Help. ik zit klem. wat moet ik doen?
 

Lang getwijfeld of ik hier het neer zou zetten, ik loop het risico dat mijn vader hier komt speuren. Maar ik doe het toch, kan geen kant meer op. Wat moet ik doen?

Het zit zo: 4 weken geleden ben ik begonnen met automutileren, in mijn geval mijn hand slaan. Dit liep uit de hand en ik brak mijn middenhandsbeentje. Ik heb het onder gymles gedaan dus iedereen (inclusief mijn ouders behalve mijn psychiater en psycholoog) denken dat het door een honkbal komt. Ik heb deze hand al twee keer eerder in het gips geslagen; pols uit de kom enzz. ik sla altijd links. ik kan niet meer stoppen.
Na een paar dagen in het gips bleef hij zwellen, in het zh aangekomen moest ik met spoed geopereerd worden. daar hebben ze mijn hand op drie plaatsen opengemaakt omdat ze bang waren dat door de zwelling ik mijn hand zou verliezen. twee wonden bleven open, ik heb een nachtje in het zh doorgebracht. Na de operatie ben ik door blijven gaan met slaan, zo genas mijn hand niet goed. de dokters denken dat het komt omdat ik hem teveel heb bewogen. ik heb allerlei medicijnen gekregen om het vocht af te drijven maar die neem ik niet. afgelopen week ben ik di, wo, do en vrijdag in het zh geweest. donderdag had ik zo hard geslagen dat ik het uitgilde van de pijn en van gekheid niet wist wat te doen. ik heb toen een gipsspalk gekregen en toen kon ik ff niet meer slaan. vrijdag moest ik terugkomen. dat is gebeurd. de dokter heeft toen gezegd dat wanneeer ik weer zoveel pijn krijg ze me weer op gaan nemen, me morfine geven en mijn arm aan een paal binden zodat hij hoog hangt. ze weten nog steeds van niks.
ik heb het met mijn psycholoog besproken en die zegt dat wanneer ik niet stop, het weer opname wordt. (ben opgenomen geweest voor anorexia, daar automutileerde ik ook erg veel) de psychiater die mijn pillen (risperdal en prozac) voorschrijft zegt dat hij me gaat drogeren als de zaak uit de hand loopt. dat is nu denk ik wel het geval.....
ik heb mijn psych gevraagd of hij niet wil overleggen met de psychiater voor opname, ik wil niert fdat mijn ouders het weten. ik heb beloofd te stoppen, hij heeft beloofd dat als ik niet stop, ik word opgenomen. ik wil nu morgen tegen hem gaan liegen. want het is me niet gelukt ermee te stoppen :( . ik heb nu namelijk een afneembare spalk die ik afdoe en dan ga slaan.
morgen moet ik op controle in het zh, mijn hand is nog even dik, ik sterf van de pijn, en ben bang dat ze me in het zh houden. als ze dat doen, weet mijn psych dat het mis is.
ik wil dan in het zh bellen en liegen om bestwil. maarja, zal hij me geloven? denk het niet.

ik ben zo bang, zo radeloos. ik kan geen kant op, wat moet ik doen?

Ga alsjeblieft met iemand praten, dit werkt niet, je zit met zoveel verdriet, ga met je moeder praten, huil, laat je troosten...

En dan maar opname, misschien dat het nu wel werkt... dit werkt iig niet :(

(l)

Je ouders geven om je...heel veel zelfs (denk ik iig), 'k snap dat het moeilijk is om met ze te praten (misschien ook juist omdat ze zoveel om je geven)...maar doe het ajb...of laat het je psych doen...of wie dan ook, maar doe het ajb... Ga iig niet nog verder liegen er over, dat werkt niet.

Heel veel succes morgen.

Hele grote knuffel.

(l)

('k zal snel weer eens schrijven)

Heej meis

ik denk dat je zelf ook wel weet dat je er niks mee opschiet als je liegt.
Sta op, zorg dat je de hulp krijgt die je nodig hebt en zorg voor jezelf zoveel je op dit moment aankunt. Wees eerlijk...

Ik weet dat je kunt vechten...doe dat ook nu weer, maar dan wel vóór jezelf ipv tegen.


Succes, ik denk aan je...


