Citaat:
De ziekteverschijnselen van diabetes mellitus (suikerziekte) zijn al heel lang bekend. Een papyrusrol uit de tijd van de Egyptische farao's bevat voorschriften voor de behandeling van een aandoening aangeduid als 'overvloedige urinevorming'. Onlesbare dorst en zoete urine waren de verschijnselen van een ziekte die artsen eeuwenlang voor raadsels stelde.
Al meer dan 100 jaar geleden werd ontdekt dat de oorzaak van diabetes in de alvleesklier (pancreas) is gelegen. Later bleek dat er bij diabetespatiënten een tekort is van het hormoon insuline, waardoor het suikergehalte (glucose) in het bloed te hoog wordt. Ook werd duidelijk dat met het toedienen van extra insuline de suikerziekte onder controle kan worden gehouden. Tegenwoordig is diabetes goed behandelbaar, maar het is nog steeds niet te genezen.
Diabetes is een chronische stofwisselingsziekte waarvoor men levenslang behandeling nodig heeft. In Nederland heeft meer dan 1 op de 50 mensen diabetes, in totaal zo'n 400.000 personen.
Bij diabetes maakt de alvleesklier geen of niet voldoende van het hormoon insuline. De zogenaamde 'eilandjes van Langerhans' zijn verantwoordelijk voor de insulineproductie, de rest van de alvleesklier wordt gebruikt om spijsverteringssappen te maken. Ook kan het zijn dat de insuline niet goed werkt omdat het lichaam er ongevoelig voor is geworden. De glucose kan daardoor niet in de lichaamscellen komen, en blijft dus achter in het bloed - het gevolg is een te hoge bloedsuikerspiegel. Uiteindelijk zorgen de nieren dat die overtollige glucose wordt afgevoerd door extra urine te maken. Mensen met diabetes hebben daarom vaak dorst en moeten veel plassen.
Artsen onderscheiden twee soorten diabetes: type 1 (insuline-afhankelijk, vroeger jeugddiabetes genoemd) en type 2 (insuline-onafhankelijk, vroeger ouderdomsdiabetes genoemd). In zeldzame gevallen komen ook tussenvormen en andere soorten suikerziekte voor, bijvoorbeeld zwangerschapsdiabetes.
Bij onze dagelijkse voeding krijgen we koolhydraten binnen; uit melk, aardappels, meelproducten, fruit, zoetigheden et cetera. In de dunne darm worden deze koolhydraten afgebroken tot glucose, en vervolgens opgenomen in de bloedbaan. De hoeveelheid glucose in het bloed bepaalt de bloedglucosespiegel (bloedsuikerspiegel). Lichaamscellen willen de glucose opnemen om het om te zetten en op te slaan in energie, en voor deze opname is insuline nodig.
Door het tekort aan insuline (of door de ongevoeligheid voor insuline) bij diabetes kan glucose niet in de lichaamscellen komen, en stijgt de glucosegehalte in het bloed. Bij een persoon zonder diabetes schommelt de bloedspiegel tussen de 4 en 8 mmol (millimol) glucose per liter (1 mmol/liter betekent 180 milligram glucose per liter bloed). Bij diabetespatiënten kan dit oplopen tot 20 à 30 mmol per liter.
Door dieet en medicijnen kan men proberen de hoeveelheid bloedglucose binnen bepaalde grenzen te houden. Zo kan men de diabetes onder controle houden en een zo normaal mogelijk leven leiden.
Bij diabetes type 1 vernietigt het lichaam om onduidelijke redenen de eilandjes van Langerhans van de alvleesklier. Dit gebeurt vaak op jonge leeftijd. De alvleesklier produceert dan helemaal geen insuline. De patiënt wordt in korte tijd erg ziek en is genoodzaakt de rest van zijn leven zichzelf insuline in te spuiten.
Diabetes type 2 komt vaker voor, en vooral op hogere leeftijd. De alvleesklier werkt nog wel, maar niet goed genoeg. Of hij werkt goed, maar de lichaamscellen reageren slecht op insuline. Vooral bij overgewicht zijn de cellen vaker minder gevoelig voor insuline. Oorzaken van dit type diabetes zijn erfelijke aanleg, overgewicht en een ongezonde levensstijl met ongezonde voeding.
Bij diabetes type 1 ontstaan de klachten doorgaans binnen enkele weken tot maanden. De eerste verschijnselen zijn: veel plassen (ook 's nachts), extreme dorst, droge mond, verstopping, vermagering en grote vermoeidheid. De kans op infecties neemt toe door de verhoogde bloedglucosespiegel. Sommige mensen gaan wazig zien, krijgen last van huiduitslag en slecht genezende wondjes en schrammen. Ook jeuk, prikkelingen en witte vloed bij vrouwen komen voor.
