Blijft ze bij me om me niet te kwetsen?
 

Ik hoop dat jullie dit, best wel lange, verhaal eventjes door willen lezen en me raad willen geven...

Ik heb een lange tijd een hele lieve vriendin en tot op de dag van gisteren ging alles, dacht ik, fantastisch tussen ons.

Sinds gisteren is opeens werkelijk alles veranderd. Via MSN hoorde ik van haar dat ze er, 'op deze manier', geen zin meer in had.

Wat was dus het geval; we hebben een relatie op afstand, we wonen bijna 100 kilometer van elkaar vandaan. We zagen elkaar alleen in het weekend, totdat ik in juli mijn OV-studentenkaart kreeg. Vanaf dat moment spraken we af dat we elkaar vaker zouden gaan zien, omdat het vervoer nu toch gratis was.

We spraken daarvoor de dagen dinsdag en donderdag af. Uit school zou ik direct de trein in haar richting nemen en zouden we er een gezellige avond van maken. Ik dacht dat ze dit altijd fijn vond, maar nu blijkt dus dat dat niet het geval is.

Gisteren vertelde ze me dat ze te weinig vrijheid had. Ze had helemaal geen tijd meer voor zichzelf als we doordeweeks afspraken en dat ze ook niet kon werken. Zelf zit ik al ruim 1,5 jaar met het probleem 'niet kunnen werken' omdat ik dan de kostbare vakanties die we 100% samen zouden kunnen zijn ook zou moeten opgeven.

Maarja, ik ben de moeilijkste niet. Ik zei haar dat ik er ook wel mee zou kunnen leven als we elkaar maar 1 dag doordeweeks zouden zien; en zij zou dan de dag mogen bepalen. Ze zou dan vaker met vriendinnen af kunnen spreken en ze zou gewoon kunnen gaan werken. Het enige wat is daaraan wat minder zou vinden is dat de vakanties dan ook al wegvallen, maarja, is mee te leven.

Toen hoorde ik ook van haar dat ze al ruim een week erover na zat te denken om een eind te maken aan onze relatie. De gehele week heb ik haar steeds gevraagd of er iets met haar was; ze wilde niet knuffelen, niet samen douchen, geen leuke dingen doen samen enz. Als reactie kreeg ik dan 'Nee, lieverd er is niets, ik zweer het' en wat ze gisteren zei kwam dus echt enorm hard aan.

Ik heb haar gisteren dus de keuze gegeven;
1.Ze blijft bij mij en we zien elkaar in het weekend + 1 dag doordeweeks (anders is het voor mij niet vol te houden)
2.We gaan als goede vrienden uit elkaar en geven iets op wat naar mijn mening nog voor een hele lange tijd mooi had kunnen zijn.

Ze koos om bij me te blijven. Als ik vroeg 'Weet je dat zeker?', dan zei ze: 'ik denk het wel' of 'ik weet het niet' of 'daar zal ik misschien wel nooit achter komen'. Vanaf dat moment is mijn vertrouwen in onze relatie helemaal weg.

Normaalgesproken knuffelen we hele avonden, doen we gezellig, zeggen lieve woordjes tegen elkaar, gaan samen douchen enz; elke avond. Maar gisteren en vanochtend wilde ze geen van dit allen. Ik mag haar amper aanraken, douchen wil ze niet meer samen en ze is stiller dan ooit.

Ik heb echt het gevoel dat ze bij me blijft om me niet te kwetsen, omdat ik dit, volgens mij, gisteren ook meerdere malen op kon maken uit de gesprekken die we met elkaar voerden. Ze heeft alleen niet door dat, als dat zo zou zijn, ze nog véél meer kwetst.

Nu is mijn vraag: Wat vinden jullie hiervan? Heeft een relatie op deze manier nog zin? En hebben jullie misschien hetzelfde vermoeden; dat ze bij me blijft om me niet te kwetsen.

Alvast bedankt voor het doorlezen van deze lap tekst en jullie reacties; ben echt ten einde raad...

Poeh, moeilijk.

Ik heb wel hetzelfde vermoeden als jij, maar wil je nou niet per sé in een bepaalde richting sturen. Het is heel belangrijk dat je er zelf goed over nadenkt en mensen die gaan roepen "als zij er al over nadacht het uit te maken, kun je het schudden" niet gelijk te serieus neemt.

