Nooit gedacht dat het zover zou komen
 

Ik had op dit forum al een paar keer gelezen, dat vriendschappen uit elkaar gevallen zijn door sterkere banden; namelijk verliefdheid. Een plotselinge verandering in zijn/haar persoonlijkheid geeft je het gevoel dat je er niet meer toe doet. Ik moest al slikken als ik de verhalen van anderen las, maar nu overkomt het mezelf. Daar gaat mijn ‘beste vriend.”
Hoe hebben jullie zoiets verwerkt? Het grijpt me erg aan. Het klotige is, dat ik hem nog regelmatig zie, op momenten waarop ik normaal gesproken ontspan.
Zijn hele levensinstelling is verandert en daar pas ik niet meer in, lijkt het wel. :( :confused:

Mensen groeien nou eenmaal uit elkaar.

Ik heb het nooit echt 'verwerkt' ofzo. Eigenlijk ging het vanzelf :confused: Ineens had ik amper nog vrienden en was ik met andere dingen bezig .. tsja. Nieuwe vrienden maken gaat ook niet echt, meestal omdat ik mensen niet boeiend genoeg vind .. tenzij ze van het vrouwelijke geslacht zijn ;)

De laatste 'vriendschap' die echt iets voorstelde, begon toen ik een jaar of 10 was en verwaterde zo rond mijn 14e. Dat is ongeveer de langste periode waarin ik ooit met 1 iemand vaak omging. Soms zie ik hem trouwens nog, maken we even een praatje, maar voor de rest hebben we een heel ander leven.

Alle contacten die daarna kwamen waren eigenlijk oppervlakkig. Ik ken nu ook een paar mensen van internet en ik vind het leuk om eens in de zoveel tijd met ze te lullen, maar dan houdt het ook zo'n beetje op .. hmm :/

Tja, ik trek het me allemaal ook veel te veel aan, maar ik kan er niets aan doen.
Misschien zijn (meerdere) oppervlakkige contacten beter, dan eén iemand waar je al je energie stopt.

Er zijn ook mensen die gelukkig zijn zonder anderen, daar zou ik wat van kunen leren (maar hoe vind je die mensen :) )
maar zo zou ik niet willen leven.

Nee, dat is ook niet aan te raden. Ik vind het ook helemaal niet leuk alleen te zijn hoor, maar heb tegelijkertijd weinig behoefte aan hechte vriendschappen met andere jongens.

Ik denk namelijk dat het altijd fout afloopt. 1 van beiden hoeft maar nieuwe vrienden te maken met mensen waar jij helemaal niet bijhoort en je bent de pineut en vice versa. En tja, ik heb sowieso maar weinig vrije tijd. Als ik een meisje tegenkom - wat ik dus véél interessanter vind - heb ik ook ineens geen tijd meer.

Dus ja, ik hou zulke dingen lekker oppervlakkig. Eens in de zoveel tijd afspreken, leuke avond / middag hebben en dat is voldoende. Zo kun je haast altijd leuk met ze omgaan, zonder dat er verplichtingen oid bij komen kijken.

Ik heb ook een hele tijd een goede vriendin gehad.. maar na een tijdje vervreemden we gewoon, we dachten verschrikkelijk anders over dingen en waren ook met andere dingen bezig.. .
Vaak botsten onze ideeen ook heel erg..
Ik liet ook veel dingen gewoon over me heen komen van haar.. maar stond vrijwel altijd voor haar klaar. ik had dat gevoel minder, dat zij ook voor mij klaarstond, dat merkte ik nooit (of het was er niet)..
Op een gegeven moment ging het gewoon niet meer.. Ze was best domimant en ik wilde me gewoon niet altijd aan passen aan haar.. dus toen ging het botsen..
We gingen nog ook om met een ander meisje, maar als ze dan ruzie had met mij ging ze naar haar, had ze ruzie met die ander kwam ze weer bij mij.. Dat andere meisje en ik wilden dat gewoon niet meer, voelde me een beetje gebruikt daardoor en nu ben ik goed bevriend met dat andere meisje! :) en heb ik ook een stel andere vriendinnen met wie ik veel meer raakvlakken heb :)


Tja soms groei je nou eenmaal uit elkaar.. soms heel jammer maar misschien vaak ook niet zonder reden, misschien is het vaak maar beter zo en voorkom je ruzies of andere onenigheden in de toekomst..
Mensen maken nou eenmaal allemaal veranderingen door.. Kun je verder niks aan doen..
Ik bijvoorbeeld ben veel dichter bij die andere vriendin komen te staan, we hebben best wat dingen gemeen, en praten over bepaalde onderwerpen graag met elkaar..
Maar van die 'beste vriendin' van toen had ik eigenlijk niks meer gemeen en zouden we toch alleen maar onenigheid hebben gehad, dus gewoon beter zo.. :)

