Ik ben raar...
 

Ik ben raar

Het rare aan mij, dat is er niet
want door mijn ogen, kijkt hij niet
Toch zegt hij wat ik ben.
Markeert me met zijn pen.
Ontwijkt me, vergelijkt me,
en stilletjes achter mijn rug,
hoor ik toch altijd weer terug.
"He kijk, dat is die rare".
"Die lacht tenminste terug".


Nog maar even een kleintje, Ik heb d'r vandaag namelijk al 2 gepost...

M'n lief

Het gras gaat groeien,
bloemen bloeien,
rozen geuren,
en overal kleuren.
Vogeltjes fluiten,
't is mooi daarbuiten.
Alleen jij m'n lief,
maakt me godsdepressief. ;)

Ze zijn beide wat cliché, maar om die laatste moest ik toch wel lachen :)

okej liefie
vooral dat tweede gedicht kan ik erg begrijpen :rolleyes:
wanneer krijg ik weer een brief? en versier je nogsteeds onschuldige meisjes, die dat niet willen? kom maar gauw naar mij toe want k wor al depressief... :p

Eerste, redelijk omschreven, doen ze inderdaad niet :). Naja, eigenlijk lachen alleen rare mensen terug, typisch.

*lacht terug* ;)

die 2e is oke
lijkt enorm cliché te beginnen, maar dan maken die laatste twee zinnen het (gelukkig) weer helemaal goed

ik vind ze eigenlijk allebei wel errug cool :D

kuzz yf

heel leuk bedacht!
alleen dat zinnetje: markeert me met zijn pen" is een beetje jammer,
verder heel cool

Die laatste is :D (maar wel cliché)

Komaan jongens! Kijk naar dat mooi metrum en dat prachtige ritme. Oh dit gedicht

BARST

werkelijk van de structuur!!!
(y) (y) (y)