I made a tower at work, on my desk.
 

Wednesday, at work I made a tower out of sugar cubes.
I broke it accidentally...and I was like "awwww" and then I made a new one. But the next morning I found it lying in pieces... I suspect the cleaning women. Cause; they clean. Though they didn't quite clean up the pieces.

Now, I would’ve build the second one higher, but you see, I still had the same amount of sugar cubes because the tea lady hadn't stopped by yet, so I could only make a smaller one or a different one, and so I did. The second one wasn't that tall but more complex and very steady unlike the first. But the first was more...exciting, cause you could feel the tension raising towards way up the top! And you just knew it was going to fall eventually, it was only a matter of time. I guess it was just too tall for its own good... As for the second one, it looked perfect but there was something missing there...first I couldn't quite grasp what it was but then it came to me: there wasn't any tension, it just sat there, being finished. It didn't even trigger off the urge to throw it over, like you sometimes get the urge to jump under a fast passing train. Not out of suicidal tendencies (I'm secretly in love with life) I don't know it's just there.

I don't get tea ladies... When I asked for my regular tea it was always accompanied by a sugar cube, even when the pile of sugar cubes on my desk was starting to be a significant part of the landscape on my desk, even more significant and undeniable then the various paperclip artworks, the pieces of notebook with little ballpoint drawings on them scattered around and the bunch of teabag wrappers folded into mini cranes. It was rather surreal...but then, I didn't say "no sugar" either.

Gaaf :)
Goed geschreven en deels grappig. Beetje vreemd, maar leuk vreemd (y)
Leuk gedaan :)

hehe, thankx :) :D

maarru, tis eigelijk geen "story" hoor...tis gewoon puur feit. maja...

Autobiografisch? Leuk. Toen ik dit verhaal de eerste keer las, dacht ik dat het een soort allegorie was en begon ik een luttel te zoeken. Maar op dertien september kan je niet meer nuchter luisteren naar het woord 'toren', zeker niet als dat samen bij het woord 'instorten' staat. Dankjewel, klotemedia.

De sfeer die je oproept met je stijl nodigt mij uit te nadenken, en dat is altijd goed. Het einde past daar mooi in en zo is het toch tot een geheel geworden. Wat dat betreft heb je het goed gedaan.

Ik werd alleen een beetje onwel van de zin "... and I was like "awwww" ..." Normaliter heb ik al een gloeiende hekel aan Amerikanen die in elke zin zestien keer 'like' en 'you know' zeggen. Ik weet dat dit persoonlijk is, en dat ik het jou niet aan kan rekenen, maar het deed toch pijn.
Wat ik je wel aan kan rekenen is dat deze zin niet goed is. Het geeft de onmacht/onwil van de schrijver weer om het gevoel te beschrijven. We krijgen er wel een idee van, maar het is op een zeer zwakke manier gedaan. Aaaaw kan staan voor pijn, medelijden, teleurstelling, ontroering, euforie en weet ik veel wat allemaal. Omschrijving is beter dan beschrijven.

LUH-3417 - Verder was het fijn.

Ik vond dat juist een leuk stukje. :D :)

WOW, dank je wel voor de heerlijk vette reply!! (daar doen we het voor he :p hehe, nee hoor)
Jaa, 't was dus wel degelijk feit, maar uiteindelijk toen ik het aan't opschrijven was ontdekte ik er ook wel een zeker symbolisme in, of in elk geval: het doet je vermoeden dat er een zeker symbolisme inzit en dat je daarnaar wil zoeken, which is nice, maar het is niet direct met die bedoeling opgeschreven wat maakt dat het toch niet vastgesjord zit in keurslijfje, ik bedoel, er is ademruimte, vrijheid en ook wel een zekere onverschilligheid en dat heb ik nodig. Vandaar ook die zin waar je zo ziek van werd :D Ik kan me perfect inleven in wat je daarover zegt en je hebt eigelijk wel gelijk ook, maar aan de andere kant (nu ik erover nadenk) kan het wel bijdragen tot de al dan niet aanwezige symboliek? Maar goed, het is goedkoop :) En tja, waarom ik het in de eerste plaats zo schreef; als ik aan een stukje begin weet ik nooit waar en hoe het gaat eindigen, en ik heb de neiging om altijd alles in een ruk op te schrijven en daarna ga ik er ook zelden nog iets aan veranderen/verbeteren, ik zie m'n stukjes meer als een soort schetsjes.

En "awww" is een woord dat ik 'geleerd' heb van een van m'n engelse online buddies die het woord te pas en te onpas gebruikt, ik nu dus ook, kvind het gewoon een makkelijk woord en het bekt lekker en voor niet ingewijdden: je gebruikt het bij medelijden of vertedering. :)

wow, lange reply van mij, ik denk dat ik je overtroffen heb :p

't Is echt gebeurd? :eek: :D
Stoer. Maar waarom? Was het een plotselinge impuls, of een daad uit pure verveling?
En ik vond het 'awww....'-woordje er een beetje goed bij passen, maar niet heel erg. Ik gebruik het zelf ook, omdat je het inderdaad zo makkelijk zegt en omdat het woordje zelf zo vertederend klinkt.
Ik ga de tekst er niet op afkraken, want ik vind 'em gaaf. Zo.
Owjah, vind je het niet mooier staan als je zegt 'I built a tower', ivp 'I made a tower'?

hehe, thanks again:-) En ja, uit pure verveling, ik had de meest saaie job in de hele wereld!! (achter een computer zitte van 9 tot 5 en af en toe es iets intypen...bleh...ik werd haast simpel!) En eigelijk had ik pas door dat het toevallig nog eens 11 september was ook toen de eerste net af had, hehe. (ok, misch niet bepaald grappig maar kom)
En om je laatste vraag te beantwoorden, "build" is mooier inderdaad, maar ik heb bewust voor "make" gekozen omdat het simpeler klinkt en een beetje kinderachtig zo, net als die "awww" eigelijk:) TJA!