omdat alles nep is
 

Dit vind ik een onderwerp wat ontzettend moeilijk onder woorden te brengen is, maar waar ik ontzettend over nadenk en veel met anderen over praat.

Kep et gevoel dat alles zo nep is, zo fake, gewoon hoe mensen met elkaar omgaan, zo krampachtig. Mensen oordelen te hard, de wereld zit vol met leugens, en niet van die kleine ook !!!
Het gaat enkel om presteren, we zijn niet bezig met gevoel, enkel met het wegdrukken ervan.....we verliezen de binding met onze diepe gevoel, ons eigen ik, de liefde voor de mensen om ons heen. We verliezen liefde voor en contact met de natuur.

Soms heb ik het gevoel dat alles eventjes mooi is, maar dat is meestal onder invloed, met vrienden die echt lief zijn. met muziek waarvan je hoort dat er alle gevoel inzit......

Ik verlang zo naar het leven, naar het ECHTE leven, maar heb het gevoel dat dat nog ver te zoeken is.

Met veel dingen ben ik opnieuw aant beginne, ik breek met mensen waarvan ik WEET dat zij zo hard zijn, gevoelloos, en omring mij met mensen die zichzelf toelaten zichzelf te zijn........snap???..........en juist heb ik ruimte om te zien wat er allemaal ontbreekt in deze hele vern**kte maatschappij

hoop dat dr iemand is die et begrijpt, heb er al vele interessante discussies over gehad :)

...

Ja. Je kan het heel goed zien in de krant. Dan zie je hoe blind mensen kunnen zijn. En hoe krom sommige dingen in elkaar steken.

Ik weet niet over wat voor muziek je het hebt, maar The Wall van Pink Floyd is toch wel een aanrader. Of muziek van Simon & Garfunkel. Zorg dat het flink donker is, en zet eventueel een koptelefoon op.

In je omgeving is vast wel een oud en wijs persoon te vinden waar je een ontzettend goed gesprek mee kan hebben. Dat is ook fijn, als je jezelf levensvragen stelt, dat je feedback krijgt van iemand met veel levenservaring. Je vindt vast wel iemand, een docent, kunstenaar, decaan, vader/moeder van, of iemand anders.

...

ja natuurlijk is het allemaal nep. Heb je mij wel eens in het echt gezien? Het kost natuurlijk ook kapitalen om een image hoog te houden. Kledingstijl, leefpatroon enz. En dan heb ik het alleen nog maar over geld, Wat het geestelijk allemaal kost....

als je bedenkt van jezelf dat je onzeker bent, ga je dat imago omhoog houden en je gaat er zelf in geloven waardoor het bewaarheid wordt. Als je zogenaamd aggressief bent dan komt er een moment waarop je dat image hoog moet houden, echt.... er gaat bloed vloeien voor al die tijd dat je ruig hebt gedaan. Dit zijn allemaal maar kleine praktijkvoorbeelden.

Maar misschien denk ik een hele andere kant op als jou dirkje. En breken met mensen, godverdomme, het lukt me veel te moeilijk, ik moet meer afstand nemen van mensen. Check de vorige zin van me, hier dicht ik mezelf al een bepaalde eigenschap/imago toe. Deze gedachtes gaan dus definitely een eigen leven leiden.

Pure gedachten moet je hebben. Terug naar de basis.

mja.. ik begrijp erg goed wat je bedoeld.. maar wat doe je eraan? Je kan mensen niet veranderen, ze moeten zichzelf veranderen. Er zijn er maar zat die denken zoals jij, maar die stoppen het weg. Mensen willen zichzelf zijn, en niet alsmaar onder druk staan van die 'westerse samenleving' waar veel om presteren en geld gaat. Ze passen zich ook maar aan, omdat 'iedereen dat doet'. Ik denk dat dat ook een van de redenen is waarom mensen grote behoefte hebben aan een vakantie, weg van de sleur, van de druk, weer even tot jezelf komen en contact met de natuur maken.

Je kan natuurlijk ook iets vinden want ontzettend Zen is.

Ik heb er onlangs ook net zo over nagedacht, alsof wat ik lees mijn eigen gedachten zijn.
Het is zo dat ik aanvoel dat ik en alleen ik echt ben, omdat ik alleen mezelf onder controle kan hebben en alles om me heen, vooral mensen dan, lijken zo vals dat ik er moeilijk mee kan omgaan... Alleen mezelf begrijp ik en de rest (zoals het omgaan met mensen) kan ik moeilijk vatten..

