Automutilatie
 

Hallow mensjes,

vanaf de 3e klas heb ik redelijk veel mensen om me heen gehad die zichzelf sneden enzo, maar ik krijg echt zo langsamerhand het gevoel dat bijna iedereen hieraan doet!!
Ook krijg ik de indruk dat er behoorlijk veel mensen wel eens het slachtoffer zijn geworden van aanranding of verkrachting.
Ligt dit aan mij???

Nee, ik denk dat best veel mensen automutileren, en slachtoffer zijn geworden van verkrachting/aanranding.
Maar, ik denk ook dat sommige mensen overdrijven..
Klinkt misn stom,maar ik ken wel een aantal mensen, die zeggen dat ze automutileren, maar dat dus niet doen.
Of zeggen dat ze iets ergs hebben meegemaakt, en dat dat dus niet zo is..
Maar misn durven sommige mensen er nu pas voor uit te komen ofzo..
Of lees je t veel op t forum enzo? Ik bedoel, op psych komen meer mensen bij elkaar die iets hebben, irl zal het wel minder zijn denk ik..
Volgens mij zoeken mensen op inet ed elkaar een btje op.
Hmz, best raar eiglijk :confused:

Nou op het forum zijn er natuurlijk ook veel mensen, maar irl hoor ik ook van heel veel mensen die dat doen of gedaan hebben.

Ow ik ken ook nog zo iets stoms... ik heb 2x een vriendje gehad die zichzelf ging snijden alleen maar omdat ik dat deed!

Dat vind ik echt achterlijk... maargoed :rolleyes:

:\ damn..
Ja, dat vind ik echt erg..
Mja, als je aan iemand die niet zow goed in zn vel zit, vertelt dat je snijd, zou je diegene wel op een idee kunnen brengen..
Tja irl..
Soms denk ik weleens dat mensen snijden omdat andere mense snijden..
T klinkt misn stom, omdat ik heel goed weet dat 3/4 deel vd mensen die snijden, dat echt doen omdat ze met zichzelf id knoop zitten, niet omdat anderen het doen..
Maar bijv, wat je net zegt, dat vriendje, deed hij dat omdat jij het deed?
Ik bedoel, ik ben met een paar mensen in aanraking gekomen die ook dingen hadden meegemaakt als mij, en er waren 2 mensen die sneden. (ik en nog een meisje)
Na een paar weken, zat het halve groepje te snijden.
Ik kan niet zeggen of dat was om er een 'trend' van te maken, of echt om zichzelf..
Mja, misn komt t dardoor dat zoveel mensen snijden.
Ik las nl al een tijdje op dit forum, voordat ik me aanmelde, en het viel me wel op dat best veel mensen snijden/sneden..
Mja, misn heb ik t wel fout ofzow :S

jezus, een hele groep gaat het overnemen omdat er toevallig 2 mensen dit doen? Superstom! k Baal er van dat ik er gewoon niet meer vanaf kom. Elke keer weer als ik me rot voel... Aaarrg! En ik wil er echt mee stoppen, mjah...
En dat sexuele misbruik is ook stom! Wat is dat met de mannelijke geest??? :mad:

Ik ken dat gevoel.. Nou ja, half. Ik durf het niet los te laten, omdat ik bang ben voor chaos in mezelf. Ik wil het los laten omdat ik nu 100 % besef dat het niet goed is. Mja, hoeveel hulp ik ook krijg, ik weet zelf wel dat ik eerst chaos in mezelf moet weghalen.
Maar hoe zit dat met jou dan? Loop je bij een psych oid? Of sta je er alleen voor?

