Op een zonnige dag
 

lopend
langs de waterkant
denkend
aan wie ik ben

vergetend
wat ik weten moet
menend
dat het beter is

lachend
alle zorgen weg
verdwijnend
aan de horizon

hopend
op jouw liefde
wetend
dat het dromen is

op zich wel leuk, maar na een tijdje begin ik me te storen aan die steeds terugkerende werkwoordsvorm.
je zal dit wel expres gedaan hebben voor de vorm van het gedicht, maar het hoeft van mij niet persé

en dat maakt dit gedichtje uniek.. de rest is veelal hetzelfde van deppressieve mensjes.

ik wou wel even zeggen dat het als " dromen is " -> "dromen zijn" wordt het gedichtje dan beter loopt, denk ik??? maar verder wel leuk hoor juist DOOR de terugkerende werkwoordsvormen.

ik ben het wel eens met coecie, bij sommige werkwoorden past deze vorm niet helemaal. op zich is het wel origineel, maar in plaats van steeds te herhalen, kun je misschien ook een andere oplossing bedenken, waardoor het wel lekker loopt.

bedankt voor jullie reacties. Ik zou het leuk vinden als de mensen die zich storen aan de werkwoorden met een alternatief komen, want ik heb geen idee hoe ik het kan veranderen zonder een compleet nieuw gedicht te maken

herkenbaar maar niet erg bijzonder op zich...

goed einde (y)