaan, er zijn geen fouten waar je eerst in de verleden tijd en vervolgens in de tegenwoordige of toekomende tijd vertelt.
Echter twijfel ik over de volgende dingen:
Moet maken niet maakten zijn?
En moet "dat is" niet "dat was" zijn?
Dit is geloof ik eerder een persoonlijke kwestie, ik geloof dat je beter "en zal hij er al lang niet meer geleerd en betrouwbaar uit" kan gebruiken.



Vat het commentaar over de spelling niet op als slecht. Het zijn dingen die ik heb geleerd door ze zelf eerst volledig ontwetend fout te doen, daarom weet ik ze.
Het verhaal beviel me goed. Ga door met schrijven en laat K&L meegenieten ;) (y)

Ik denk dat 'maken' geen 'maakten' hoeft te zijn, omdat we te maken hebben met focalisatie naar de alcoholist. Die zin is namelijk een stuk gedachte van hem, in welke tijd dan ook kan zijn.
Als het tekst vanuit de verteller zou zijn, dan zou het inderdaad verleden tijd moeten zijn, maar nu mag het zo ook, geloof ik.

De Schrijfwijzer van Renkema zegt over komma's in dit geval het volgende:
-Tussen twee hoofdzinnen die aan elkaar geplakt zijn met een nevenschikkend voegwoord (zoals 'en') mag een komma geplaatst worden als de zinnen te lang worden. Wanneer een zin te lang is, merk je wanneer je hem opleest.

"Waarschijnlijk was het een foutje van Kees, de kroegbaas, en het was zijn plicht om dat aan hem te melden." - Hier moeten overigens wel beide komma's blijven omdat 'de kroegbaas' een beknopte bijzin is en dus tussen komma's moet staan.

In de andere gevallen heeft Scimmia wel gelijk. Hoewel er soms over te twisten valt wanneer je de komma puur opvat als een indicator voor leespauzen.

LUH-3417 - Dit was nu echt een schoolvoorbeeld van kommaneukerij. Heerlijk.

*wauw*