Ja, als ik het antwoord maar eens wist.. :(

Ik zit niet bij een psych... alhoewel het misschien wel goed voor me zou zijn. Ik praat heel veel met mijn vriend... ook al voordat hij mijn vriend was. Hij is heel liev voor me en heft super veel geduld. k Ben er een maand of 2 vanaf geweest, maar toen ging er iets weer heel erg fout en stortte ik weer in. Njah k hoop voor de zoveelste keer maar dat het nu over is. :(

Ach jah... gelukkig heb ik eindelijk 1 gevonden die echt anders is...
1 op een bevolking van een paar miljard!!! :p

:)(y)

Goed dat je met je vriend kan praten :)
Brr.. wat je zegt over instorten, het is weer 1 van die dingen die ik herken. Ik ben misn 2/3 weken gestopt (klinkt kort, was voor mij erg lang) Mja, ik heb een hele harde klap gehad, en ben weer begonnen. Mja, heel veel suc6 meis!
*knuffol*

Maar hoe ben jij er mee begonnen dan? Ik heb het zelf niet in een vreselijk erge vorm gedaan. Ik begon nadat ik een vriendin had die thuis misbruikt werd en haar ouders dreigden haar van school af te halen... Dat meisje en ik deden samen van dat soort dingen. Dingen die nergens op sloegen... 10 paracetamols tegelijkertijd slikken, mezelf slaan met de achterkant van een borstel, mezelf slaan en toen vertelde een vriendin over het snijden. Ik begon er over na te denken en dacht dat het misschien op zou luchten... Tsjah en toen ging ik de fout in, want het luchtte inderdaad op.
Nahjah toen hebben de ouders van dat meisje haar alsnog van school gehaald omdat wij ons er te veel mee bemoeiden en sinds dien heb ik nooit meer contact met haar gehad. Was echt super moeilijk, want dat meisje en ik deden al dat soort dingen samen en waren dus al vrij snel erg close...
In die tijd had ik ook en vriendje dat ik echt van me af moest slaan soms... en dit was mijn reactie op die dingen...
Njah dis de verkortte versie van mijn redenen... echt super stom :(

Tja, het komt eigenlijk doordat ik nogal wat dingen heb meegemaakt. k wil niet alles hier neer zetten, klinkt nogal aanstellerig misn.
Ik ben er rond mijn 11e mee begonnen, een flinke tijd al.
Eerst met periodes, en later steeds langere periodes, tot bijna elke dag. Ik heb vrij veel littekens, waardoor ik eraan herinnerd word hoe stom ik ben, om zo weer verder te gaan. Ik ben 5 keer gehecht, 1x niet zo lang geleden, 3 dagen nadat mn moeder overleden was.
Ja, HOE ben ik begonnen? Ik heb mezelf heel erg omlaag gehaald, gewoon in mezelf zeggen wat voor trut ik ben, hoe dom etc. Telkens een doel stellen, hele stomme dingen, en als ik het niet kon, moest ik mezelf pijn doen. Dat was voor mezelf, gewoon aan mezelf laten zien dat zelfs IK iets waard ben. Gedeeltelijk ben ik er ook mee begonnen om mezelf te straffen, te straffen voor het misbruik, voor mijn ouders, voor mijn school..
Tja, dat is ook de korte versie van mijn redenen.
Ik weet t, heel erg zwak.. :(

ff een vraagje, ben je ermee begonnen om wat er met je vriendin was, of om jouw persoonlijke redenen? (just asking)
Het is stom ja, om ermee te beginnen, maar ik snap het, heel goed zelfs..

Nou ik ben er mee begonnen omdat ik echt totaal wanhopig was door alle kleine dingetjes en iets wou vinden dat het beter zou maken... natuurlijk maakt dit niks beter, maar het voelde wel als een oplossing. Ik dacht toen ook totaal niet na over gevolgen als littekens enzo...
Nou nu ging het laatst helemaal geweldig... ik had mijn beste vriend (nu dus mijn vriendje) erg gekwetst en dus moest ik ook pijn... heb behoorlijk in mijn benen gesneden, maar ik heb het nog nooit zo erg gehad dat ik gehecht moest worden.
Heb jij eigenlijk wel mensen met wie je erover praat? Bedoel dat lijkt me wel belangrijk..

Oef, jij hebt dus ook zoiets dat je jezelf straft? Ja, dat je niet nadacht, vind ik vrij logisch, waarschijnelijk dacht je niet eens dat je er niet mee kon stoppen..
Weet je vriendje dat jij jezelf snijd als je hem kwetst?(of als er andere dingen zijn gebeurd)
Misn kan je er met hem over praten, dat hij je kan helpen op een 1 of andere manier..

