Heb jij mijn boek gezien misschien?
 

Mijn boek is weg

Ik vind hem niet
Heeft iemand hem
van mij gepiekt?
Ja toch
Nee toch?
Wat moet ik nu?
Ik vraag het je niet
Toch niet
Of wel misschien?
Ik ga naar buiten
lopen met de hond
Om het groen eens
op te snuiven ja
want dat is pas gezond
Zit ik weer te rijmen
Ja alweer
Toch niet alweer?

Heb jij mijn boek
gezien misschien?
Ik dacht het al
Toch ook wel niet
Wie zit er nu te lezen
In de beken en het riet
Van mijn allerdiepste wezen?
Door grachten en
langs schachten
Heel plezant is het daar niet
Of wel misschien?
Vergis je niet
Want wat je leest
Niet al verdriet
Niet al geluk
Zit ergens wel
In wat je ziet

Doet me aan een kindergedicht denken, een goed geschreven en dat is niet slecht. Begin is leuk om te lezen, "gepiekt" vind ik echt leuk gevonden. Maar het eind snap ik dan weer niet, "zoals gewoonlijk dvs" Ze is mooi.

hehe awww, een positieve noot uit een onverwachte hoek is altijd weer leuk :)
Het einde snap je niet? Ik ben er eigelijk een beetje tegen om gedichten uit te leggen, omdat ik vind dat iedereen er het zijne in mag zien. Maar ja het slaagt dus op dat wat je ziet (buitenkant) niet altijd toont wat er ook vanbinnen inzit.

Ik vraag me dan af of jij je zo'n houding wel kan permiteren.

kan geen kwaad

gelezen, maar ik kan mijn objectieve kijk niet los laten

...met andere woorden? :p

hell, ik vind hem mooi maar ben er zelf niet van overtuigd :p

good enough for meh! :D

Inhoudelijk leuk verwoord, orgineel.