Wegdrijvende Wolken
 

Wegdrijvende Wolken

Wolken die wegdrijven van
hetgeen waar ze vandaan kwamen

Is eigenlijk de normaalste zaak
in deze wereld vol breek'bare ramen

Waarom vallen die wolken niet uiteen
op 't moment dat ze wegdrijven?

Misschien dat t antwoord wel ligt
in de waarheid van de regen die we krijgen

Jaja, ook in Australie heb ik niet stilgezeten qua poezie, ik heb dit gedicht geschreven tijdens het fruitplukken. Nu is fruitplukken het meest on-intelligente werk wat ik ooit heb mogen beoefenen, het is ook niet echt een pretje....maar socializen doe je daar wel. Stel je voor dit beeld: in the middle of nowhere ergens op een stukje grond bij een grote boederij. 's Ochtends om 7 uur beginnen met plukken, om 10 uur verschijnen de eerste vliegen, om 11 uur heb je je eerste bin (mand) eens vol en om 1400 uur ben je helemaal naar de kloten. Maar dan ga je terug naar je concentratiekampje, neem je een lekkere douche met bruin koud water en sla je wat noodles van 30 cent naar binnen en denk je: heej, ik heb niks en dat is ook weer eens iets anders. Om vervolgens met trots weer zo'n mooie groene rakker weg te hijsen en de rest van de avond een beetje rond zit te stomen, terwijl er de beste muziek gemaakt en gedraaid wordt.

Such is life, and damn....it taste fokking good y' all.

Tot hier en niet verder.

Ringmastaaaah.

Ik zie het beeld helemaal voor me. :) Over het gedicht: tot en met de 3e strofe vond ik het heel goed, maar de 4e strofe vind ik ietwat afzwakkend.
... in de waarheid van de regen die we krijgen is mij net iets te simpel, een conclusie die aan het begin al verwacht wordt, maar waarvan ik dan weer hoop op een verrassende wending. Ik weet dan weer niet wat voor einde je wel zou kunnen verzinnen trouwens. ;)
Maar ach, tijdens het fruitplukken moet je je natuurlijk op andere dingen concentreren. :D

Heel eenvoudig, maar toch ook wel weer speciaal. Het is direct, maar wat ik wel even wil zeggen: wolken betekent per definitie niet meteen regen. :)

Rspct