Onbegrijpbaar grijpbaar
 

aha

Laat ik even een poging ondernemen..
Ik stel me voor... een foto van jou, van vroeger, ingelijst achter glas. Daar hing je, aan een (in mijn verbeelding, maar niet steunend op jouw gedicht) witgekalkte muur. En jij staat er zelf naar te kijken, in de kamer, starend naar jouw gestalte. Dat kan, omdat je als het ware uit jouw lichaam bent getreden, je denkt aan jezelf en ziet jezelf. Je ziet hoe stof van de tijd het glas bedekt heeft, en hoe dat langzaam jouw zicht op het leven, wie weet een liefde, bedekte. Je zag het niet meer, en wist tot dit moment niet hoe gemakkelijk dat stof weg te vagen viel. Stof, dat staat voor alles wat de maatschappij ons opdringt, zorgen die in de weg liggen om echt te kunnen leven.
Maar wanneer het gedicht begon, bestond het glas niet meer in die bestofte vorm voor jouw foto, maar lag de kader, de foto, het glas al op de grond. Bestoft glas viel in scherven, maar niet de foto met de lijst, jij met de lijst, jij gevangen in een lijst, alleen... het stof viel weg, alles wat jou ervan weerhield om het ware in het leven te zien. Jouw leefwereld lijkt gebroken, maar uit de resten komt de feniks, die opnieuw ziet.
In de veronderstelling dat ik ergens de kern van het gedicht raakte, of er dicht bij kwam, blijft er voor mij nog één groot raadsel leven. Wat was het dan, dat de ingelijste foto liet vallen, en wat liet de oude 'ik' herrijzen, opnieuw leven zonder zorgen, wat gaf de 'ik' door ongeluk ook een nieuwe kans? En waarom blijft de foto ondanks alles toch vast in de kader? Of wou de foto nooit weg, en wou het alleen maar weer zien?
Grootse poëzie, zonder enige twijfel.

Groetjes, Dreampoet

Poeh, wel een ingewikkeld geheeltje zeg, ik kan er niet zon goed analyse uit halen als Dreampoet;)....maar ik vind wel dat het weer machtig sterk verwoord is....

Doegiesxxx(L)u

ratjsa, kan je alsjeblieft een contra-analyse geven? Ik vraag me altijd af hoe die ellenlange beschouwingen van Dreampoet op de waarheid lijken. :)

een gedicht hoort ieder op zijn manier te kunnen intepreteren denk ik :)

Hoe dan ook...en van de betere gedichten van Ratsja vind ik, gezien ik me bij deze nog wel iets kan visualiseren en het niet te langdradig of vergezocht is :)

hehe :) ik weet ondertussen dat ik er een beetje naast zat... wel maar een beetje...

Groetjes, Dreampoet

Juh, vooral die achterkamertjesanalyses, bah!

Als ik grootse dingen lees, dan kan ik het niet laten om me alles tot in het detail proberen voor te stellen...

Groetjes, Dreampoet

Hm, mag ik ook gewoon zeggen dat ik hem heel mooi vind? (Ik ben niet zo goed met de uitgebreide analyses..)
Bij deze dus, prachtig! (y)

dank jullie wel
binnenkort meer :D

weer een prachtig gedicht met een boodschap die jou bedoeling vaag houd maar toch voor ieder toegankelijk is, in ieders eigen gedachten

ach, het is weer een fluisterend gevoel wat bij iedereen anders kan zijn, prachtig verpakt...

ik heb het gemist en ben blij dat ik weer terug ben :)
xxx