Piano
 

Mijn toevlucht in deze harde wereld,
als niemand mij meer ziet staan.
Dan dansen mijn vingers soepel
over de toetsen, mijn emoties weg.

Als tranen op de toetsen vloeien,
treedt het verdriet heel even terug.
Bevind ik me in een andere wereld,
waar mijn zelfvertrouwen groeit.

Als ik word gedreven door de stroom,
van noten die mij leiden langs de pijn.
Raak ik toch weer het ijskoude water,
omdat iemand mijn spel verstoort.


*Uit de hulp topic van Smurfienetjeh, het idee is dus niet van mezelf, maar wel zodanig aangepast, dat ik vind dat het mijn gedicht is*

Ik vind het wel mooi, zeer herkenbaar geschreven:), ik kan mij hier zo een beeld van visualiseren, dat ik zelf achter mijn piano zit. Ik vind alleen die laatste zin storend, past niet in het ritme en qua verwoording vink m ook nie echt super. Ik zou er eerder neer zetten: "Omdat iemand mijn spel verstoort">>past denk ik beter in het ritme, maar dan nog, zouk er iets anders neerzetten.
*weet zo even niet wat*

(Tussen "noten" en "die", 3e strofe 2e zin zou ik een komma plaatsen)

Heb het veranderd, dankjewel :)

loopt goed, je zweeft mee met de woorden :)

I agree with Gothic. Heel goed. :)