Ja, ik had eerst een psych, maar daar kon ik het absoluut niet mee vinden, zodat ik ong. 3/4 maanden een andere kreeg.
Mja, ik vind het nogal moeilijk om irl echt serieus te praten met iemand, en nu twijfel ik ook behoorlijk aan haar.
(ze weet niet meer wat ze met me aanmoet :S)
Vd rest kan ik goed terecht bij de mensen uit het gezin (vervangend), maar daar heb ik eigenlijk het lef niet voor, aangezien ik toch een buitenstaander ben.. :o

om eerlijk te zijn ben ik zelfs voor het eerst met het begrip automutilatie gekomen op dit forum, ongeveer 2 maand terug. NIemand hier doet het, heeft het erover, of heeft dr zelfs maar van gehoord. Das goed volgesmij :D

http://forum.scholieren.com/search.p...der=descending (459 topics over snijden)

http://forum.scholieren.com/search.p...der=descending
(88 topics over automutilatie)
Mja, misn zegt dit je iets..

Mijn vriend weet het wel ja. En hij probeerd heel hard me ervan af te houden. Ik hoop dat het lukt... t is nu ongeveer 4 dagen geleden dus ik zie wel....

Maar die mensen uit het gezin weten toch wel dat er van alles aan de hand is? Ik neem aan dat ze er dan voor je zijn en jou willen helpen...

(schrik niet.....)


1 op de 3 vrouwen is ooit seksueel misbruikt

(dit kan seksuele intimidatie zijn, maar ook aanranding, verkrachting of langdurig misbruik)


dus op zich is het niet vreemd dat je er zo veel over hoort...

:eek: OMG :eek: :eek: :eek:

ja, ik vond het ook nogal schokkende cijfers...

Als je over straat loopt en je denkt aan 1 op de 3, en je kijkt rond....dat zijn er zo vééél!

En hoeveel zieke geesten lopen er dan wel niet rond....?


Ik vind het moeilijk om nu nog in de goedheid van mannen te geloven, ook al wéét ik dat ze niet allemaal zo'n eikels zijn....

Maar ja, daar gaat deze topic niet over ;)

Mjah ik vind het ook best wel moeilijk... heb tot nu toe nog bij geen 1 van mijn vriendjes me echt compleet vertrouwd gevoeld in bed zeg maar... twijfelde altijd aan de motieven van die jongen en was soms zelfs bang voor ze in een van mijn geweldig fijna buien...
Mjah my god 1 op de 3!!! Is echt mega veel!
Oowjah en nou moet ik toch nog 1 keer zeggen dat ik iemand heb gevonden die wel compleet te vertrouwen is... en iedereen vertrouwd hem dan ook altijd vanzelf... en jaaaaaa hij is van mij :D

Goed zo, dat is een goeie steun :)
Maar weten je ouders er niet van?(of heb je geen goeie band met ze) Ik bedoel, je kan niet altijd bij je vriendje zijn neem ik aan..
Misn kan je aan hun ook goeie steun krijgen..

Ja, dat is m nou juist..
Kijk, ze hebben een dochtertje van 12, allebei goeie baan, moeder in verwachting.. Het perfecte gezin is er..
En dan, komt er een lastig meisje van 15 erbij, ontzettend onhandelbaar, doet waar ze zin in heeft, gooit onrust in het gezin. Ik pas er niet bij, ik ben het niet gewend om zoveel liefde te krijgen, op een GOEIE manier, ook niet na 3/4 maanden..
Ik durf die vrede in hun gezin niet te verstoren..
(klinkt aanstellerig, sorry)
Vaak heb ik ook van die momenten dat ik denk, ik wil het zelf doen, ZELF, zonder hulp..
Goed , ik word een beetje onlogsich nu, ik leg t morgen duidelijker uit :o:)
*knuff*