Romantiek? Melancholie? Alles gaat in cycli. Er is een tijd van vooruitgang, en er zijn tijden die daarop volgen waarin mensen de vooruitgang inzien als een zwaar overschat iets. Mischien zullen mensen na een tijdje ook zien dat alles zo "fake" is, engaan ze wat bewuster leven.

REIE

:)

mensen begrijpen me beter dan ik had verwacht.
ik wil volgend jaar ofzo (zo gauw alsik geld heb) Vipassana gaan doen. Dan mag je tien dagen niet praten. je gaat veel mediteren en leren hoe je puur kan denken, los van vooroordelen en ideeen die je van de maatschappij aangepraat hebt gekregen. Lijkt me best wel leerzaam. maar eerst nog ff goede info zoeken.......

voor de rest............ik vind het wel interessant om te zien hoe mensen soms zo overdreven kunnen opgaan in hun eigen beeld van iets, sommigen maken zich echt belachelijk en spelen een toneelstukje, dat doen we allemaal eigenlijk wel, maar bij sommige mensen is dat zooo duidelijk.......

Waarom kunnen we niet gewoon doen?

Ik begrijp precies wat je bedoeld ja...

Ik kan me ook soms verbazen hoe mensen over bepaalde dingen gewoon niet eens nádenken! Hoe leeg hun levens eigenlijk zijn, hoeveel ze vooral bezig zijn met het neppe..

Ik ben ontzettend nieuwschierig naar allerlei denkwijzen van mensen en naar allerlei culturen en weet ik veel wat. Ik heb daarom nu maar besloten daar ook echt mee bezig te gaan zijn. Ik wil het niet lezen zien of wat dan ook, ik wil het ervaren. Al die mooie dingen ervaren.. meemaken.. zijn.. En zo een soort echtheid proberen te vinden..

Het werkt soms ook zo als een val.. Al dat neppe.. Om je in te verbergen, om je door te laten meeslepen, en je vervolgens weer de leegheid beseffen..

ja ik begrijp wat je bedoelt!
ik heb ook een keer gedacht dat alle hulpinstanties alles nep was dat ze allemaal ongelooflijk toneelspeelde en dat er veel meer was dan ik zag dat er was. alleen een paar mensen die samen met mij waren opgenomen waren echt dacht ik... maargoed dat ff terzijde want toen was ik best wel in de war.
ik zie wat je bedoelt. en zo zie ik het ook, maar ik probeer zo te denken: het is echt dat het nep is.... hmmmz misschien wel moeilijk te begrijpen. het is nou eenmaal zo. en het echte eraan is, dat het gewoon echt is dat het zo gaat... nja, ik ben vaag...

ja Blackrose, ik begrijp wel wat je bedoelt, dat het echt is dat het nep is. Hoe raar et ook klinkt :) that's just the way it is. en toch merken we allemaal dat er iets ontbreekt aan dat neppe dat echt is..................hehe :P

jaaaa :D
we snappen elkaar :o tis een wonder :D

Dat is niet 'nep', dat zijn sociale patronen. Muts.

Hmmjah, ik heb wel een gevoel van dat er meer moet zijn dan dit waar we nu in leven..
Mn enigste echte angst is eigenlijk dat ik dat andere niet vind, en gewoon zo nep doodga enzo.. *blah*

laatmaar, ik volg t zelf geeneens ofzow.. :|

Best wel een geil idee!

in Taize hebben ze ook zoiets, en dan mag je in die 10 stiltedagen alleen praten met een preiester, zodat je niet gek wordt zeg maar.

hehe, ga je mee?

Ja Nare man, dat zijn nou sociale patronen, maar dat wil niet zeggen dat het goed is, en dat we zo eeuwig door kunnen gaan, op een keer breken we onszelf helemaal af, en stort dat hele beeld in elkaar.............dat "is dit nou alles-gevoel" hebben heel veel mensen, maar we kunnen (nog) geen manier vinden om het te doorbreken en dat kan zo soms zo frustrerend werken, sommige mensen bezwijken er letterlijk onder, als je daar echter weer uit weet te klimmen, maak je veel dingen veel bewuster mee, dringt alles ECHT tot je door...................en toch.....................nee de maatschappij is niet zo mooi als het had kunnen zijn. Kijk, NIX is perfect (dan zou je ok niet weten dat het perfect was, das ook maar zaaj he), maar we kunnen wel heel hard proberen daar naartoe te werken toch?

JA ik ga wel met je mee. En dan kunnen we stiekum heel af en toe wel met elkaar praten haha.:)

NEe ik meen het, ik ga er echt een keer heen, misschien deze zomervakantie.



