Onmogelijke keuze
 

Stel: je staat voor een keuze waarvan je de gevolgen niet kunt bevatten. Maar je weet wel dat je altijd de verkeerde keus zal kiezen. Zou dan de oplossing zijn niet te kiezen? En wachten tot er iets of iemand voor jou kiest (de keuze maakt)? Of verspil je zo alleen maar levensenergie, door te wachten.

Het hangt denk ik af van de omgeving van de keuze. Het is het best om of meer info over de keuze te vergaren, of je er totaal niet mee te bemoeien.
Soms kan dat denk ik niet. Stel jij wordt samen met een onbekende opgepakt. Een van jullie heeft wat gedaan, maar je weet niet om wat het gaat. Wijs je dan gelijk de ander aan? Dat is wel het eerste wat je waarschijnlijk doet. Maar eigenlijk zou je eerst moeten weten waar het om agat (misschien heb je wel door een rood stoplicht gelopen.. dat heeft iedereen weleens in zijn leven gedaan)
En dat is niet eens een goed voorbeeld denk ik.

Het is dan het beste lijkt me om zoveel mogelijk te weten te komen over de situatie, en dan de in jouw ogen beste (minst slechte) keuze te maken. ofzo.. :p

hehe ik zou kiezen, wie nie waagt wie nie wint. Als je niet kiest laat je misschien wel de kans van je leven lopen

Er werd gesteld dat alle keuzes de verkeerde zouden zijn.

ook als alle keuzes verkeerd zouden zijn, heb je dus die derde keus, wachten op en ander om die keus voor je te maken.
Maar als je die ander de keus laat maken, is het gevolg niet beter toch?
Dit aaangenomen ben je in feite schuldiger dan wanneer je zelf de keus maakt omdat je weet dat de gevolgen negatief zijn. Zelfs als je die ander verteld wat de gevolgen zijn, ontspring je je eigen verantwoordelijkheid.
Ik denk dus dat je zelf een keus moet maken en dat dat dus logischer wijs de minst slechte moet zijn, maar als ze even slecht zijn meot je proberen sterk te zijn door willekeur te tonen en kop of munt of iets dergelijks te doen zonder daarbij in twijfel te geraken na de uitkomst te weten...

Dit gaat dus niet op als je zelf een van de subjecten van de keuze bent en de persoon waar je op wacht er niets mee te maken heeft. Dus als een ander over je lot moet beslissen zal ik maar zeggen. Je bent dan zelf niet objectief genoeg en moet JUIST wachten op de keuze van de buitenstaander.
Jezelf schuldig verklaren is dan zelfs niet eens een optie, aangezien je misschien dan een schuldige laat lopen (vb; Jij en iemand worden beiden beschuldigd van moord. Je hebt teveel gedronken en je kan je niets meer herinneren van die avond. Je weet dus niet wie er schuldig is en zou een keuze moeten maken wie er schuldig is. In dat geval mag je gewoon niet kiezen vind ik...)

Heb ik gedaan. Voor veel morele vraagstukken maak ik geen keuze maar laat ik het erop aankomen. Ik ben bepaald niet deterministisch, maar de vrije wil it's a bitch.

Ik ben besluiteloos, en daarom loop ik altijd tegen een muur waar ik niet verder kan.

Keuzes maken is altijd iets ' niet' hebben, ook al houdt het ellende in, dan betekend het dat je VOORAFGAAND aan deze keuze de verkeerde hebt gemaakt.

En dat is juist het punt.....hoe kun je gedurende een zeer ongevaarlijke keuze...weten wat voor gevolgen deze voor latere keuze heeft...

het is chaos

Dat is een vrij pessimistische zienswijze. En het is een zienswijze, je kunt er dus ook vanuit andere opzichten naar kijken.
Je kunt ook vertrouwen hebben in de keuzes die je maakt. Geen keuzes maken is ook een optie, maar dat zal je weinig dingen brengen. Wanneer je volledig gaat voor een keuze waarvan je aanvoelt dat dat een goede is en je niet bang bent voor de consequenties en die bereidt bent te aanvaarden, wat ze ook zijn, dan ben je denk ik gezond bezig en doet het er ook weinig toe wat de gevolgen zijn, ook al heb ik in dat geval het grootste vertrouwen in een goede afloop. Het brengt je altijd verder.

Gefeliciteerd, om te beginnen :).

Als alledrie de keuzes (links, rechts of niet kiezen) even slecht zijn, MOET je toch iets kiezen. En als je het dan ook nog eens niet rationeel kan beargumenteren wat het beste zou zijn (je kent immers de gevolgen niet), moet je gewoon je intuïtie volgen (volgens bijvoorbeeld Spinoza, als ik me niet vergis, die vond intuïtie de belangrijkste bron van kennis). Maar volgens Aristoteles moest je juist een beetje tegen de je natuurlijke neiging ingaan, dan heb je de grootste kans om bij de gulden middenweg uit te komen... Tja, ik zie vanzelf wel wat ik morgen op m'n brood doe :p. Misschien volg ik morgen weer 'ns I. Kant :D.

:cool: