de muur die steeds hoger werd
 

De muur die steeds hoger werd

Zo jong en dan
Zo veel zorgen
Incompleet en zo gevoelig
Voor anderen die kwetsen

Niemand die begrijpt
En haar de liefde wil geven
Harteloze mensen
Zo egoïstisch en naïef

Een kleine muur
Om haar hart gebouwd
De muur wordt hoger
En langzaam stort ze in

Niemand kon het zien
Wou over die muur heen klimmen
Totdat hij verscheen
En haar de aandacht gaf

Nu is hij verdwenen
Maar zij is sterk gebleven
De muur is gebroken
En haar zelfvertrouwen weer herstelt

erg mooi.. word er beetje stil van, been there done that gevoel..

fijn dat je het mooi vindt

Vind het niet echt poetisch, maar toch spreekt het me aan. Ws. omdat ik me er toch wel in herken, en bezig ben met die laatste stap. De muur brokkelt langzaam af:).

Sterkte!

't Klinkt mooi :)
Gavig :)
Leuk geschreven (y)