in het duister
 

in het duisterste,
van het duister,
fluister ik stilletjes,

mijn grootste angst,
mijn ergste pijn..

jammer alleen dat het duisterste van het duisterste,
iets is wat nooit meer zou zijn,
de kracht die enorme,
deed de woede in mijn stem vervormen,
tot, vrede

als je al op de bodem zit, kan je niet verder naar beneden..
dan doe je de eerste stap,
op de trap naar boven..

als je de pschycholoog, zou geloven..
geloof je daar geen ruk van, weetje dat je nog dieper vallen kan,
dan het diepste diepe
in principe

in het duister van het duisterste,
fluisterde

een schreeuw van angst
een kreet van pijn...

zou dat de hel zijn ?