Naamloos *weet geen titel*
 

Ijskoud van woede
verdoofd van verdriet
verstijfd van de pijn
verwarmd door liefde

Bang voor wat er komen zal
of ik de zelfde kant op zal gaan.
Dezelfde fouten zal maken
hetzelfde met mijn leven doen

Je bent er niet meer
weg uit mijn leven
om nooit meer terug te komen
Om je nooit meer te zien.

De pijn zal ik nooit meer kwijtraken
mijn woede zal altijd in mij blijven
de haat zal een deel van mij zijn
maar mijn liefde voor jou, zal heersen

:o *schaam*
Ok, dit is niet echt een gedichtje,
dit is het eerste wat ik geprobeerd heb om te schrijven,
toen mijn moeder dood was..
Kweet dat het nogal bagger is,
dus doe een btje lief met commentaar ;)