Trouwens; met zijn allen werken aan een betere maatschappij he????? Heb je gisteren naar excursie Robinson gekeken??? Er werd aan de vrouwen gevraagd ofdat ze het vuur aan de mannen gunden (1 groep vrouwen op 1 eiland met vuur, mannen zonder vuur). En wat beslisten de vrouwen met 6 tegen 2: Nee ze gunden het die mannen niet, het was ten slotte een survival he! Nou, zij konden niets verliezen, toch gunden zij de anderen (de mannen groep) niet het vuur, dat voor hen zeer belangrijk is, hoe te koken zonder vuur?? Nou, egoisme en leedvermaak, met de ellebogen werken, 6 tegen 2.

euh.............kep geen kabel................

bij Vipasanna is het trouwens ook zo dat mannen en vrouwen gescheiden zijn wis je dat? veir uut opstaan, half tien naar be den tien uur per dag mediteren...............zwaar, maar lijkt me een waardevolle ervaring (of hoe zeg je dat)

ik denk dat veel mensen zoiets wel zouden kunnen gebruiken.
idd, werken met de ellebogen heb je nodig in deze maatschappij, kom je daar te laat schter of heb je dat niet in je? PECH GEHAD! kei en kei hard, ik geloof ook niet zo erg meer in dat hele goede van de mens.... steeds minder in elk geval, misschien komt et ooit nog, maar we doen alles uit eigen belang en dat zou eigenlijk niet zo moeten zijn he...............

Lijkt me ook wel wat :)

Je hebt gelijk kleine wicca.
Het is ook erg moeilijk om het onder woorden te brengen, maar ik vind dat jij dat heel goed doet *compliment*!

Mensen vragen ook altijd maar van 'hoe gaat het' maar dan antwoord iedereen maar goed en gaat er verder niet op in. Terwijl dat eigenlijk nog bijna niks zegt.

En het is allemaal gehaaster natuurlijk, mensen zien niet (denk ik althans) dat ze de wereld samen aan het ruineren zijn terwijl er zulke mooie natuurlandschappen zijn die behouden moeten worden en die VEEL belangrijker zijn dan een extra huisje hier of daar.

Ik kan daar ook erg verdrietig om worden en zo om de maand moet ik wel eens heel hard huilen om die vorderingen.
Daarna gaat t wel weer goed met me hoor, maar ja je kunt in je eentje geen controle uitoefenen op de wereld.

Je kunt wel tegen de maatschappij zijn maar doe dan ook iets om de maatschappij een stapje dichter naar jouw idealen proberen te sturen. Dat kun je naar mijn idee moeilijker alleen dan met een groep. Hoewel, met een beetje creativiteit kun je best ver komen! Stel je bent tegen zinloos geweld. Je kunt met een groep demostreren. Je kunt in je eentje of in samenwerking met een kleine groep een site bouwen erover. Slechts een voorbeeld met voorbeelden btw.

Moet een mens dan met iedereen over zijn/haar problemen praten? Want mijns inziens heeft iedereen problemen. Nietallemaal even groot en even ernstig, maar iedereen heeft ze wel. Anders worden ze wel gecreerd. Ook iedereen heeft punten die hem/haar gelukkig maken. Dat kan van alles zijn, en de een hecht meer waarde aan het andere. Het een groter dan het ander.

Wanneer jij aan een goede vriend vraagt 'hoe gaat het' en hij antwoord 'goed' terwijl je weet/denkt/voelt/ziet (etcetera) dat het klote met hem/haar gaat. Dan vind ik het iets anders. Maar je kunt niet verwachten van iedereen dat zij hun problemen met jou bespreken. Als dat je iets lijkt is iets in de zorgsector misschien iets voor je, mensen helpen enzo. Hoewel dat als waarzegster of iets in die buurt ook mogelijk zal zijn.

Daar zijn helaas allerlei redenen voor. Ik denk zelf dat het door de individualisering van de maatschappij komt. Als je nou eens zelf goed nadenkt waarom jij denkt dat dat zo is kun je er misschien ook iets aan doen. Om een gevolg aan te pakken moet je de oorzak weten en die aanpakken.

Nogmaals, dat je er tegen bent, geen probleem. Dat mag, eigen mening. Maar het is zo zonde dat je dan niets met die mening doet, behalve af en toe huilen. Eigenlijk doe je dan jezelf alleen maar pijn met verdriet en that's it. Probeer er dan iets tegen te doen! Ook tegen de oorzaak van je verdriet doe je dan in feite iets. Ik heb je net al uitgelegd dat je zowel individueel als in een groep best de maatschappij kunt veranderen. Al is het op jouw manier, ik gaf namelijk slechts voorbeelden. Al is het maar met hele kleine beetjes. Je kunt dat.

