Te echt???
 

Ik heb dus iets gehad anderhalve dag met me beste vriendin en toen had ze het met een nogal vage reden uitgemaakt, nu zijn we er dan samen achtergekomen, dat ze bang was dat het te lang zou gaan duren want we zijn nog jong enzo en het was voor haar te echt en te serieus...

Ze werd dus overrompeld door... tja mijn liefde ofzo en dit heeft haar afgeschrokken... ze wil nog vrij zijn enzo... en dus ze was nog niet toe aan zoiets serieus...

zijn er nog meer mensen die hier ervaring mee hebben???
of wat vinden jullie hier nu van??? ben ff benieuwd...

Ik was zelf zo... misschien nog, dat weet ik niet.

nou ik ben ook jong (volgens mijn mammie :) ) en ik heb de stap naar gebondenheid wel genomen :) het bevalt me goed....

misschien moet je haar laten zien wat je voor haar over hebt en dat je oud met haar wil worden...

Dat drijft haar alleen maar weg als ze er nog niet klaar voor is...

Gelul

Hmmmz, ik herken et nogal ja... heb dat gevoel al vaker meegemaakt. Het schrikt me op de 1 of andere manier af als ik 'te' lang met iemand heb. Ik weet ook niet zo waarom...
ik zou dr gewoon even met rust laten en de tijd geven na te denken. Misschien komt ze er zelf dan wel achter dat ze niet zonder je kan.

Als zij (nog) geen relatie kan/wil onderhouden dan is dat haar 'keuze'.

Ik ben zelf ook zo geweest. Ik was 16 en ahd een iets ouder vriendje dat hoteldebotel was. Ik had ook wel wat flirts gehad maar nooit echt serieus en dat vond ik wel best. Dit vriendje echter gaf me echt het gevoel dat ik opgesloten zat. In de pauze stond hij de hele tijd om me heen te hangen terwijl ik met vriendinnen bij wilde kletsen en nog meer van die dingen. Ik werd er echt gek van en heb het uitgemaakt. Was daar toen echt niet aan toe. Het was allemaal te heftig voor me die verliefdheid van hem. Ik wilde gewoon nog lekker lol hebben.

Als zij je te kennen geeft dat ze nog niet toe is aan zoiets serieus, dan kan je niet anders doen dan dat te respecteren..
Je moet haar maar gewoon de tijd geven, en misschien komt ze er vanzelf achter dat ze misschien niet zonder je kan..
Maar je kunt het niet gaan forceren, dat draait op niets uit..
Gun het tijd..

ik heb niet gezegd dat ik voor de rest van me leven met haar wil zijn.... dat weet ik simpel genoeg nog niet... ik ben dus ook nog jong en wil ook nog lol hebben... het is dus dat het haar te echt is, terwijl ik meer zoiets had van... ja we proberen het wel en zien wel waar het eindigt... toch betekent ze meer voor mij dan wie dan ook, maar dit is o.a. ook omdat ze me beste vriendin is...

doordat we tja... eumz... beste vrienden zijn is het nogal moeilijk om... tja elkaar met rust te laten want we zijn gewoon heel ... close ofzo... en als we uitgaan enzo... zoeken we altijd mekaar op en hangen we met zijn 2en rond enzo... de rest van onze vrienden is tja... nogal saai ofzo en dus eindigen we altijd samen ergens in een cafe op het podium... dat met rust laten gaat van allebei de kanten dus niet echt...

begrijp mij dus niet verkeerd, ik wil zelf ook nog gewoon lol hebben en die vastigheid wil ik ook niet per se... maar ze heeft wel te kennen gegeven dat ze wel die... tja intimiteit van een vriendje wil... maar dat ze tja... bang is dat ik te serieus ben enzo... en mystique ik ben ook niet echt iemand die een meisje helemaal gaat ... tja claimen ofzo als die gast bij jou deed... maar het is gewoon zo dat we tja... de meeste lol hebben met elkaar altijd...

en moenbase dat dat haar eigen keus is, heb ik helemaal niks van gezegd... ik snap dat dat haar eigen keus is... maar ik snap jouw reaktie dus niet echt... maar goed maakt ook niet uit verder...

ik zal nooit iets forceren of mzelf opdringen of ook maar iets doen wat zij niet wil... en dat weet ze...

das makkelijker gezegd dan gedaan.... wachten op liefde duurt altijd akelig lang!! :(

ja misschien wel makkelijker gezegd dan gedaan, maar dat komt alleen door het gevoel... je hebt vaak gewoon geen keus Birthmark...

(geen idee of ik dit up, zat ff iets te zoeken met de zoekfunctie en kwam toen dit topic onderweg tegen)


Gelul? Ik heb het al een aantal keer meegemaakt. Na een paar maanden krijg ik het benauwd. Er zijn zoveel leuke jongens, ik wil me niet nu al te dicht binden aan eentje. Ik weet toch dat ik zeer waarschijnlijk nooit met hem zal trouwen.
Het maakt niet uit hoe de jongen zich gedraagt. Ookal laat hij me vrij en zien we elkaar niet zo vaak, toch wil ik op een gegeven moment weer op mezelf staan. Ik heb alleen mezelf nodig, heb absoluut geen jongen nodig om me "heel" te voelen. Een vriendje is leuk, zolang het leuk is, maar ik wil me nog niet zo vast binden.

Het is moeilijk uit te leggen, maar ik zou het proberen te accepteren, miscshien kunnen jullie weer gewoon vrienden worden. Het ligt waarschijnlijk niet aan jou zelf.

Dat weet ik, maar jij weet dat van jezelf en gaat er heel analytisch mee om. Je hebt die zelfkennis, dan kun je er beter mee omgaan.

Je kunt overigens best wel een aantal maanden iets hebben en het dan weer uitmaken omdat je weer vrij wilt zijn. Als je daar maar gewoon eerlijk en open mee omgaat is er niks aan de hand. Wat ik bedoelde, is dat ik het nogal vreemd vind om het na anderhalve dag alweer uit te maken. Lijkt mij een beetje op een overhaaste beslissing dan.

tja het is inderdaad ook heel erg makkelijk gezegd.. maar je kan moeilijk iemand dwingen je vriendin te zijn.. :)
je kunt dus niet anders dan af wachten.. Hoe shit je dat dan ook vindt.. en hoe zinloos dat wachten misschien uiteindelijk geweest zal zijn.. :(

nooit last van gehad... als je echt verliefd bent, dan wil je toch niet anders?