Andalusie
 

Spaanse zonnen branden op mijn huid
wijl idyllisch land zij geprezen
Bruine ogen, en haar zwarte lok
Als feniks zijt zij nu herrezen

Haar furie scheen zoals sterrenlicht
bij een immer held're avondschijn
Haar snor was wat mij alleen hinderde
maar goed, zo hoort een Spaanse te zijn

IK vind dit een vrij vervelend gedicht. Ik kan het niet anders zeggen. Vervelend in zijn saaie betekenis. Het is een beetje saai allemaal, er zit geen echt pats-boem knal in, I miss a rising action, zogezegd. Daardoor lijkt hij alleen wat cynisch. Maar kop op, ik ken een paar hele goede van je dus laat je niet kisten he!!!