:eek: :( Damnn, wat is dit ontzettend triest..
Hoeveel zieke geesten zijn er idd, hoeveel gekwetste mensen zijn er?? Van zulke dingen heb je zolang, zoveel last.. (vaak dan)
OMG, echt walgelijk.. :eek: :(

ik doe het al 10 jaar, en niet snijden maar krassen

de rede: omgaan met stress, dwangneurose, weet ik veel

maar ik heb het geaccepteerd, en hoop dat het gewoon de puberteit is

Mijn ouders heb ik het in het begin verteld... maar die begrijpen er niks van en zijn ook niet van die "warme" personen. Ze zijn niet echt in staat om mij te helpen denk ik... ik kan idd niet altijd bij mijn vriendje zijn... aleen maar op zaterdag avond, zondag en in de vakanties eigenlijk... Maar nou ja het is beter dan niks :p

Dat heb ik dus ook precies... ik wil het allemaal zelf doen! Ik moet toch zelf in staat zijn mijn problemen op te lossen? Mjah niet dus...

Maar heb je het nooit als je vijand gezien? Ipv vriend? Ik bedoel, dat je er niet meer mee kan stoppen, MOET snijden/krassen om je bijv. te kunnen concentreren?
Ik bedoel, het is niet om je aan te moedigen, maar ik vind het behoorlijk knap dat je het kan accepteren..

Misn klinkt dit als een verhoor ofzo, sorry daarvoor. :o
Maar, vragen je ouders nu niets? Zien ze de krassen/littekens/sneden niet?
Hmz, geen warme personen, ja dat is al moeilijker..
Ik denk dat je er misn heel veel steun aan kan hebben aan je ouders.. Mja, dat is nog altijd je eigen keuze..
(ik weet dat ik dat zelf ook niet doe, btje fout om een ander te zeggen het wel te doen, sorrie :o)

hehe klinkt niet als verhoor :p
Maar nee ik geloof niet dat ze iets zien... merk niks aan ze iig.
Ik doe het ook alleen maar op mijn bovenbenen nu, want ik heb toch altijd een broek aan...
Nahjah ik hou mijn ouders er gewoon liever buiten, ze snappen dit niet en dat zullen ze ook nooit doen. Ze zullen waarschijnlijk gewoon alle scherpe voorwerpen van mijn kamer halen, mjah dat schiet ook niet op :rolleyes:

damn, vanaf je 7e al???

Je moet het toch niet accepteren? Het is ook niet de pubertijd lijkt me aangezien je het op je 7e al deed... en als je het accepteerd hou je er ook niet meej op :(

Hopelijk ben je wel bereid om in mijn goedheid te geloven, aangezien ik gelukkig niet zo'n man ben. Ik kan me overigens best voorstellen dat je dat moeilijk vindt, uitgaande van het gegeven dat 1 op de 3 vrouwen ooit sexueel misbruikt is. Daar staat echter tegenover dat dat bij 2 van de 3 vrouwen gelukkig nooit het geval is geweest, dus dat is op zich weer een pluspunt. Zelf ben ik hier op het forum ook al in contact gekomen met 2 meisjes die beide waren misbruikt en die ik nu via e-mail morele ondersteuning probeer te geven, en ik heb een Belgische mailvriendin van 37 die op haar twaalfde door haar broer en 2 van zijn vrienden is misbruikt en nu nog steeds met een onverwerkt trauma rondloopt. Sinds begin juli heb ik niets meer van haar vernomen, dus ik kan alleen maar hopen dat ze het goed maakt. Ik heb al eens geprobeerd om haar over te halen om professionele hulp te zoeken, maar dat is helaas nog niet gelukt.

helaas werkt dat niet zo makkelijk :rolleyes:

Dat weet ik, maar het is in ieder geval de moeite waard om het te proberen. Het belangrijkste is in ieder geval dat je een vriend hebt bij wie je dat gelukkig wel kunt.

Jah, k had eerlijk gezegd niet gedacht dat ik dat nog kon...

Voor het geval dat het zo overkwam.. ;)

Ja, dat schiet idd niet op..
Logisch dat ze het niet snappen, ik snap ook wel waarom je t niet wil zeggen hoor..
Mja, suc6 iig :)

Dank je wel :)
Blugh mijn hoofd is stom! :(
Mjah jij ook succes..

