Gedachtengang..
 

Mijn eerste verhaal / gedachtengang.. Ik weet niet of het wat is.. graag jullie mening..


Half acht s’ avonds

Oh ja, nog even mijn ouders bellen dat ik vandaag bij Danny slaap.
He pa, met mij, mag ik mama even?
Eh, is het erg belangrijk?
Hoezo?
Nou ja, je moeder is ziek, en ga morgen even met d’r naar de dokter.
Gelijk rinkelen de alarmbellen, hoezo ziek? Ehh, ja nou ja, slaap vandaag bij Danny, kom dan morgenochtend wel even me boeken halen.
Okay, tot morgen.

Mama is weer ziek, weer hetzelfde verhaal. Weer die stress, weer alles valt uiteen. Waarom zit het me toch nooit mee?? Nou ja, eerst maar even slapen.

Volgende ochtend
Shit, nog maar 5.00. Nog 2 uur voordat ik eruit mag. Ik kan niet slapen, lig maar te piekeren, waarom? .Eindelijk eruit. Snel aankleden, ontbijten en naar huis. Thuis aangekomen zie ik de brief.. Het nummer. Druk op de herhalingstoets van de telefoon en ja hoor, ik weet weer genoeg. Ik sleep me naar school. Het interesseert me allemaal geen zak wat ze te vertellen hebben.. wil alleen weten wat er met mama is. Wacht ik bel even , nee he, me telefoon weer vergeten. Ik bel thuis wel even. Ik pak me telefoon oh ben al 3x gebeld en heb 2 berichten in me voicemail. Met papa, ja , mama is weer ziek, heb haar weggebracht, ben nu naar me werk, ik ga vanavond even kleren brengen. Maak je maar niet ongerust alles komt wel goed.. de rest drong niet meer tot mij door.. Heb mijn telefoon neergegooid,.

Het ging zo goed, mama, waarom nu weer?.

wat naar:(

misschien is het wat duidelijker als je aanhalingstekens gebruikt (bij gesprekken)...

rupsje

Het lijkt me eerder een dagboeknotitie dan een gedachtegang. Echt veel gedachten van de hoofdpersoon zien we niet. Deze nogal afstandelijke manier van vertellen laat wel meer ruimte open voor de lezer om zijn of haar ding in te vullen. Da's wel ok.

Misschien kan je hier en daar wat aanhalingstekens en komma's en meer van die rommel maken om het wat duidelijker te maken.

Ik durf uit de voorgaande reactie op te maken dat het autobiografisch is. Het spijt me voor je.

LUH-3417

Is het gebaseerd op je eigen ervaring? Zo ja, sterkte, wat beroerd voor je...
Dat je moeder maar snel beter mag worden!

Over het "verhaal":
Het geeft de werkelijkheid goed weer, zeer als het op eigen ervaring gebaseerd is. Het verhaal is

enigzins aangrijpend, niet heel erg, maar dat komt omdat het zo kort is. Het is aangrijpend

genoeg.
Het verhaal is niet diepzinnig, maar is ook niet in strijd met deugd en fatsoen en het vormt een

goed geheel.
Het heeft één verhaallaag en is functioneel opgebouwd.
Het verhaal is niet spectaculair, niet heel origineel, maar het onderwerp is niet téveel

gebruikt, dus tot zover boeide me het goed. Ik kon me goed identificeren met de hoofdpersoon, het

inleven ging goed, doordat het verhaal makkelijk te volgen is.
Het taalgebruik is simpel en duidelijk.
Alleen maak je spelfouten, ik heb de meeste gequote. Dan weet je het gewoon voor de volgende

keer, als die komt.
Wat bij het schrijven van iets namelijk meestal zo lastig is, is dat je zelf zo erg bezig bent

met het schrijven, dat je vergeet op de spelling e.d. te letten. Handig is om het door de

spellingscontrole van Word te halen.



Over de spelling:
De spelling is minder goed, ik zal hieronder de meeste eruit halen:
's Avonds komt van des avonds af, van vroeger. Door het af te korten, laat je "des" weg. Hierdoor

moet de apostrof vóór de s. Het is dus "'s avonds.
Ook schrijf je de getallen hier voluit. Dat is mooi. Helaas heb je dat niet in de rest van het

verhaal gedaan, misschien een tip om dat de volgende keer wel te doen.

Aanhalingstekens en het hoort "Hé" te zijn.
Aanhalingstekens bij "Eh, is het erg belangrijk?"
Aanhalingstekens openen en sluiten bij "Hoezo?"
Aanhalingstekens bij "Nou ja, (...) de dokter". En ", en" hoort niet, na een komma mag

"en" niet.
Onderwerp vergeten: bij "en ga morgen" hoort het "en ik ga morgen" te zijn.
Het staat mooier als je "gelijk rinkelen beginnen de bellen te rinkelen" zegt, maar dat is een

persoonlijke stijlfout.
Ook ontbreken de aanhalingstekens en "me boeken" horen "mijn boeken" te zijn.
Aanhalingstekens
Het is: "zit het me ook nooit mee"
De punt voor "Eindelijk" moet weg.
Aldus de wijze meneren en mevrouwen die de spellingsregels opstellen horen er drie puntjes te

zijn, i.p.v. twee, vier etc.
"Ik druk op de herhalingstoets"
Het is: Ik sleep mezelf naar school.
"Ik wil alleen weten (...)"
"wacht, ik bel even[i],[i] nee he, mijn telefoon vergeten." (verbeteringen aan

"mijn"en de komma's)
"Ik pak mijn telefoon. Oh, ik ben al drie keer gebeld en heb twee

berichten in [i]mijn[/]i voicemail.
Het is ook mooier, qua stijl om "keer" voluit te schrijven, i.p.v. "x".
Aanhalingstekens openen en sluiten. Ook: eerst de komma, dan de spatie. En: "Ik heb haar

weggebracht"; ik ben nu naar mijn werk"; "ik ga vanavond even de kleren

brengen"; "Maak je maar niet ongerust[i], [i]alles komt goed"
"De rest drong niet meer tot mij door... Ik heb mijn telefoon neergegooid. "

De spellingsfouten erbuiten gelaten, vind ik het over het algemeen een goed verhaal. (y)

"Het staat mooier als je "gelijk rinkelen beginnen de bellen te rinkelen" zegt,... " - Ben ik het niet mee eens. :)

Ik denk overigens wel dat je kan zeggen "Ik sleep me naar school." 'Mezelf' is nogal overbodig, omdat het nogal vreemd is om iemand anders naar school te slepen. Lijkt me.

LUH-3417

Mezelf hoort volgens mijn wijze spellingsraadgeefster, mijn moeder :D :D zo.

Met alle respect voor je mamma; ik ben toch van mening dat het zo ook kan. :)

LUH-3417

Ik stiekem ook. Maar vind jij het niet raar klinken?

Gelijk rinkelen beginnen de bellen te rinkelen? ;o

Nee, hou het dan maar bij het origineel ;)

Heel erg bedankt voor de reacties.. Hier kan ik wat mee

Zal het verhaal zo even verbeteren...