groot probleem wie geeft mij advies
 

hoi allemaal
het is nu 15 okotober kwart voor 10
ik heb heel veel problemen met de dood van mijn vader hij is 4 januarie 2003 3 jaar geleden overleden in het begin deed het mij nie zo veel maar nu huil ik bijna dag in dag uit ik kan nie meer slapen ik wil dood ik zie het gewoon nie meer om verder te leven wat heeft het voor nut ik kan vandaag of morgen ook dood zijn wat heeft het nog voor nut om huiswerk te maken als je begrijpt wat ik bedoel hij is overleden aan kanker
in 1998 met kerst heeft hij zich gestoten aan het bed klein deukje zat in zijn been waar een bacterie in kwam met als gevolg dat zijn hele been zo'n beetje wegrotte en je zag het steeds erger worden.
tot op een gegeven ogenblik bloed plaste en gingen we naar de dokter naar een half jaar zo'n beetje duidelijk werd dat hij kanker had in zijn nieren zijn linkernier is er uit gehaald en een poosje later is hij overleden.
het ergste is nog dat hij bijna elk weekend in het ziekenhuis lag want wij waren in het weekend altijd bij hem en dan zagen wij dat. en dan ging hij weer naar het ziekenhuis. endat ging zo'n beetje elke week zo door.
hij is overleden aan een hart aanval bij ons in het huis.
wij zouden net begonnen met eten hij liep naar de keuken en wou iets uit de koelkast pakken ik stond achter hem en hij viel en ik stond er zo'n beetje naast het scheelde niet veel en hij was op mij gevallen na een poosje dat mijn broer hem had gereanimeert kwam de dokter ik was het huis uit gevlucht ik stond bij mijn buurmeisje en kon dus alles zien even later kwam de ambulance er werden allemaal aparaten in het huis gegooid maar het was al nie meer nodighij was al dood. de doktoren hebben hem opgebaard en op de bank neergelegd en ze gingen weg.
wachtend op de lijkenwagen maakte ik alleen maar grappen net of er nix was gebeurdtoen die hij eidelijk was namen ze hem meeen brachten hem naar de aula en dan de rest blablabla.
toen een jaar later obgeveer kreeg ik allemaal beelden terug van wat ergebeurd is en heb het er heel moeilijk mee nu nog steeds.
ik praat er nooit over en ben naar een vertrouwens persoon geweest maar dat helpt nie nu loopp ik erweer en wirdt het alleen maar erger.

10 oktober heb ik het mijn vriendin vertelt dat ik er zo last van heb dat ik nie meer slaap haast nie eet en ze vond het nie erg ze wou me wel helpen omdat zij nog best wel een eindje bij me vandaan woont sms-de wij elkaar. en ik bleef eerst een beetje op afstand en als ik een sms-je stuurde kreeg ik de laatste dagen een bot antwoord terug. gister avond heb ik een gedicht gestuurt waar ik naar verlang en daar stonden woorden in die zij niet aan kon waar door ik vanmorgen een paar berichten kreeg waaruit een van. zoek hulp......En sms mij nie weer. dit bericht vind ik zo erg dat ik er nou haast nie meer over wil praten daarom probeer ik dit maar

hoop dat het wat op leverd

ps..... verhaal indeling klopt nie zo maar puzzel maar even dan kom je er wel uit

groetjes mij

Je verhaal is prima ingedeeld, ik begreep het iig prima.

Het lijkt er op dat je de dood van je vader nu pas gaat verwerken, daarvoor zul je het misschien weggestopt hebben. Als je er over praat, lijkt het vaak idd erger te worden. Waarom? Omdat je er dan mee bezig bent, er aan denkt, er aan moet denken. Waarschijnlijk wordt het over een tijdje minder moeilijk om er over te praten en om aan hem te denken. Het zal je altijd bezig blijven houden, maar het krijgt een plek.

Misschien ook eens proberen om er met die vriendin eens over te praten? Waarom wil ze dat je haar niet meer smst? Vraag dat haar. Ik denk dat ze het moeilijk vindt om te zien dat jij het moeilijk hebt en dat ze daar misschien niet mee om kan gaan. De enige manier om dingen helder te krijgen is er over praten, ook al is dat misschien moeilijk.