*knuffol* niet meissie, als je avatar je hoofd is, vind ik dat je dat absoluut niet kunt zeggen..

tenk joe :)

Uhm jah das mijn hoofd wel, maar k ga niet zeggen dat ik daar al te gelukkig mee ben :p Maar t ging meer om de inhoud :p

Het is al tijden geleden vermeld in diverse forums.
En, er zijn onvoorstelbaar veel mensen die hier aan doen. Jammer, maar waar.
Ik denk dat het goed is om mensen te informeren over wat het precies inhoud. Zo weten zij misschien ook hoe men kan omgaan met mensen (in hun omgeving) die dat (ook) doen.

Overigens, eigenlijk vind ik dat dit topic gesloten moet worden. Hier wordt nu net gedaan alsof het zo gewoontjes is allemaal, en het helemaal niets uitmaakt of je het zou doen. Tenminste, dat concludeer ik hieruit.

Forumbazen, graag jullie mening...

Hm, ben dan wel geen fb, mag wel mn mening geven he? ;)
Naja, ik weet dat ik in dit topic best veel gereageerd heb, en volgens mij heb ik niet gezegd dat het gewoon is/niet uitmaakt of je het doet..
Mja, ook weer niet dat het abnormaal is/wel iets uitmaakt.. :S
Voor mij was het eerst mn mening geven, en daarna was ik nieuwschierig hoe Miekmuis ermee omgaat, n soort ervaringen uitwisselen..
Ik zie eigenlijk niet in wat er fout aan is, maar als het fout is, vind ik het niet erg als het gesloten word..

Wel, ik vind dat het gesloten 'moet' worden omdat men er te laconiek mee omgaat, ja, ik kan het ook mis hebben hoor. :)

Nu lijkt het (niet letterlijk hoor) "ik automutileer, en wie doet het nog meer? (jippie:/)"

of eigenlijk anders:

"ik automutileer, en vind het vrij normaal, want ik heb dit-en-dit meegemaakt, maar 'k wil er niet vanaf komen want het voelt goed"
Snap je?

:\ Zo heb ik het iig NIET bedoeld..

Nee, ja, half :o
Het voelt niet goed, het voelt vertrouwd.. daarom wil/kan ik er niet vanaf komen. Mja, dat kun je ook lezen gloof ik.
Nouja, ik snap je punt wel, en zoals jij het bekijkt, ja dan heb je ook gelijk..

Wow heb jij het even fout begrepen! Ik was benieuwd of hte echt zo was dat zoveel mensen het doen als dat ik dacht. Ik vind het absoluut niet normaal, redelijk ziekelijk eigenlijk. Ik doe het zelf, maar k kan nou niet zeggen dat ik er trots op ben. Het enige wat ik er tot nu toe mee bereikt heb is littekens creeëren en een heleboel mensen pijn doen... Het maakt mij dus wel degelijk uit, maar als je zoiets doet, is het niet makkelijk ervan af te komen.
Echt NIET normaal dus!

1) Dat kan.
2) Blijkbaar wel :/
3) Als je het ziekelijk vind, waarom zoek je dan geen hulp? Je wilt er immers vanaf komen. Overigens zal het voor je vriendje ook niet erg plezierig zijn dat als hij het zou uitmaken jij het je zo enorm zal aantrekken dat je (weer) gaat snijden/krassen.
4) Zoek dan hulp! Daar zijn hulp-instanties voor.
5) En je eigen doe je er pijn mee.
6) Makkelijk is het zeer zeker niet, maar ook niet onmogelijk. Je kunt een hoop bereiken als je het maar zélf ook écht wilt.

