Wie herkent dit?
 

“Nee, het is niet zo erg.”
”Jawel! Het moet recht liggen!”
”Ah nee man! Je lijkt wel een neuroot! Laat lekker liggen joh!”
”Hmmz… Okay…”
…
…
”Verdomme! Leg dat ding recht of pleur het ergens heen waar ik het niet kan zien!”
Het was weer zover. Het gesprekje met mezelf over een krant die met een randje net over de rand van de krantenbak lag. Nooit had ik er echt problemen mee. Ik leefde in de zooi, maar tegenwoordig moet alles recht liggen. Ik kan er gewoon niet tegen als het een zooi is op m’n kamer. Dan word ik kwaad en wil ik tegen alles aantrappen. Dan ruim ik m’n kamer op, maar dan vind ik het als nog een rotzooi. Soms word ik dan zelfs pissig op mezelf als het allemaal niet klopt. Misschien dat het gekomen is, omdat ik als afleiding voor m’n spanningen altijd ff iets opruimde op m’n kamer. Nou word ik alleen nog maar meer gespannen als ik dus niks opruim, dus moet ik weer wat recht leggen. Dan is het weer goed. Toch probeer ik mezelf altijd tegen te spreken. Ik probeer mezelf dan positiever in te stellen en te zeggen, dat het niet erg is als er iets scheef ligt. Of een deur openstaat…nog zoiets stoms… Dan komt er weer zo’n gesprek met mezelf van:
”Deur! Ga verdomme dicht!”
”Waarom, open staat het ook wel goed.”
”Nee, hij moet dicht, anders zie ik de andere kamer.”
”Nou, leuk toch. Kun je dat ook in de gaten houden en zit je tenminste niet zo afgezondert.
Mja, en zo gaat het dan heel de dag door… Echt heel vervelend…


*knuf*

Eendjuh

totaal geen herkenning eigenlijk, heb weleens opruim-aanvallen, dan moet en zal alles opeens opgeruimd zijn, maar dat is na een halve dag wel weer voorbij......

Hallo,

Wat jij voelt, dat herken ik enigszins wel. Vroeger had ik daar meer last van, tegenwoordig eigenlijk niet meer. Ik ben er inmiddels aan gewend om alles redelijk netjes te houden. Als je weer zoiets ervaart, helpt het misschien om op de volgende manier te denken: "Oke, ik kan nu 5 minuten met mezelf gaan discussiëren of ik de krant moet rechtleggen, terwijl ik in 0.5 seconde dat ding gewoon recht kan leggen". En dan steek je je hand uit en leg je de krant gewoon recht. Geen moeite toch? En het staat nog netjes ook! :)

Groetjes,

Naru Narusegawa

Als je er aan toe geeft dan gaat et toch helemaal overheersen? Er komt heus wel weer een ander ding dat niet perfect is...Dan blijf je maar doorgaan met dingen rechtleggen enz. Zo als jij het verwoord ben je in ieder geval niet van "het probleem" af: je hebt nog steeds allemaal dwang gedachtes. Nou jah, voor mij is het makkelijk praten want ik ben enorm slordig, maar volgens mij is de enige echte oplossing om je over dat soort onbenullige dingen niet druk te maken. Er zijn genoeg veel ergere dingen waar je je druk over kan maken?

Ik herken het wel, ik ben ook een beetje dwangneurotisch of psychotisch hoe heet dat??
iig, ik heb het niet zo heel erg als jij. Ik kan niet rustig zitten als een fotolijstje scheef zit ofzoiets. Ik heb alleen niet dat ik meteen de hele zooi in mekaar wil trappen, ik sta gewoon op om het in orde te maken en dan heb ik er ook geen last meer van.
Mijn kamer is niet echt netjes, maar dingen die ik op een bepaalde manier heb neergezet staan ook altijd netjes op hun plek.
Ik kan me er alleen wel mateloos aan irriteren als iemand anders mijn spullen verkeerd neerzet. Dan wordt ik echt boos.

ik ken het wel een beetje, alleen niet met opruimen enzo, maar bijvoorbeeld bij stoeplopen.
dan denk ik eerst van: niet op de lijntjes, niet op de lijntjes
en dan: ja waarom niet?? wat is dat voor bullshit?
en zo heb ik dat bij snijden, in de spiegel kijken, eten, roken en dat soort dingen.

Hallo,

Daar zit ook wel wat in inderdaad :) Ik ben ook best wel een neatfreak, maar dat is wel weer iets anders. Wat ik probeer te zeggen is dat je er niet te serieus tegenaan moet kijken denk ik :) Geen garanties, uiteraard.

Groetjes,

Naru Narusegawa

Het klinkt een beetje als een kleine dwanghandeling... Meestal is het bij zulke dingen dat je de chaos in je hoofd moet compenseren met zulke neigingen. Als het niet te erg is is het verder geen probleem, maar als je er echt last van hebt dan kan je beter hulp zoeken denk ik, voordat het doorslaat.
Kusje, Kronkel.

Nog nooit van gehoord. Klinkt mij een beetje raar in de horen. Ook nog nooit eerder iemand horen zeggen.........