niks om voor te leven
 

ik heb gewoon niks om voor te leven. Niets dat me boeit. Mijn hobbys zijn blowen en zuipen en op de bank zitten met vrienden. En internetten en muziek luisteren dan.

Ik heb veel gedaan in mijn leven, heb bij bands gezeten, kheb gesport enz. Maar uiteindelijk boeit het me allemaal niks meer, het heeft me niks opgeleverd. niks blijvends.

Ik ben niet depressief ofzo, ik heb vaak wel lol. maar toch...... ik voel gewoon een leegte, dat is niet normaal. Ik zit op school, maar dat boeit me echt totaal niet, ik zit er om punten te halen, je moet toch ergens heen in het leven, ik heb geen zin om later fabrieksarbeider te worden daarom studeer ik.


En zo is er weer een dag voorbij........... totdat ik dood ga.

dat komt me ook zeer bekend voor. het enige verschil is dat ik omdat ik geen motivatie heb ook niets bereik :S mja

maar ik heb wel wat voor te leven. mijn zus en mijn vrienden, ik ben het enige waar me zus echt om geeft. zonder mij zou ze zich niet kunnen redden. daarom bouw ik op haar en probeer haar tevreden te stellen door toch nog een beetje wat van mijn leven te maken. mij boeit het namelijk absoluut niet. rijk worden of arm blijven, het is allemaal toch nutteloos. en me vrienden zijn er ook altijd om me een beetje op te 'vrolijken'. depressief ben ik niet, alleen een beetje nihilistisch ingesteld.

maarja wat jij kunt doen :S mij is verteld dat zulke dingen over gaan naarmate je meer van je leven leert genieten. ik geniet en ik wacht nog steeds..

Misschien kan ik er weinig van zeggen omdat ik wel depressief ben. Maar toch zag mijn leven er niet veel anders uit dan jij nou beschrijft. Zuipe blowe relle schuppe....... Toch bessefte ik op een gegeven moment dat er meer achter het leven zit. De vraag waar je voor leeft is moeilijk te beantwoorden zeker op die laatste regel die je zij. Toch leef je altijd wel ergens voor. Kameraden, familie, dingen die je nog in de toekomst wilt doen.

Ik ben de draad weer langzaam aan het oppakken. Klinkt achterlijk maar school doet me goed. Kzit eindelijk op een fatsoenlijk niveau te werken. En in de weekenden doe ik nog steeds hetzelfde als eerst, zuipe enz. Toch zijn alle dingen die je doet, alle dingen die je meemaakt een stap vooruit in de positieve richting.

Eei veel succes,

mzzls,

Rob.

P.S Je bent nie de enigste........

Mjah, zo voel ik me ook geregeld. Dat er gewoon niets meer in het leven is dat die leegte vullen kan, waarmee ik elke dag rondloop.

Mijn werk en opleiding doen dat niet, kennissen doen dat niet en zelfs de liefde doet dat niet. Ik blijf me gewoon rot voelen.

Maar goed, dat schijf ik nu. Wie weet kom ik morgen wel iets of iemand tegen dat een einde aan deze deprimerende levensloop maakt. Iets wat me zo intrigeert dat ik er echt werk van maak en wat me het gevoel geeft nuttig te zijn. Of iemand die me het gevoel geeft speciaal te zijn, iemand die werkelijk van me houdt. Of een stadsbus die ik over het hoofd gezien heb bij het oversteken [img]http://********.tsd-webservices.nl/dump/clown.gif[/img]

Ik kan hetgene waar ik voor leef met 1 woord omschrijven.
EDITH
En dan is het niet eens een vriendin waar ik echt iets mee heb maar gewoon mijn allerbeste vriendin.

Tsja, het is een gevoel dat waarschijnlijk veel bij mensen zo voorkomt en ik denk vooral bij de zogenaamde pubers (ben er zelf ook nog eentje dus). Maar goed, ik heb er misschien heel even last van gehad... ik besefte dat ik misschien iets kon doen iets kon betekenen en dat kan ik ook, ik ben in staat om mensen te helpen om mensen zicht beter te laten voelen... Volg nu ook een opleiding om iets in die richting te gaan doen... ik hoef niks voor mijzelf te hebben om voor te leven, omdat ik gewoon simpel genoeg niet voor mijzelf leef, ik kan leven en wil het zo goed mogelijk gebruiken...
ik heb geen vriendin en ik "had ":( een beste vriendin, die achteraf niet zo heel goed meer lijkt... maar goed, dat vind ik niet eens erg, omdat ik gewoon wel iets heb om voor te leven... alleen ben ik dat zelf niet en dat boeit me weinig, nou ja , dit is hoe ik er dan tegenaan kijk he...

Live fast, die young. (that way your body will look good)

Waarom bang zijn voor iets dat toch wel komt? Bang zijn voor de dood is het bestaan ontkennen. Want die dood komt toch wel.
Het verschil tussen mij en anderen is dat ik zelf wil kunnen kiezen hoe het gebeurd. (en anders toch iets van inloed erop hebben WANNEER het gebeurd)

1) Zuivere aandachttrekkerij. Ga maar naar dating. Hier hoor je niet thuis.

2) Een boek lezen helpt altijd... Of hebben je ouders je dat ook niet geleerd?

.. 'k heb even gemist wat de vorige dingen waren die zijn ouders hem niet geleerd hebben ..

abt, je reactie valt uit de toon.

De titel doet me denken aan een track van Staind .. :/

Ik kies er ook niet voor. Ik maak me nergens bang over. Komt het nu niet dan morgen wel. En anders over morgen whatever. Live on the edge. (en nou verdomme 18 worden anders mag ik niet base-jumpen)

Lees zijn eerste alinea maar. Zichzelf (en hun kind) respecterende ouders zouden het nooit zo ver hebben laten komen.

Ach ja zo voelt iedereen zich welles een keertje denk ik. De een wat meer als de ander. Ik zelf ook wel regelmatig alhoewel ik wel zoiets heb dat een liefde in me leven in ieder geval wel een heleboel van het gat zou vullen. Maar verder ben ik niet desperate hoor, ik spring tot nu toe steeds over het gat heen...begin alleen een beetje moe te worden van al dat gespring :(