zelfverwonding (nog eentje...)
 

hey!!

nja, ik snij/kras/... mezelf nu ongeveer een jaar en 3 maand... op dit moment vind ik het niet erg, want ik voel me er gewoon stukken beter door en voel mezelf mooier... toch heb ik ook periodes gehad, waar ik ECHT wou stoppen... 'k vond het zinloos en zo en 'k vond het gewoon erg dat ik dit mezelf aandeed... ik het ook verschillende keren geprobeerd te stoppen, met behulp van leerkrachten en vrienden en vriendinnen... dit is telkens op niets uitgedraait... ze helpten me goed hoor, dat niet, alleen vond ik het steeds opnieuw nodig om het te doen. nu ja, nu wil ik er dus niet meer mee stoppen... voorlopig toch niet, want eigenlijk ben ik ervan gaan houden (hoe stom dit ook mag klinken)...
nu is er wel iets dat ik heel erg vervelend vind... ik WEET namelijk wel dat het niet goed voor me is en zo en ik WEET ook wel dat ik ermee moet stoppen, alleen GELOOF ik het niet en WIL ik het ook niet op dit moment... 'k vind het gewoon vervelend eigenlijk dat ik weet dat ik verkeerd bezig ben... 'k had liever gehad dat ik het niet wist en dat ik zonder zorgen zou kunnen doen wat ik wil...
heeft iemand een idee, hoe ik dit gevoel kan verdrukken of zo?! met snijden wil ik niet stoppen, dus zeg nou niet dat ik professionele hulp moet zoeken of zo...

Zelf denk ik dat je niet zult stoppen met snijden voordat je inziet waarom het slecht is. En om te ontdekken waarom het slecht is, bij mij heeft het heel erg geholpen toen iemand ECHT KWAAD op mij werd om wat ik had gedaan. Tja toen ging ik me toch wel afvragen wat ik nou voor doms had gedaan.
Misschien dat zoiets bij jou ook helpt. Iig sterkte!
Kuzzzzz

Hey Framboosje,
Gevoel onderdrukken?
Mja, ik denk dat als je gaat onderdrukken, het gevoel er uit eindelijk toch wel uitkomt.
T idee zit in je hoofd, en de enige die dat eruit kan halen ben jij..
Ik snap je gevoel, heel goed eigenlijk, maar kweet er geen oplossing voor..
Suc6 meis,
*knuffol*

jah tis moeilijk om zo een gevoel te onderdrukken, ik heb meer moeite het gevoel van snijden te onderdrukken maar jah.
misschien moet je je gedachte verzetten en er niet aan denken??

Eerlijk gezegd denk ik dat jou probleem is dat je er niet mee WIL stoppen... Je weet t rationeel, maar je voelt t emotioneel niet. En eigenlijk kan ik je wat dat betreft maar een advies geven..maar dat is vreselijk confronterend, dat wel.

Ga eens praten met iemand die je goed kent en waar je veel om geeft. Misschien zie je in dat gesprekje wat je andere mensen aandoet met je gedrag en geeft dat je het laatste motivationele duwtje wat je nodig hebt...

Laat ik het zo zeggen...ik heb het zien werken, maar het is wel moeilijk....

Volgens mijn beredening snijd iemand omdat lichamelijke pijn makkelijker te verwerken is dan geestelijke pijn. Ik heb het zelf ook een geruime tijd gedaan en ben er pas mee opgehouden toen ik vrede had met de overspoeling van gedachten in mun hoofd. Ik denk dus dat je niet veel meer kan doen is dan doorgaan, totdat je jezelf weer in de hand hebt...