Mijn mening, welke niet heilig is enzo ;)

Ik heb inderdaad datzelfde gevoel...
Ik denk er zelf niet zoveel bij na, maar nu ik het lees... jah ik heb ook de indruk dat alles gewoon nep is. Ikzelf ben eigenlijk ook nep, ik doe me meestal anders voor dan ik ben. Inmiddels iets minder, maar vroeger moest ik bij "de rest horen". Er zijn maar weinig mensen waar ik echt mezelf bij ben... wie dat ook is.
Blugh de wereld is stom :(

hmmm ik denk dat we met zn allen niet gelukkiger worden van mensen waarbij we onszelf niet kunnen zijn.
Ik denk dat je heel goed moet bedenken of je nog wel met zulke mensen om wil of kan gaan.

En ik heb et ijglijk niet zo zeer over het milieu dat achteruit gaat, maar ons gevoelsleven. Het milieu en dergelijke das ook erg, maar daar mikte ik niet op :P

ik probeer bij mensen iets los te krijgen van hun gevoel, ik probeer bij zoveel mogelijk mensen te weten te krijgen of zij ook weles het gevoel hebben of het echte van al onze handelingen mist...............te beginnen bij filosofieles :)

en als ik bij mensen me niet op mn gemak voel, waarom zou ik dan toch steds weer die mensen opzoeken?? Met die zelfkwelling ben ik dus gestopt................:P

Ons gevoelsleven of jouw gevoelsleven? Waaruit concludeer je dat het gevoelsleven van mensen achteruit gaat? Alleen omdat ze niet open zijn over hoe het met hen gaat? Is dat vroeger dan wel zo goed geweest?

Ah, je wilt graag mensen helpen? Of juist jezelf? Of mensen vinden met dezelfde mening?

:)

o, misschien was die eerste zin een beetje verkeerd geformuleerd. Het milieu gaat achteruit (ten minste, als je naar de statistieken kijkt enz...) Maar ik heb het over ons gevoelsleven, dus van ons allemaal. ik kan er niet over praten dat dat achteruit gaat, daarvoor ben k veeeeel te jong Ik persoonlijk heb het gevoel dat daar "iets" in ontbreekt. Maar omdat ik daar pas de laatste tijd bewust over nadenk, kan ik daar nu pas met anderen over praten. Ik heb niet het doel mezelf of anderen te helpen, maar om erachter te komen of anderen ook zo denken. En erover praten is altijd wel interessant, je leert mensen van een andere kant kennen. Pas had ik het er toevallig over met een vriendin en die was het wel met me eens, en dat had ik ijglijk niet verwacht, dat is leuk! om te horen :)
We verlangen allemaal zo naar het gevoel dat we ons plekkie hebben gevonden ensow.....................later wordt het leuk, dat gevoel. We ervaren dat gevoel wel eens, maar hebben niet het gevoel er deel van uit te maken..............hmm snap ik dit zelf nog??? :P

haha Je kleden zoals de rest van de maatschappij? tsjonge zeg.... en tegelijk roepen we allemaal je moet jezelf kunnen zijn, maar zodra je dr alleen al anders uitziet isset niet goed!
Maar andersom gebeurt et net zo goed. Ik zat in de klas bij een paar alternatievelingen, da benik ook btje, en ik ging gewoon met die mensen om. Maar nou bennik blijven zitten samen met een meisje dat toevallig zich als kakker kleedt. Lekker belangrijk! Maar die alto's vonden haar om DIE reden arrogant en nou ik met haar omga, kijken ze mij ook niet meer aan.....nou DAT vind ik arrogant en niet jezelf kunnen zijn, want dat doen ze nekel voor de groep, tjah, tis een gespreksonderwerp........oow moet je hun zien.
Dat heeft mij ontzettend de ogen geopend, dat neppe "wij zijn een groepje en jij bent stom" gedoe.. het is allemaal één groot toneelstuk bij sommige mensen, ik vind het ziekelijk.
BAH!!! DOE MAAR FF NORMAAL HE!
maar gelukkig heb ik ook een paar hele lieve echte mensen om me heen :) en die beginnen steeds meer voor me te beteken nou ik begin in te zien dat het niet uitmaakt hoeveel vrienden of kennissen je hebt, maar of ze wel "ECHT" zijn, dat is het meest waardevolle wat je om je heen kan hebben :)

Mischien wel, maar toch jammer dat de meeste mensen niet zichzelf kunnen zijn omdat ze dan buiten de groep vallen. Dus moet je kiezen tussen outcast zijn of leven volgens de regels van die groep, hoe 'nep' dat ook mag aanvoelen.

Ben het echt helemaal met je eens..