hai, nou ik hoop eigenlijk gewoon dat jullie een oplossing weten zonder dat ik meteen
 

naar een psycholoog moet ofzo. Ok, ik ga het proberen kort te houden voor jullie :) Het zit zo , een maand of 6 geleden werd er vastgesteld dat m'n moeder bloedarmoede enzo had en ook een maagbreuk en vanaf dat moment kwam ze eigenlijk in een zware depressie, ze neemt nou nog altijd antidepressiviapillen. Het zit zo dat met "zo iemand" leven nou niet bepaald gemakkelijk is, ze hebben vaak last van stemmingswisselingen en zo , en ik en m'n vader zaten er midder in, mijn puntenop school zakten natuurlijk maar ik slaagde toch maar met m'n vader ging het wel slechter. Waar ik ook mee zit is dat ik een paar maand geleden op z'n computer ook een paar kinky foto's van z'n beste vriendin heb gevonden, ik heb er nog nooit wat over gezegd maar ik zit er wel een beetje mee, maar hij bedriegt m'nmoeder niet dat weet ik wel zeker maar toch. Nu zijn we dus 6 maand verder en m'n moeder is inmiddels geopereerd en het lijkt een beetje beter te gaan, ze kan natuurlijk niet werken en daardoor werkt m'n pa nu dubbele shifts en is hij praktisch nooit thuis dus ik kuis zoveel mogelijk en kook ook.Met m'n vader gaat het precies een beetje beter.Ja, ze zaten beide wel de voorbije week te wenen omdat m'n broer aan de deur is geweest en m'n vader bedreigde met een mesofzo omdat hij en z'n gezin geldproblemen hebben enzo en nu hebben m'n ouders beslist dat ze geen contact meer met hen willen wat hen en mij wel zwaar valt. Het probleem van mij is dat het voelt alsof IK er nu compleet door zit, ik heb niks van concentratie meer, wil zo weinig mogelijk naar school, heb vaak huilbuien , vriendin heeft me ook laten vallen, ik had teveel problemen zei ze.Nuja, waar ik wel trots op ben is dat ik al een maand ben gestopt met in mezelf te snijden .Met m'n beste vriendin kan ik er wel over praten maar die heeft zelf erg veel problemen dus dat doe ik liever niet dus ik hoopte dat jullie iets wisten ............. sorry trouwens dat het toch zo lang is geworden :) :rolleyes:

Ik denk dat je niet gelijk naar een psycholoog moet, maar toch wel kan proberen om er met iemand over te praten..
Als je met een depressief iemand id buurt leeft, die constant om je heen is, kan diegene uiteindelijk jou goed beïnvloeden..
Ik denk dat je daarmee wel moet oppassen omdat je al geen zin meer om naar school te gaan ed.
Als je niet bij je vrienden/familie/mensen die je vertrouwt terecht kan, kan je misn met je mentor praten ofzow.
Als je echt veel spijbelt enzo, zal ze/hij sowieso wel met je praten denk ik..
Tis heel goed dat je bent gestopt met snijden, ik denk dat je juist daarom met iemand moet praten, omdat als je nou eenmaal gesneden hebt, imo toch wel sneller gaat snijden..
Nou meis, heel veel succes iig,
*knuffol*