Mijn uiterlijk is niet van mij.
 

Weet jij wie ik ben.
Wil je mij dan wel vertellen
Wat ik dus helemaal niet ken.
Hoe kijk ikbij mijn gedachten.

Jij ziet soms mijn lach.
Jij ziet soms mijn traan.
En jij baseert daarop in feite wie ik ben.

En beantwoord dan de vraag.
Waarom ik dus niet weet hoe ik van de buitenkant kan overkomen en de mensen die mij zien dus wel?

DoP erop

Dat bepaal ik wel.

'stereotypering' noemen ze dat. Onderdeel van de menselijke perceptie..

ga je gang

Leg n's uit jongen. Gewoon omdat er iets in mijn tekst rijmt moet hij weg naar dop. Ik heb vandaag al 2 staan op dat forum. En ik zou niet weten wat ze daar met zoiets aanmoeten.

Nou ik (als meisje btw) vind dat dit niet op F&L thuis hoort, maar daar ga ik niet over dus wie kan het wat schelen. Maar het is een uitkomst als je je 2-gedichten-per-dag al verspild hebt op DoP om onder de 3e een vage vraag te plaatsen en het filosofie te noemen...

Ok ok/ Ik zal mijn vragen volgende keer wat minder poetisch uitdrukken. Maar we zijn hier wel toch wel lekker oftopic bezig.
En wat maakt het eigenlijk uit hoe ik mijn vragen stel.

Ik vind dat je wel gelijk hebt..heel vaak denk ik dat ik aardig overkom op mensen terwijl ze me juist een vaag kind vinden enzo..je weet zelf niet hoe je overkomt op mensen. En mensen beoordelen je vaak op een blik of een woord. Heel slecht is dat, en toch do eik hetzelfde...

Is dat een gedicht?
Daar hebben we dansen voor papier voor he.

Dat bepaalt McCaine wel...

Jezus Christus mag je alleen maar op DoP rijmen? :rolleyes:

Ik vind de vraag eigenlijk heel logisch.. niemand kan in je ziel kijken.. mensen moeten met je communiceren, je horen, je zien, je voelen om een indruk te krijgen. Als jij huilt als je boos bent denken ze dat je verdrietig bent, als je lacht als je eigenlijk wilt huilen dan zien ze niet dat je verdrietig bent.
Er zijn altijd wel mensen die er doorheen kijken. Bovendien zijn lichaam en ziel hoe dan ook met elkaar verbonden.

Cat

zelf weet jij waarschijnlijk het meest van jezelf, waardoor het heel moeilijk is dingen weg te kunnen cijferen die anderen niet kunnen zien of merken aan jou.

Dat klopt, dat is juist het mysterieuze eraan. Uiteindelijk is dat net als vooroordelen, je vormt een beeld van iemand maar eigenlijk blijkt die persoon helemaal anders te zijn dan die ingebeelde persoon. De ware ik van iemand anders kàn je gewoon nooit te weten komen. Daarom vormen wij een beeld (vals) van iemand, die onze vriend is of onze vijand.
Vind ik mooi geschreven trouwens.

Soms is een gevoel alleen maar uit te drukken in een vorm die
sommigen onder ons naar de DoP verwijzen... Jammer..
Hier een bijdrage:

in jouw ogen zie ik, een persoon die lacht en huilt
maar van binnen ben ik stil
gedachten bakenen de leegte af
soms vraag je me, hoe is het nou
dan ben ik stil
het antwoord is er al
alleen je ziet het niet, want je moet voelen
soms schrik ik als er plots
een vreemde voor me staat
maar dat ben jij, zegt de gestalte
ja?
ik ben het maar denk ik
wat raar...
hoe kan je zijn wat je niet bent?