ik ben alleen mijn eigen tranen waard
 

een beetje vaag misschien qua opbouw, maar de boodschap lijkt me duidelijk...

Het ging zo z'n gangetje
na een kleine depressie
tranen als regen

met af en toe een zonnetje
kwam in mijn hoofd
de lente door

bloempjes en bijtjes
al werd de zoete honing
bittere troep

ik bleef er in steken
hoe hard ik ook probeerde
ik kwam er niet uit

niemand die me holp
me steunde met n hand
om me dr uit te trekken

dus trok ik zelf
zo super hard
en kwam eruit
met moeite..

dagen liep ik over water
trots als een pauw
maar zoals te verwachten

er verschool zich een wak
in het stevige ijs
en ik gleed eronder

van verdriet
kon ik niet ademen
al probeerde ik uit alle macht

Het verbergen ging een tijdje
maar ik kan niet ontkennen
dat ik blijf wie ik ben

en degene die ik ben
zal nooit meer waard zijn
dan alleen mijn eigen tranen

Daz een heel sad gedichjuh..

Het begin vinnik niet mooi. Naarmate je naar het einde toegaat, wordt het steeds beter.

van verdriet
kon ik niet ademen
al probeerde ik uit alle macht

(...)


en degene die ik ben
zal nooit meer waard zijn
dan alleen mijn eigen tranen

Deze stukjes vind ik heel erg goed.

'k vind het gedichtje niet heel geweldig, 't loopt niet zo, vind ik. Maar 'k vind de titel en de laatste strofe wel heel mooi. 'k hoop dat het snel beter met je gaat. En je bent meer waard.