Gevangen in mij....
 

Gevangen in mij...

Vogelvrij gevangen in mij,
in diepe wateren gevallen,
en ik heb nooit leren zwemmen.
Ben reeds in het diepe gegooid,
meisje in nood, en niet gered,
toch overleefde ze het net.

Och kijk dat nou, zo groot en klein,
zo groot van buiten, klein van geest,
zo was ze zichzelf misschien het meest.
Van binnen, je weet niet wat er is,
ziet een schaduw van wie het is,
maar kent de ogen niet.

Was ik vorige eeuw geboren,
was ik reeds getrouwd geweest,
misschien mis ik dat nog wel het meest.
Iemand die me ziet staan,
mijn hand vast kan houden,
en me toch kan laten gaan.

Zelfs in het donker voel ik me gevangen,
zelfs in de nacht een beetje niks,
en ik hoor het roepen nog, meisje in nood.
Ik ben een schaduw van mezelf,
al wat ik heb is leven,
en toch was ik liever dood...

Ik had zin in een mooi gedicht (vraag me niet waarom :D) en tot hier vond ik het mooi...de rest vind ik wat minder.

ik vind je laatste zin zo zonde, hele gedicht is mooi, beetje somber, maar het einde, kweet niet, heb het gevoel dat dat al het mooie hiervoor onderuit haalt...

wel....of het goed is of niet kan ik nu niet concluderen, ik ben nogal gammel, ik heb dit net geschreven, geen idee waarom gepost overigens, misschien beter geweest om niet te doen. Het gaat er niet om of dit goed is of niet, het gaat erom dat het mij is, hetgeen wat er in me speelt en waag het niet om dit naa rpsychologie te verplaatsen, haal het dan maar weg of sluit het maar, ik ben gewoon nogal diep gevallen en ach....laat maar ook, maakt allemaal niet uit.
dank je voor de reacties enzo/

Mooie uiting van een lelijk iets.

Ik vind het wél mooi. Wel heel droef...

Beetje een overpeinzing in een gedicht omgezet. Vinnik mooi.

Take care he:)

Erg sad gedicht, gevoelsMoment hoop ik!, ik vind dat je het sterk inhoudelijk hebt weergegeven, aparte mooie vorm en verwoording. t' loopt goed.