-x-
San

Waarom heb je dit niet verteld? :(
Ik begrijp dat het heel moeilijk is om uit deze vicieuze cirkel te komen, maar je moet het toch doen! Zo kun je niet doorgaan, dat weet je zelf ook. Pff.... ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Misschien dat opname nu wel het beste werkt. Je wilt er zelf ook mee stoppen, anders zou je hier ook geen topic openen. Wees alsjeblieft sterk en probeer te stoppen, in ieder geval met hulp, want alleen lukt het je niet. En vertel het je ouders ook, dit moeten ze weten. Take care. (L) (L) (L)

Lief meisje,

Blijf sterk.. Je kunt het. Stop ermee! Ik weet dat je dat diep van binnen wil en dat je dat ook kunt. Ik kan het nogsteeds, dan moet het jou toch zeker lukken? Lieg niet..dat schiet niet op...

Take care en ga niet weer slaan.. Je bent meer waard dan al die pijn..

Lieverd... Dit gaat niet goed zo. Geloof dat je dat zelf ook wel inziet... Wil je er iets aan doen? Als je er iets aan wil doen mag je mij mailen ofzow, want ik wil je steunen keej?

Niets te zeggen..

:( :( :(

Zelfbeschadiging(om het maar zo te zeggen) is zowiezo niet goed. Ik doe het zelf ook.

Natuurlijk moet je stoppen, maar je kan zelf ook zeer zeker toegeven dat je dat echt niet zo in één keer kan doen. Hoe ben je van plan hiermee om te gaan? Denk je dat je langzaam zal kunnen afbouwen? Denk eraan, terugvallen gebeurt snel.

De medicijnen die je hebt gekregen zijn om je depressie te verlichten, zodat je er misschien beter mee om kan gaan. En zodra het dan beter gaat, bouw je weer af. Dus misschien is het beter dat je dat doet. Psychologen kunnen verder ook niets doen omdat ze volgens bepaalde richtlijnen moeten volgen.
Het zou harstikke fijn zijn als je een vriend of vriendin zou hebben waarmee je goed kan praten.. en die ook alles goed zou begrijpen. Dan kun je ook alles kwijt, en ik bedoel ALLES. Hoe je het doet, wat je erbij voelt.. zonder je te schamen. En hopelijk kunnen jullie er dan samen uitkomen.

Alle hulp die jij nu krijgt, of zult krijgen.. is bedoeld om jou beter te maken. Maar als je een foute instelling hebt Ik, beter worden? Who gives a damn! Rot toch op man! Dan kun je zowiezo niet beter worden.

Ik zeg deze dingen niet om je helemaal af te kraken. Ik heb dit in mijn hoofd zitten omdat ik het de hele tijd te horen krijg, ik heb er ook last van.
Het is jouw keus hoe je nu verder wil gaan, natuurlijk weet je wat het beste is voor je. Maar doen is een grote stap.

Ik kan alleen zeggen, I hope you'll be fine.

Please take care dear.

Wat zie ik dit ontzettend veel hier zeg, mensen die snijden mensen die hun hand de verdoemenis in slaan. Meissie je schiet er niks mee op. Hetgene waar je verdriet om hebt laat je nu winnen van jezelf. Je moet het zo zien, je kunt het gene waar je verdriet door hebt alleen bevechten door het te negeren. Slaan met je in tegen de muur in je hoofd. Maar doe het niet in het echt, doe in het echt net alsof er niets mis is. Het kost energie maar je moet he proberen. Of wil je soms dat dat gene wat jou pijn doet nu de m8 heeft over jou, neej toch? Vecht terug

Wat komt dit probleem mij ontzettend bekend voor zeg.
Alleen is het bij mij nog niet zo ver uit de hand gelopen en ik sla niet maar eet te veel en snij in mezelf maar ik zeg het zelfs niet tegen m'n psych te zeggen en ik vind het erg maar het lukt gewoon niet omdat ik het niet durf en het toch misschien liever voor mezelf houd ofzo.
Ik ben nog nooit opgenomen geweest maar ik begin wel steeds meer te snijden en te eten waardoor ik een drastisch overgewicht creer.
En ik durf het gewoon tegen niemand te zeggen omdat ik anders echt wel opgenomen moet woden.
Maar ja jij moet het gewoon zeggen want ik wil niet dat je met zo'n gevoel als ik rondloop doe het alsjeblieft en kies voor een opname :)

Veel sucses =xxx= Lieke