kutwijf trut ik hou van je
 

Herkennen jullie je in dit gedicht? Die ik-persoon is mijn zusje, die zus ben ik dus. Ze heeft dwanghandelingen en stemmen, en drijft me soms tot het uiterste, vandaag had ze mijn grens bereikt en heb ik haar geslagen :( nu is ze weggefietst en niet te vinden. De laatste keer dat ze wegfietste hebben we haar gevonden terwijl ze haar polsen doorsneedt, straks heb ik haar vermoord! Maar ik denk wel dat ze weer terug komt ik hoop het. Ik zat te wachten en schreef dit gedichie dus vanuit haar oogpunt:




kutwijf trut
ik hou van je
ga je dood als ik je geen nachtzoen geef?

lieverd zus
ik haat je
moet ik dood, of wil je dat ik leef?

ik haat je als je van me houdt
ik hou van je als je me haat

lief kutwijf
hoe moet ik anders zeggen
dat ik 's nachts van doodsangst beef

omdat die stem weer zegt dat je zult sterven
wanneer ik niet scheld
of wanneer ik mijn kopje verkeerd pak

omdat ik wil testen of je van me houdt
wanneer ik je haat
of wanneer ik je pijn doe

God vergeeft u me?
en wilt u zorgen dat ze niet doodgaat?
amen

Veel sterkte, je zult het wel moeilijk hebben met haar. Toch je moet jezelf niet schuldig voelen en rustig blijven, dan kan je ook niet slaan en andere dingen doen. Ik kan me ook niet helemaal beheersen als iedereen naar me schreeuwd en wat van me wil enzo.
Zeg wat heeft God hiermee te maken? Het gaat toch om jouw verhouding met je zus?

REIE

HEEL veel sterkte

ze zoekt de fucking steun in god wat denk je anders en zeik er aub niet om

sjemig.. :( succes meis...
k Hoopd at je zusje snel gevonden wordt...
*knuvvol*

Wat erg voor je!! *knuffel* ik hoop dat ze snel gevonden wordt of zelf terug komt. laat je weten hoe het is gegaan???
Kuzz Dreen

thnxx maareh, mijn zusje bidt aan het einde van de dag steevast dit soort dingen. Anders denkt ze dat we dood gaan. Daarom is het ook het einde van m'n gedicht

ze is terug! En heeft zichzelf niet eens wat aangedaan, das een grote opluchting. :)
Lief dat jullie dit allemaal hebben gepost. De kans op 'genezing' is er eigenlijk helemaal niet. Zij heeft gewoon een psychische stoornis waarbij dingen als in mijn gedicht aan de orde van de dag zijn. Ze test je elke minuut van de dag. Daar wor je soms gek van en dan doe je dingen die je niet wilt doen.
Maar gelukkig, ligt ze nu weer te slapen (of eerst nog even een aantal dingen te doen om mij in leven te houden). En we zien morgen wel weer, zo moet je er denk ik mee omgaan.

dankje, ik was al bang voor sarcastische reacties maar dat valt mee. Niet alleen ik, maar mijn zusje vindt veel steun in het geloof. En soms zijn de stemmen in haar hoofd zo erg bezig en dan opeens zie je haar hele gezicht opklaren en dan zegt ze: nu heb ik de stem van God in mijn hoofd. En dan loopt ze weer te stralen. Ik vind het heel mooi dat het geloof je op zo'n manier kan helpen :)

Dat is goed :) Zolang je maar in de gaten houdt dat het je eigen geloof is wat je op de been houdt, autonoom, en niet God. Maar daar gaan we het nu natuurlijk niet over hebben.

