Vraagje
 

Is het goed om al je liefde, tijd, aandacht en energie aan 1 persoon te schenken? En dan vervolgens NIET weten hoe die persoon over jou denkt... en uiteindelijk niet meer met om wilt gaan. Zou je dan zoiets hebben van, ik heb alles dr aan gedaan en ik heb alles gegeven... maar het lukte niet. Gelijk helemaal in een dip natuurlijk omdat je heel je hart erin gestort hebt. Zou je dan niet met een voorzichtige aanpak moeten handelen zodat je wanneer het fout gaat niet zoveel pijn hebt?

Ik twijfel nog sterk over deze kwestie.

Aan de ene kant ben ik zo wantrouwend en fragiel als de pest, dus kom ik steeds met een heel gedoe eromheen in de hoop voorzichtig ergens te komen. Dit werkt echter niet.

Wil je echt succesvol en geloofwaardig zijn, moet je echt ervoor gaan.

Ik vrees dat het niet anders kan en dat ik het hierdoor ook erg moeilijk heb met gevoelens en relaties. Als het echt ergens om gaat, kan ik me niet goed uiten, omdat angst voor afwijzing dan overheerst.

Daarnaast ben ik erg ongeduldig. Laat mij met een probleem alleen en ik verzin er 20 oplossingen op binnen de kortste tijd en begin me af te vragen wat er zou gebeuren als ik voor deze zal kiezen.

Laat mij in onzekerheid zitten en ik word onbegrijpelijk :(

Ik denk dat veel mensen met die problemen zitten hoor, meer dan je denkt. Daarom is het zo'n moeilijke vraag. Wat doe je... je volledig in het diepe storten met daarbij de kans om echt heel veel pijn te lijden... of niet.. met de kans om voor altijd (misschien) ongelukkig en alleen te zijn.

Alles of niet...

Ik denk dat je niet al je energie in 1 persoon moet steken, als in; alles geven voor de jongen/meisje waar je mee gaat en daardoor andere vrienden en vriendinnen verwaarlozen..
Je moet ook je gewone vriendschappen onderhouden!
Die aandacht en liefde is wel van een ander soort dan dat je aan je vriend/vriendin geeft, en die liefde en aandacht moet je wel aan 1 persoon geven.
(snapt iemand?)

En we hebben een nieuwe wisselbekerhouder, jawel, voor de slechtste topic-titel :(

:D

Hmz... Ik ga toch voor je hele hart erin gooien. Zo werkt het tenminste bij mij. Ik kán niet voorzichtig doen, het is óf wel, óf niet. Geen tussenweg.
Daarbij gaat het dus meestal mis :(

klopt 100% met mijn ervaring hahaha. Als het ergens om gaat ben ik te voorzichtig en twijvel ik enorm en daardoor gaat het daarom weer mis. Maar een ding is heel belangrijk ********, het is moeilijk heeel moeilijk. Maar 1 tip: Komt het weer voor dat je iemand echt leuk vind en je weer dat soort twijvel gevoelens en niet weet wat de beste oplossing is gevoelens krijgt. Denk aan dit: Mocht je op een date gaan met haar, doe alsof ze een vriendin is van je. Op deze manier kom je gewoon over als jezelf en lekker spontaan. Dsu kortom vergeet dat je heel veel om haar geeft en doe alsof ze een vriendin is. Druk die emoties compleet weg. En laat ze pas weer vrij als ze heeft aangegeven dat ze gek op je is. Ook dit kan natuurlijk op de eerste avond gebeuren, je moet dan de situatie aanvoelen (wat ook wel weer moeilijk op zich is, omdat je daar ook onzker over kan zijn. Maar vraag der des noods na hoe ze over dingen denkt betreffende jou (uiteraard niet in eenkeer de volle lading, maar vraag de r een beetje met wat humor omheen en kijk hoe ze reageert) )En als nou toch blijkt op zow een eerste avond of when the fuck ever dat ze toch inmiddels wel meer voelt als vriendschap, naja dan moet je haar wel in een keer zoenen op dat moment andetrs weet zei ook niet waar ze aan toe is en wordt ze onzeker., en gaat ze denken dat jij haar niet leuk vind.

