Betovering...
 

Betovering..

Je armen omhelzen de glanzende dag.
Het maanlicht lijkt toch niet verdwenen,
Want je trekt het de dag mee in.
In je ogen weerspiegelen sterren,
alleen te zien bij mooie gedachten,
als een betovering.

Je tranen ontvangen een gouden licht,
Maar je ziet zoveel minder met je ogen dicht,
Toch ben je dankbaar dat je het licht ontving.
Want dat doet je hart opbloeien,
Het laat de mooiste bloemen immers groeien,
In een betovering.

niet veel, I know...positief dichten is niet mijn beste kant...


------------------
Liefde is blind, daarom kan hij mij niet vinden..... http://meeting.scholieren.com/viewmeeting.php?id=17

[Dit bericht is aangepast door Secreet (28-03-2002).]

Tja..... laat ik eerst zeggen dat dit niet mijn type gedicht is. Ik hou er meer van als je in 1 keer denkt te begrijpen waar het gedicht over gaat, en er dan later achterkomt dat er nog veel meer achter zit. Maar als je dit gedicht leest, ga je al meteen zoeken naar wat erachter zit. IK vind er dan iets moois in, en toevallig is ie DAAROM mooi.

"Een gedicht is pas goed als men het tienmaal herlezen kan zonder dat het verbleekt"
- Pieter Geert Buckinx

de beeldspraak die je gebruikt is prachtig. de eerste strofe is echt prachtig, de tweede wat minder (naar mijn mening). de rijm die erin zit, past niet zo, twee keer bloeien is ook niet echt super.

maar in zijn geheel is het erg mooi!

Dat 2x bloeien was ook een foutje http://forum.scholieren.com/smile.gif