Misn late reactie, maar goed dat ze terug is :)
Succes voor de rest, het lijkt me heel moeilijk
om op de juiste manier met haar om te gaan..
*knuffol*

Gelukkig dat ze terug en sterkte nog verder met haar!!
Kuzzz + Knuffel dreen

Naturlijk is genezen wel mogelijk.....psychische stoornissen zijn prima te verhelpen..maar dan moet ze wel bereid zijn om dat te doen...maar als ze et zeer zwaar aanpakt is dat lastig...
maar info vragen bij een huisarts lijkt me geen overbodige luxe....

we zijn niet in een beginstadium hoor. Ze is één jaar onder behandeling van een pedagoog geweest, daarna een half jaar naar een psychiater. Toen is ze bijna een half jaar opgenomen in een psychiatrische kliniek (of hoe je zoiets ook moet noemen). Ze loopt nu weer bij de psychiater, en we hebben een gezins hulpverlener. Daarnaast gaat ze naar een orthopedagogische school, dus de huisarts hebben we allang gehad.
Ik weet trouwens niet waar je het vandaan haalt dat psychische stoornissen te verhelpen zijn hoor, maar dat klopt echt niet. Het ligt niet aan wilskracht want ze grijpt alles aan om zich beter te voelen. Ze slikt dagelijks 4/5 soorten medicijnen en heeft dus al een hoop therapie achter de rug (sova/creatiefe therapie etc.). Maar haar 'ziekte' ligt gewoon genetisch vast. het is moeilijk te accperteren misschien, was het eerst voor mij ook. Maar het is gewoon iets lichamelijks, het zit in haar en kan er niet uit. Het enige wat je kunt doen is het met therapie en medicijnen begeleiden maar het is echt niet te genezen, onmogelijk...

aha...dan kan jewel zeggen dat et weinig helpt a...maar ik d8 dat er nog weinig aan gedaan was, omdat dat vaker voorkomt op et Psycho-forum...maar met zoveel al gebeurt...is de kans idd klein...
maar beseft ze eigenlijk wel wat ze doet? of weet ze dat niet?

Zeg, 't was maar een vraag. Ik it bedoel ik dus:



En dan wil ik geen zeikpost door misinterpretaties. Het is toch tegenstrijdig als mens problemen erger te maken? Iedereen moet zich goed kunnen voelen, en daar is soms steun en samenwerking bij nodig.

REIE

(heb niet alles gelezen)
Jij hebt haar natuurlijk niet vermoord, mocht het zover komen dat je haar dood aantreft. Het is dan haar eigen keus geweest om haar polsen door te snijden. Simpel as that.


oh edit: gelukkig is ze terug :)

In zekere zin begrijp ik wat je bedoeld… Mijn zusje heeft vandaag haar ‘doodswens’ uitgesproken… Die angst voel je wel… Tis wel anders dan bij jou…heel veel sterkte. Gelukkig dat ze terug is. En anders was het niet jouw schuld geweest, al zou het waarschijnlijk toch zo voelen. (f)

damn... :(

heel veel sterkte meis.. echt waar...

zeer moeilijke situatie, ik ken ook een meisje met dwanghandelen en een ander meisje met stemmen, weet echt niet hoe ik met hun moet omgaan. Soms kan ik wel gewoon met ze praten, maar da's ook maar zeer oppervlakkig. Tis voor de rest geen familie van mij, en over een paar weken zie ik ze nooit meer, dus hoef ik mijzelf niet aan te passen aan hun gedrag.

Veel sterkte iig

het helpt wel, ze wordt rustiger en minder angstig van de medicijnen en de gesprekken geven haar structuur etc. Maar genezen kan het niet. Je moet het zien als een been dat er af is, het komt niet meer terug maar met hulpmiddelen kun je je wel beter redden. Alleen zijn er voor een missend been weer betere hulpmiddelen dan voor dit zeg maar...ze beseft het gedeeltelijk. Ze weet dat er iets mis is met haar maar het is allemaal heel complex, ze heeft in ieder gavl niet zodanig inzicht dat ze een knop om kan draaien

:( :( :(

Weet niet zo goed wat ik verder kan zeggen, maar ik hoop dat het misschien ooit toch nog eens goedkomt.

En het is een ontzettend mooi gedicht..