Nah ik hoop dat je der iets aan hebt. Mzzls Stainleszs

Ik heb nog wel tijd over voor vrienden enzo, maar als dat meisje echt veel voor mij begint te betekenen enzo, ook al hebben we niets, en ik begin gevoelens te krijgen... Ga k er helemaal voor, want die gevoelens die ik heb wil ik niet gaan ontkennen. En onder het motto niet geschoten is altijd mis duik ik weer in het diepe :D (jaja woordkeus) Nou is ongeveer al 3 keer zo gebeurt enne tja... alle keren enorm gekwetst, en wat doe ik tot mijn eigen verbazing, hup ga gewoon weer verder naar de volgende, jaja ik heb er vertrouwen in... nou goed dan wordt ik maar gekwetst en heb je veel pijn... je wordt er alleen maar wijzer van...

Erm .. euh .. nou:

1)
Ik ben sowieso niet spontaan :o

2)
Mijn emoties compleet wegdrukken is 1 ding, maar het werkt maar tijdelijk. Nu is het wel zo dat ik via internet sneller geneigd ben mijn twijfels en ideeën te uiten, waardoor er sneller problemen ontstaan dan in realiteit (waar de gedachten er ook zijn, maar ik meestal weer tot rust kom voordat ik de persoon zie).

Al met al ben ik wel tot de conclusie gekomen dat afstandsrelaties niets voor mij zijn. Misschien dat het beter gaat als ik gewoon zo een meisje tegenkom..

*zal nu vaker uitgaan en proberen daarbij zo open minded mogelijk te zijn*

Ik zou je niet compleet op 1 persoon storten. Ik zou het langzaamaan doen, want als je je zo compleet op een bepaald persoon stort, kan dat die persoon afschrikken....
Je moet er alleen niet voor zorgen dat zij jou als goede vriend gaat zien, want dan zal ze nooit verliefd op je worden :(

ik zou het alleen kunnen met de zekerheid dat diegene net zoveel geeft om mij als ik om diegene... ik ben altijd te voorzichtig en vertrouw praktisch niemand...

Die zekerheid heb je nooit. Jammer genoeg. Hij/zij kan altijd doen alsof.

Bij mij hetzelfde..

Leuk topic trouwens....klinkt bekend in de oren...oh...wacht...'t gaat ook over mij. :o

Het nare is dat je niet van te voren wéét of het goed zit of niet.

Voor mij was/is dat het beste, 'k vond/vind het fijn om haar te kunnen helpen, 't geeft me meer een waarde gevoel over het leven. Dát klinkt misschien heel dramatisch zo... Maar voordat ik haar kende, dat weet jij ook goed, voelde ik me gewoon behoorlijk k*t. Dat kwam weer door het 1 en ander dat in het verleden is gebeurd...
Maar, toen ik háár onmoette keerde heel dat gevoel om. Ik begon weer om iemand te geven, en als ik om iemand geef, dan doe ik dat met heel m'n hart. En daar dacht ik niet bij na of het nou wel goed was of niet. Voor mij was het gewoon het beste dat ik kon doen. En ik zou het nog steeds gedaan hebben als ik de tijd terug zou kunnen draaien.
Als ik niet voor school bezig was, dan was ik wel bezig voor haar met iets. 't was een soort van 'bezigheidstherapie'. :o
'k vocht voor haar, ik zag dat zij het waard was. Uiteindelijk denk ik nog steeds dat zij het waard was/is. En dat het nu gelopen is, zoals het gelopen is, dat moet ik dan maar op de 1 of andere manier zien te accepteren. Hoe, dat weet ik nog niet precies. Maar een andere keus is er niet.