Type 2 is sluipender: ouderen kunnen diabetes krijgen zonder dat in de gaten te hebben. Soms hebben mensen wel klachten als een droge mond, wazig zien, dorst en veel plassen. De aandoening wordt vaak bij toeval ontdekt. Dat is gevaarlijk omdat diabetes op de lange duur ernstige complicaties tot gevolg kan hebben.
Bij diabetes type 1 moet de patiënt gedurende het hele leven insuline spuiten. Diabetes type 2 kan behandeld worden met voedingsadviezen en eventueel tabletten, en wordt tegenwoordig ook steeds vaker door insuline-injecties behandeld.
Wanneer teveel insuline is ingespoten of opgenomen, bij het overslaan van een maaltijd, of bij een grotere lichamelijk inspanning dan normaal kan hypoglykemie (te weinig glucose in het bloed) ontstaan. Verschijnselen van een dergelijke 'hypo' zijn hartkloppingen, zweten, beven, hoofdpijn en honger. Door druivensuiker (glucose) te eten of gewone limonade te drinken gaat de hypo snel weer over.
Op de lange duur kunnen bij diabetes vervelende complicaties ontstaan. De meest voorkomende complicaties bij suikerziekte zijn:
oogcomplicaties (netvliesbeschadiging: diabetische retinopathie)
nierziekten (nefropathie)
complicaties aan de zenuwbanen
hart- en vaatziekten
Door beschadiging van zenuwbanen worden wondjes die kunnen leiden tot ontstekingen minder goed gevoeld. Het is daarom verstandig goed te letten op wondjes, vooral aan de voeten. Daarnaast kunnen beschadigde zenuwen leiden tot urine-incontinentie. Verder kan zenuwschade leiden tot urine-incontinentie, en bij mannen tot Erectiestoornissen.
Als je diabetes hebt dan moet je extra zorg besteden aan je voeten en je nagels. Dit heeft te maken met een verslechterde doorbloeding. Daarbij komt dat de zenuwbanen door diabetes beschadigd kunnen raken - het gevoel in de voeten kan daardoor minder worden waardoor wondjes niet meer worden opgemerkt. Je kunt hier meer over lezen via de aandoeningen Diabetische voet, Voetschimmel en Schimmelnagels.
Diabetespatiënten hebben een verhoogd risico op aderverkalking, ook wel atherosclerose genoemd. Dit is een proces van aantasting van de slagaderwand, waardoor uiteindelijk een vernauwing van de bloedvaten ontstaat. Atherosclerose leidt op den duur tot hart- en vaatziekten, zoals angina pectoris ('pijn op de borst'), hartinfarct, CVA (beroerte), TIA (korte doorbloedingsstoornis in de hersenen, Transient Ischaemic Attack), etalagebenen (claudicatio intermittens) en aneurysma's (verwijding van een slagader). Bij mannen met diabetes kunnen erectiestoornissen ontstaan door aantasting van de bloedvaten in de zwellichamen van de penis.
Late complicaties komen gelukkig steeds minder voor, omdat diabetici vaak beter zijn ingesteld dan vroeger en onder goede controle staan. Het naleven van bepaalde leefregels (met name op het gebied van de voeding) en een goede samenwerking met de behandelend arts verkleinen de kans op complicaties bij diabetes.
Bij zo'n drie op de duizend diabetespatiënten komt een huiduitslag voor die bekend staat onder de naam Necrobiosis Lipoidica Diabeticorum. De huiduitslag bevindt zich meestal op de benen en komt het meest voor bij vrouwen. De exacte oorzaak van de aandoening is niet geheel duidelijk.
--------------------------------------------------------------------------------
Mensen met een verminderde afweer of een chronische ziekte als diabetes, hartziekte, nierziekte of Cara lopen kans besmet te worden met de pneumokokkenbacterie. Besmetting met pneumokokken kan bepaalde vormen van longontsteking, hersenvliesontsteking of bloedvergiftiging veroorzaken.
|
bron: http://www.gezondstegids.nl/gg/gg.ph...ie=toon&id=178
Maar het hoeft natuurlijk niet dat je diabetes hebt oid, het kan ook gewoon niets ernstigs zijn..! Maak je dus niet al te veel zorgen en kijk het gewoon een tijdje aan, als je echt merkt dat het gewoon abnormaal veel wordt, raad ik je aan naar de dokter te gaan. |
