((zwaar werden de dagen))
 

Zwaar werden de dagen
en lang duurde die nacht.
Hoe moeilijk het is om te vechten
bij het ontbreken van kracht.
Zo bent je langzaam moegestreden,
uit ons midden weggegleden.
En na een moeilijke strijd,
uit je lijden bevrijd.
Dat we je zouden verliezen stond vast,
niet wanneer.
Zij aan zij gevochten, tot die laatste keer...
Zoveel zorg voor je, ookal was je ziek.
Lieve Meid, voor ons was je uniek.





Ik mis je nog iedere dag.........

reacties zijn welkom :)