Sterkte en succes.

maar ben er nu al bijna 2 jaar mee bezig en wordt alleen erger ik slaap haast nie meer
en het feit dat ze wil dat ik nie meer sms is dat ze het eng vind wat ik schrijf
ik zie gewoon het nut van het leven nie meer in
en ik kan er gewoon nie over praten

weet je moeder dat je hier last van hebt?!...

nee ik kan met mijn moeder daar niet over praten :(

ooit wel eens geprobeerd er met haar over te praten??
misschien begrijpt ze je juist wel, omdat zij ook verdriet heeft om je vader..

ik kan er niet over praten en met mijn ma helemaal nie omdat we altijd (bijna) ruzie hebbenn verschillende meningen snap je

Dit heeft zij ook meegemaakt, zij zal het er ook niet makkelijk mee hebben (of hebben gehad), misschien begrijpt zij je. Of misschien je broer? Als je er niet over kunt praten, kun je het misschien proberen op te schrijven en laten lezen.

Drie jaar is btw nog niet zo lang geleden...vind ik iig. Ik vind het ook niet raar dat je er nog niet over heen bent.

Ik denk dat je vriendin niet weet hoe ze er mee om moet gaan. Of dat echt zo is zul je aan haar moeten vragen...

Heej, wat erg voor je dat je je vader kwijt bent :(
Probeer het anders aan iemand anders te vertellen dan die vriendin, iemand waarvan je denkt dat hij/zij het wel aankan. Of probeer het op een andere manier te verwerken. Misschien professionele hulp als er niemand is om naar je te luisteren. Een vriendin van mij is een aantal jaar (bij de dutch-dakota ramp) ook haar vader kwijt geraakt, wat haar heel veel heeft geholpen is erover schrijven gewoon voor haarzelf, niet om het aan iemand anders te laten lezen.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt. Als je erover wilt praten oid kan je me altijd mailen. xxx

daar denk je ook al aan als je zo iets schrijft en daar bij
probeer het maar uit te zoeken zo moeilijk is het nie toch ;)

bedankt maar ik kan mijn gedachten niet goed op papier krijgen en praaten met iemand die daar verstand van heeft doe ik ook al alleen dat helpt nie zo veel

Je zegt op alles dat het niet kan of dat het niet gaat...ik snap dat het moeilijk is, onmogelijk lijkt...maar soms helpen dingen toch wel, ook al lijkt het niet zo. Het gaat niet altijd om of je je gedachten goed op papier krijgt, soms is half al genoeg. En sommige dingen hebben gewoon tijd, soms veel tijd, nodig... Ik zou proberen naar die vertrouwenspersoon toe te blijven gaan.

ik ga er ook wel naar toe maar dat is iemand van school en met haar kan ik ook wel goed praaten enzo maar ik vertel gewoon nie alles. het probleem is dat het ook aan andere leraren woden gezegd en nu ben ik bij een leraar het pispaaltje ik heb hem altijd het eerste uur en omdat ik 's nachts wijnig slaap ben ik het eerste uur een beetje humeurig en dan krijg ik steeds de buurdt en hij zit dingen over mij te vereleen in de klas en daar wordt ik echt gek van
heb ook al eens met iemand van het jeugdzorg gepraat maar dat lukte echt nie en daarom praat ik nu weer met miijn "vertrouwens" persoon

Goed zo, dat je met haar (?) blijft praten. Volgens mij is een vertrouwenspersoon btw of meer verplicht zijn/haar mond te houden wanneer jij dat wilt. Wanneer je niet wilt dat andere mensen het weten zou ik haar dat eens zeggen.

Verteld die leraar dingen over jou aan de klas ('hij zit dingen over mij te vereleen in de klas')?! Dan zou ik dat tegen de vertrouwenspersoon zeggen en wanneer die niks doet desnoods naar de (con)rector gaan oid). Ik vind het nl echt niet kunnen wanneer leraren dat doen...maar goed, wie ben ik