1) :)
2) Willen en kunnen zijn 2 verschillende werkwoorden. Is het dat je er niet van af wílt komen? Of kún je er niet vanaf komen?
3) Jawel
4) Het doet er niet toe wie er gelijk heeft, toch? :)

2) Bij mij loopt het toch wel door elkaar denk ik.. Ik heb de afgelopen maanden mijn hele vertrouwde omgeving/vrienden/familie verloren. Het snijden geeft mij weer het rotgevoel van vroeger. Het klinkt heel raar, dat besef ik zelf ook wel, maar soms verlang ik naar het rotgevoel van toen, alleen omdat het vertrouwt is.. Ik snij voor een deel daarom, en omdat ik mijn geestelijke pijn neit meer wil voelen, dat kan ik neit meer aan, lichamelijk wel.
Kunnen, mja, KAN ik er van af komen? Ik betwijfel het eerlijk gezegd. Ik snijd nu 4, bijna 5 jaar. Het is in die tijd een deel van mijn ik geworden, en dat durf ik niet los te laten.. Ik weet heel goed dat het slecht is, ik haat mezelf om het feit dat het allemaal is begonnen met een lullig sneetje in mn pols, en nu is het een deel van mij. Ik kan er niet los van komen, en misn wil ik dat ook wel niet, alleen maar omdat ik geen vertouwde dingen om mij heen heb.. (vaag, ik weet t, sorry :o)
4) :) Nee, idd niet, ik wilde gewoon zeggen dat ik het ook wel met je eens ben.

Misschien dat iedereen die met automutilatie te maken heeft (gehad) weleens op deze site heeft gekeken: http://clik.to/automutilatie



Daar staat o.a. dit:

Hoe weet ik of ik er aan toe ben om te stoppen?
Zoals je misschien al gelezen hebt, kost het enorm veel energie om van automutilatie of te komen. Dit kun je niet alleen. Het belangrijkste is iemand die je kunt vertrouwen, en je alles kunt/ wilt vertellen. Diegene moet bij voorkeur bij je in de buurt wonen, zodat je daarheen kunt 'vluchten' als dat nodig mocht zijn.
De beslissing om te stoppen met zelfverwonding is een heel persoonlijke. Voordat je dat beslist, moet je daar goed over nadenken. Om je een beetje te helpen en te kijken of je er al dan niet aan toe bent om te stoppen. Hier volgt een lijstje. Beantwoord ze, voor jezelf, eerlijk. Hoe vaker je oprecht 'ja' hebt geantwoord op een stelling, hoe beter je kunt stoppen/ je er aan toe bent om te stoppen.

Ik kan goede geestelijke steun van vrienden, familie en/ of andere familieleden krijgen die ik kan gebruiken als ik voel dat ik mezelf wil gaan beschadigen.

Er zijn tenminste 2 mensen in mijn leven die ik kan bellen als ik mezelf wil verwonden.

Ik voel me bij tenminste 3 mensen redelijk op m'n gemak als ik over zelfverwonding praat.

Ik heb een lijstje van tenminste 10 'dingen' die ik kan doen in plaats van mezelf beschadigen.

Ik heb een plaats waar ik heen kan gaan als ik even uit huis moet gaan om mezelf niet te verwonden.

Ik ben bereid om alles wat ik zou kunnen gebruiken om mezelf te beschadigen, weg te doen.

Ik heb tenminste 2 mensen verteld dat ik ga stoppen met automutilatie.

Ik ben bereid om me ongemakkelijk, bang of boos te voelen.

Ik kan over zelfverwonding praten, zonder dat ik dat ook daadwerkelijk ga doen.

Ik wil stoppen met automutilatie.

Ik heb eerder weleens op zulke sites gekeken, maar het werd me al snel teveel om te zien dat het echt verkeerd is, dat ik er echt mee moet stoppen. Ook de verhalen van mensen die het zelfde hebben meegemaakt en er wèl zijn uitgekomen.. Ja, dat gaf me zown gevoel van, ja, zij kunnen het wel, wrm ik niet?
Goed, ik heb gekeken op die site, heb niet alles gelezen, wel veel.. Moet het misn een btje laten bezinken.
Op het vragenlijstje heb ik ongeveer 4 ja tjes, waarvan er 2 zeker zijn, en 2 een btje onzeker..
Het is nu al weer een tijdje geleden dat ik er met mn psych over heb gepraat, ben eigenlijk toch wel een btje scheiterig om er over te beginnen, maar ik zal het morgen wel proberen denk ik..

