Leeg Kozijn
 

door de lijst ver weg
in een boom gestopt
dwarrelend naar de aarde
op een zucht weer

naar het licht
stralend in de la
boven de kast een kozijn
wat nooit meer leeg zal zijn

mooie stijl john ga zo door:)

Het spreekt me aan, na het vier keer gelezen te hebben.

Wat dus voor mij persoonlijk twee dingen wilt zeggen:
Het is een beetje te onduidelijk maar er zit wat in dus als men moeite wil doen, ontdekt men de waarde van dit geheel :)


Wel jammer dat er een gebrek aan hoofdletters is :o

Ik heb bewust gekozen voor geen hoofdletters en leestekens.
Ik vindt dat het gedicht meer een geheel lijkt zo en het wat duidelijker is.

4 keer???

Hoofdletters zuigen (y)

Een antwoord op je vraag "4???" zou duiden op het feit dat ik me moet verantwoorden en verdedigen. Dat vind ik niet nodig dus, ja 4.

En... als je de taal gebruikt, vind ik dat je ze goed moet gebruiken. Met hoofdletters dus :)

"nobody tells a man how to play, it just AIN'T that way"[ManOwar] :P

Ik laat de lezer graag wat ruimte, maja, wie ben ik toch???

(excusez-moi, zelfs als ik het niet wil trap ik staarten dood, spijtig)

Dat je geen leestekens gebruikt, is voor mij juist een factor die me stimuleert tot dieper nadenken. Achter elke zin kunnen er duizenden gedachtes schuilen, dus is het het beste nooit een punt aan het eind van de regels te zetten.

John ga zo door jongen...

Mag ik je trouwens vragen wat je inspiratie is geweest bij het schrijven van dit gedicht?

Een speciaal en bijzonder gedichtje. Al snap ik m mischien nie helemaal, het spreekt me wel wat aan. Qua verwoording, maar ook qua vorm en ritme...