het heeft verdomme al veel te lang geduurd
 

ik sta er niet meer bij stil
wanneer ik je telkens opnieuw afwijs

weet je, ik doe het bewust
ik schep er plezier in je te kwetsen
je zo zien spartelen in verwarring en pijn

elke dag scheur ik je veilige cocon open
en dwing ik je jezelf te verdrinken
in een bodemloze vijver

jij bent het bedoezelde insect
dat

nooit

een vlinder
zal
worden

mooi, heel mooi maar ook een beetje triest.

( grappig na dat gedicht is je Signature :D )

mooi,maar ik krijg zo'n extreeeeeeeem medelijden met de persoon waarover het zou kunnen gaan...