De psychologie van de raadgever?
 

Ik zat zo eens dit forum door te lezen en ook nog eens mijn eigen topic en me viel 1 ding vrijwel altijd op: iedereen die op een ander reageert, zoekt de fout vaak bij de persoon waarover de topic gaat. De topicstarter daarentegen, zoekt juist naar omgevingsvariabelen die het gedrag van de ander goedkeuren.

Het is overigens algemeen bekend binnen de sociale psychologie dat men fouten van anderen bij de persoon zélf zoekt, terwijl men fouten van zichzelf en naasten bij de omgeving / andere factoren zoekt.

Zorgt dit eigenlijk niet voor een probleem? Namelijk dat we misschien onbewust meer kapot maken in relaties dan goed doen door advies te geven?

Betrap jij jezelf er bijvoorbeeld wel eens op dat je niet verder kijkt dan het geschrevene? Dat je eigenlijk meer objectief tegen de situatie aan moet kijken en jezelf beter - niet in de topicstarter - maar in de persoon waarover de topic gaat kunt inleven?

Wat is wijsheid? :)

[edit]
Ik vraag dit in het bijzonder hier op L&R, omdat het hier vrijwel altijd om een ander gaat die omschreven wordt door de topicstarter. Gelieve deze topic dus niet naar Psychologie te verplaatsen.

Hmz. Ik probeer zelf eigenlijk altijd zo objectief mogelijk te kijken.. En ook op die manier te reageren.. Maar zal dit zeker niet altijd doen..

Maar ik weet niet of het hier speciaal een probleem oplevert. Je merkt namelijk dat er op mensen die wel de topicstartster of starter erop aanspreken (wat je ziet op psychologie) heel heftig gereageerd wordt. Iemand opent een topic een vraagt daarin om hulp, maar is eigenlijk maar met 1 soort reactie tevreden, namelijk gelijk krijgen. Het hele nut valt daardoor best wel weg omdat je er dan dus zelden of nooit mee geholpen bent. Wat je te horen krijgt wist je namelijk zelf ook al. Soms helpt het wel om alles helderder en beter op een rijtje te krijgen en helpt het daardoor wel.

Mja, ik weet niet of het anders beter zou werken. Je krijgt in principe namelijk wat je zoekt, en mensen die niet op die manier reageren worden afgesnauwd. Zo heb je het voorbeeld van de Abt van Sion..

Ik heb het gevoel dat ik redelijk objectief reageer, ik bekijk dingen altijd van meerdere kanten. Maar het blijft toch een mening, wat je vindt dat op dat moment 'het juiste' is.

Bv 13 en 18. Ik kan me erin inleven, ik ken het gevoel, maar nu weet ik uit ervaring dat het niet goed is of kan gaan. Maar ik weet hoe het voelt, ik weet dat je op dat moment vind dat het kan enz. Maar toch zeg ik dan uiteindelijk dat ik vind dat het leeftijdsverschil te groot is... de abt verwoordt het meestal anders, maar wat hij zegt is practisch hetzelfde, maar sommige mensen kunnen dingen kennelijk niet op waarden schatten en gaan op een negatieve manier tegen abt in. Kijk als je dingen niet een beetje kunt relativeren of objectief bekijken, tja dan kan je kennelijk niet meer dan boos roepen dat abt dom is en een sukkel is en dat je gek van hem wordt, die mensen moeten toch maar eens bij zichzelf te raden gaan, die missen kennelijk een stukje ontwikkeling...

Tja ik probeer het mezelf voor te stellen, de situatie en te bedenken wat ik zou doen, en ook wat er realistisch zou zijn..
Maar goed, het is puur wat ik vind, mijn mening..
Ik kan er net zo goed helemaal naast zitten, maar ik kan vaak maar reageren op de beperkte informatie die ik krijg van de topicstarter.. En in sommige gevallen is dat heel weinig.

En daarbij hoor je het verhaal maar van 1 kant, je weet niet hoe de andere persoon zich erbij voelt of wat die vindt..
Maar ik probeer me zo veel mogelijk in te leven in beide partijen

Wij kunnen objectief op een topic reageren, we gaan puur af op wat er geschreven wordt en trekken daar onze conclussies uit, maar we kunnen ook subjectief reageren, we laten onze post afhangen van wat ons gevoel ons zegt..
Probeer allebei de manieren..

Maar een topicstarter schrijft zijn post, en ik denk dat die vaak heel subjectief zijn.. Het is de mening of het gevoel van die persoon, vaak is er niets bekend over de gevoelens van de andere betrokken partij.. Dus is het lastig om daar echt het juiste advies bij te geven.. en tja wat is precies het juiste advies?? Is voor iedereen ook weer anders..

En je hoeft ook niet de adviezen op te volgen natuurlijk.. :) Dat laat ik geheel aan de topicstarter over, ik schrijf zo veel mogelijk wat IK zou doen in zo'n situatie. :)

Ik probeer me ook zo veel mogelijk in te leven in de topicstarter, maar wat ik wel vaak zeg is: je kunt je omgeving niet naar je hand zetten, je kunt alleen voor jezelf bepaalde keuzes maken. Een veel voorkomend probleem is: iemand die kwaad is omdat zijn of haar ex al een ander heeft, terwijl het plan was om vrienden te blijven na de relatie, wat dan niet meer lukt. Ik denk dan: je kunt je ex in geen geval verbieden om een andere relatie te hebben, ook al is het voor jou nog zo kwetsend, maar je kunt wel zelf de beslissing nemen om afstand te nemen van je ex. Jij kunt het wel respectloos vinden dat die ex al zo snel een ander heeft, maar als je ex daar geen boodschap aan heeft dan heb je niks aan je eigen principes. Dat bedoel ik met dat je de buitenwereld niet kunt veranderen, maar wel je eigen keuzes kunt maken. Dat gaat in heel veel situaties op, ik noem nu één voorbeeld.

Begrip en inleving is wel heel belangrijk als je advies geeft, niet iedereen heeft dat in dezelfde mate, maar goed, dat kun je ook niet van iedereen verwachten.

'Wij' moeten het doen met de informatie die de topicstarter ons geeft. Is die informatie niet volledig, dan is dat niet onze 'schuld'. Dan kan er best eens een mis-communicatie of opmerkingen gemaakt worden die niet altijd geheel terecht zijn.

'Wij' kennen de achtergrond niet van de topicstarter, en ook niet van zijn/haar partner. 'Wij' gaan uit van een 'ideale' relatie, waarin alles koek en ei is. Voor elke 'topicstarter' is een relatie op zijn/haar manier 'ideaal', of in iedergeval de moeite waard om het te kunnen onderhouden. Gebeurd er iets dat de relatie verstoord , dan heeft de (aankomende) 'toppicstarter' de kans om raad te vragen omdat het hem/haar blijkbaar niet zint. Maar, nogmaals, 'wij' kunnen alleen reageren op de informatie die hij/zij geeft, de rest van de relatie is voor 'ons' een mistery.

'k zelf probeer wat situaties te bedenken waaruit 'het probleem' heeft kunnen ontstaan. Op die manier bekijk ik het van meerdere kanten. Het is, en het blijft mijn mening. Je hoeft hem niet op te volgen. Dat bijft altijd nog 'jou' keuze.

Waar is 'dat' andere topic gebleven trouwens? :confused:

Mensen kunnen niet objectief zijn. Ze kunnen hoogstens dénken objectief te zijn en dat op basis van de subjectieve uitingen van een ander.

Die is om persoonlijke redenen weggehaald.... :)