*wow beetje vaag verhaal misschien, maarja.. *

En ik weet niet hoe ik het verwerkt heb precies.. Ik was toen 15/16, ik ben gewoon verder gegaan met dingen die ik altijd deed.. ben ook meer op gaan trekken met andere mensen, en heb zo nieuwe vrienden gemaakt, waar ik nu veel beter kan opschieten dan met haar toen en waar ik eerlijk gezegd veel meer plezier heb dan met haar.. *klinkt een beetje cru over een beste vriendin misschien maarja..*
tja en zij ging het jaar erop ook naar de Havo en ik zat nog op het VWO, dus we zaten ook niet meer elk uur bij elkaar in de klas..
Dus het ging gewoon helemaal vanzelf bij mij..
*heb je misschien niet echt veel aan.... *

Ik denk dat je het maar gewoon moet accepteren en andere mensen zoeken waar je graag me optrekt.

Mijn beste vriendin en ik zijn het laatste jaar ook heel erg uit elkaar gegroeid. Ze heeft nu bijna een jaar een vriend en die vriend en ik mogen elkaar niet. En hij is ook nog eens ontzettend jaloers, waardoor ze bijvoorbeeld niet met mij en andere jongens uit mag. Hij houdt haar weg bij andere jongens, terwijl het eerst goede vrienden van haar waren. Ze trekt nu naar een jaar alleen nog maar met hem op en ik denk niet dat dat voorlopig gaat veranderen. Ik heb dat inmiddels gewoon geaccepteerd en andere vriendinnen gezocht. Met hen ga ik nu uit en heb enorm veel lol en mis de vriendschap die wij eerst hadden bijna helemaal niet meer

Wat een stoephoer.

Als vrienden bij mij een vriendin hebben, verwaterd het contact echt niet. Iedereen blijft bij ons altijd gewoon hetzelfde doen ondanks dat diegene een vriendin heeft. Natuurlijk zijn degene met een vriendin er wat minder vaak op bepaalde avonden dat ze alleen met hun vriendin zijn, maar verder valt dat wel mee.

Dit was net hetzelfde met mijn beste vriendin. Ze had een relatie met een jongen en plots leek ze mij niet meer te kennen, nochtans we kwamen zo goed overeen. Ze besefte niet dat onze vriendschap verwaterde en ging zo door. Aan sommige dingen kan je gewoon niks veranderen. En mensen veranderen nu eenmaal. Ik denk zoals ******** zegt dat ik meer heb aan oppervlakkige vrienden dan een echte goeie band met iemand, omdat dat toch meestal stuk gaat. En omdat je geen verplichtingen hebt en je leven de vrije gang laat gaan.

Verliefdheid heeft een goede vriendschap verpest.... Zonde, we kenden elkaar een jaar of anderhalf, toen werden we verliefd en hadden nog zo besloten dat als het uit zou gaan (waar we niet van uitgingen, hoe dom kan je zijn?!) dat we vrienden bleven. Nou en nu is t dus zover en nu hebben we ruzie... :( Ik denk overigens dat als we weer 'vrienden' zouden worden het nooit meer wordt als vroeger...Hij heeft een speciale plek in m'n hart en dan kijk je toch anders naar die persoon... Uhm ging t hier eigenlijk over? Nouja vriendschap verwaterd door verliefdheid, dat is hier t geval.
Ik denk trouwens dat alle vriendschappen wel een x verwateren, want in de loop van de tijd veranderd een mens. Naja we zien wel hoe t loopt. In ieder geval succes...

Kuzzje IK ;)

Tijden veranderen, en mensen ook helaas (of misschien wel; gelukkig). Ik ken het.
Op een gegeven moment, op een bepaalde leeftijd, kom je iemand tegen met wie je alles wilt delen, voor wie je alles wilt doen en waar je continu bij wilt zijn. Door die persoon kun je veranderen, je ontdekt nieuwe dingen, andere interesses die je daarvoor misschien niet had. Deze wil je dan graag met die persoon delen. Je hele karakter kan hierbij veranderen, want misschien is die persoon wel een compleet ander type dan jij bent. Dus verander je, en dan kan het zijn dat je qua karakter/doen en laten niet meer bij je beste vriend(in) past. En tja, dan wordt het kiezen. Ik zou onegtwijfeld voor mijn geliefde kiezen, zonder twijfel. Eens trek je de conclusie: vriendschap is een illusie. ;)