Euhm heyt ligt nie aan jouw maar ik denk vroeger gebeurde het iig niet zoveel *verkracten enso* en er werd niet zoveel over gesproken maar automatulatie is ook meer van deze tijd wANT je kan vaak ook zien aan de sneeen of het echt is of meer van ik voel me wel kut en ik wil ook een beete aand8.....
Of ik heb echt wat meegemaakt en het snijden is ook meer van ik kan niet met me gevoelens omgaan dus doe ik he maar zo.....daarom komt het vaak vor als mensen snijden dat ze verkachting of mishandeld zijn geweest want meestal mogen ze het niet zeggen dus dan ga je maar snijden want je moet het toch kwijt kunnen en toch laten zien dat het niet goed met je gaat zonder woorden.....
Beetje vaag allemaal wat ik hier neerzet maar als je het snapt dan zit er een kern van waarheid in...
Maar vroeger kende mensen dat ook haast niet snijden ..... maar nu het emer aar voren is gekomen en meer tv en meer rotzooi op tv is dan zie je dingen en dan denk je misschien kan mij dat helpen en omdat er nu zoveel manieren zijn van cominucatie is....
dus hoor je meer van die dingen...ik ben zelf 5 jaar geleden begonnen kvoelde me kut was iets wat ik niet mocht vertelllen en opeens een zaterdag avond gingen we een serie kijken
was er zo'n meisje die dat deed nou d8 ik das mooi haar helpt het ook dus ik zelf ook maar proberen.....blablablaaaaat
en nu ben ik 5 jaar verder en het helpt geen ene bal want kheb er alleen nog maar een probleem bij het snijden en zorgn dat niemand het ziet......maja dus je schiet er nix meeop
da wou ik ff kwijt

1) Voor sommigen kan het aanstootgevend werken, alhoewel ik denk dat je er meer iets van opsteekt, dat je weet waar je nu werkelijk mee bezig bent.

2) Jij kunt het ook vast, als je het maar ook echt wilt, je er 100% voor inzet. Waarom zou je het niet proberen? Omdat het zo 'vertrouwd' voelt, maar, iets dat vertrouwd voelt heeft (alleen) voordelen, ik zie geen voordeel aan automutilatie. Kun jij er 3 noemen?

3) Er over nadenken ofdat je echt wilt stoppen ermee is niet verkeerd.

4) Kun je zeggen welke je precies beantwoordde met een 'halve' ja?

5) Als je je psych écht vertrouwd kun je er altijd over proberen te beginnen. Misschien moet je het anders eens in een brief proberen te verwoorden en te verduidelijker, het laat zien dat je er daadwerkelijk iets voor wilt doen, initiatief tonen is niet verkeerd. Je helpt je eigen er uiteindelijk vast heel erg goed mee.

Sterkte!

Tja, ik ken ook veel mensen die dat doen, including mezelf..

ik ben nu niet echt depressief meer, maar ben nog steeds niet gestopt met auto-mutilatie.. weet niet wrom..
ik zie zelf niet in wat er slecht aan is, en t lucht voor mij enorm op..

2)Geestelijke pijn lichamelijk voelen, iets wat ik goed aankan.
Het geeft me een kick, om te weten dat ik leef en om de pijn te 'zien'.
Ja, het vertrouwde gevoel dus, alsof ik erop kan bouwen..
4)Ik kan over zelfverwonding praten, zonder dat ik dat ook daadwerkelijk ga doen.
Dat kan ik nog steeds niet helemaal, het lukt me wel om me in te houden, maar omdat de 'wil' er dan al zit, ga ik veel makkelijker snijden, gewoon om die wil kwijt te raken..
Ik wil stoppen met automutilatie.
Mja, wat ik dus al zei, als ik ermee stop, heb ik dus niks/niemand op wie ik kan terugvallen, dan val ik dus diep, heel diep, en daar ben ik heel erg bang voor.
5)Mja, das wel een idee ja.. Ik druk me vaak vrij onbegrijpbaar uit met schriijven (heb je vast wel gemerkt), maar ik denk dak t wel zal proberen..
6) Dank je :)