Waarom vertellen+luisteren mensen graag verhalen?
 

Waarom vertellen+luisteren we graag verhalen? Ik noem 2 soorten verhalen:

A verhalen over/van tijdgenoten (soms zelfs leeftijdgenoten) die waar gebeurd zijn.

B verhalen over dingen die in deze wereld niet meer kunnen gebeuren, zoals bijvoorbeeld: een held die een schone jonkvrouw gaat redden uit de klauwen van een zevenkoppige draak.



Worden beide soorten nog steeds gewaardeerd? En waarom dan wel? Graag in discussie duidelijk aangeven of je het over A of B hebt!

John Sickbock

Vanuit oogpunt van efficiëntie.

Wat een ander meemaakt, hoef jij niet mee te maken. Daardoor kun je leren uit ervaringen van anderen, waardoor jij je tijd beter kan besteden dan aan het zelf meemaken van bepaalde situaties.

Ergo, er ontstaat een bredere kennis.

Bedankt voor je snelle reactie!

Ik heb ff het openingsbericht gewijzigd.

Volgens mij heb jij het over wat ik in de gewijzigde vraag A noem. Klopt dat? Gaat je verhaal ook voor B op?

Raar onderwerp, ik begrijp niet goed waar je heen wil. Is het niet logisch dat we graag luisteren en vertellen omdat we dingen willen leren en uit nieuwsgierigheid, dat is communicatie.
Wel kan ik je zeggen dat luisteren vaak veel moeilijker is voor sommigen dan zelf aan het woord te zijn.

Gaat het, ook bij verhalen van groep B (de held en de draak), altijd alleen maar om nieuwsgierigheid en hetgene dat we kunnen leren van de verhalen?

Wat is dan het nut van fantasie? Fantasie is ook verhalen, maar nieuwsgierigheid en het leren zijn daar een stuk minder.

Bij A proberen we inderdaad te leren van anderen. Misschien dat we dit onbewust doen om te overleven.

B speelt volgens mij in op ons gevoel wat hij hebben dat wij meer zijn dan normale mensen en meer kunnen dan we in werkelijkheid kunnen. Wij willen ons allemaal identificeren met de drakenridder en de jonkvrouw redden.

Dat denk ik althans. (En niet dat ik niet van fantasy houdt, integendeel, ik ben een fan van fantasyverhalen)

ik hoorde vanmorgen een teringherrie; toen ik m'n gordijn opzij schoof zag ik echt ontzettend laag heel dichtbij een grijsgroen vliegtuig voorbij komen; ik dacht even "godverdomme ze gaan rotterdam plat gooien" en ik zat opeens in world war 3. tv aangezet; geen nieuwsuitzendingen onderbroken; op internet kon ik zo snel niets vinden, en ook de radio repte er met geen woord over. Een uur later kwam m'n moeder thuis die wist dat er een of andere herdenking was vandaag. Gelukkig dat het niet echt was; maar het was toch wel een toffe ervaring.

Ik denk dat verhalen een middel zijn om dingen te ervaren die je normaal niet zo snel gebeuren; een soort surrogaat maar beter dan niks :)

Herkenning zoeken en verveling tegengaan.

ik denk dat mensen er achter zijn gekomen dat spannende of enge of zielige enz. verhalen emoties bij ons oproepen. als we dan een verhaal bedenken of horen kunnen we onze emoties beinvloeden en ik denk dat mensen dat leuk vinden ofzo
(ik had et over draak held verhaal)