Laat het me weten.
 

het is alsof de lente is aangebroken
in mijn hart, een strakblauwe lucht
net als buiten de zon weer schijnt
als ik straks alleen ben zal ik overleven
laat me weten wat je denkt

het is alsof al het onvermijdelijke
nu op mijn pad komt, laat maar komen
de slagen en de wolken ik kan het wel aan
jouw zon kan de mijne niet overschijnen
laat het me weten ook als je blijft

het is alsof blijven vechten
nu nog het enige is, blijven bestaan
maar er is meer want kans op kans
dat kan niet slagen de trucendoos raakt op
laat me weten wordt het alles of niets

Loopt niet zo goed. Verder wel mooi.

Ik vind het echt heel raar. Sommige stukken zijn gestroofte proza, andere rijmloze poëzie, wat is dit?

dichterlijke vrijheid?

Vind de verhaallijn en je vat het wel...

Poezie hoeft niet te rijmen en proza is alles behalve dit zo'n beetje...het is een stukje poezie hoor...

Secreet, bedankt voor het verdedigen van mijn stukje poëzie http://forum.scholieren.com/wink.gif Het is misschien een beetje warrig opgezet, maar toch zeker wel een gedicht naar mijn mening.

Ik dacht alleen aan proza omdat sommige stukken in regels gehakt lijken te zijn. (Germanisme?)