Kijk, het is logisch dat er iets mis is, maar de vraag is hoe zij dingen ziet en ervaart. Ze geeft bijvoorbeeld al te kennen dat ze zich beperkt in haar vrijheid vindt. Nu kan ik wel begrijpen van haar dat ze graag meer tijd met haar vriendinnen besteedt, maar het zegt wel iets over haar gevoelens voor jou. Vooral als je het combineert met het feit dat ze niet meer wil knuffelen en dergelijke. Ik vrees dat de verliefdheid over is.

Het lijkt me in ieder geval belangrijk hier weer met haar over te praten. Ga geen overhaaste conclusies trekken door dingen die mensen hier schrijven of wat vrienden jou vertellen (heb ik helaas mijn ervaringen mee), maar probeer je twijfels aan haar voor te leggen.

Misschien is het ook goed een rustpauze te nemen. Elkaar gewoon een tijdje niet meer te zien en daarna te bepalen hoe het verder gaat. Je weet immers pas hoeveel je van iemand houdt, als diegene er niet meer is :s

Als dit alles niet werkt en je lijdt er echt onder, dan kun je er beter zelf een punt achter zetten.

Sterkte iig.

Een rustpauze nemen kan ik niet. Ik kan serieus geen dag zonder haar... Zoiets zou me kapot maken, en ik vrees dat dat juist het einde van onze relatie zou betekenen.

Bedankt voor je reply iig!

Ik ben erg hypocriet wanneer ik het volgende zeg, maar ik doe het toch: je bepaalt zelf of het je kapot maakt. Als je je relatie echt wil redden moet je voorbij je eigen problemen kijken en met name op haar gevoelens letten.

Ze voelt zich bekneld in de relatie? Waarschijnlijk omdat jij voortdurend per sé bij haar wil zijn. Geef haar de ruimte. Een quote van een niet nader te benoemen site (ff gegoogled :o ):

If you love something, set it free. If it comes back to you, it's yours. If it doesn't, it never was. We do not possess anything in this world, least of all other people. We only imagine that we do. Our friends, our lovers, our spouses, even our children are not ours; they belong only to themselves. Possessive and controlling friendships and relationships can be as harmful as neglect.

Ik vertel je dit met de beste intenties en ik hoop dat ik mij er in de toekomst zelf ook aan hou *wou dingen te graag* :o

Da's idd waar, bedankt weer voor je reactie. Ga nu weer met haar praten. Thnx!

Ik herken me heel erg in je vriendin, hoe het ging de maand voor ik het heb uitgemaakt met mn ex..

Bij mij ging het niet zo zeer om de angst hem te kwetsen (hoewel dat zeker wel meespeelde), maar ook om het feit mijn angst op te geven wat ik had. Weer op mn eigen benen te staan, hem helemaal kwijt te raken etc.

Ik denk dat je je vriendin moet vragen of het eigenlijk niet zo is dat ze wel weet wat ze wil, maar dat de angst haar tegenhoud voor haar beslissing. Dat ze zich hier even geen zorgen over moet maken in verband met jou, omdat die onzekerheid en afstandelijkheid van haar jou veel meer kwetst dan duidelijkheid, en een echte, volwaardige beslissing.

Heel veel sterkte in ieder geval!

Jouw vriendin legt nu haar problemen bij jou neer, terwijl die dingen eigenlijk haar eigen keuze zijn. Je weet gewoon dat als je een relatie krijgt, je tijd voor andere dingen moet inleveren. Zo werkt dat gewoon. Zij is daarmee akkoord gegaan door een relatie met jou aan te gaan. Zij is akkoord gegaan met de afspraak om elkaar twee maal door de weeks te zien en in het weekend, want zoiets beslis je samen. Het klinkt bot, maar zij is evengoed verantwoordelijk voor de keuzes die gemaakt zijn. Dat ze er achteraf op terug wil komen en het liever wil terugdraaien naar elkaar wat minder zien, dat kan. Maar ik heb nu de indruk dat ze jou verwijt dat jij haar in haar vrijheid beknot en daarmee de verantwoordelijkheid voor haar eigen keuzes bij jou neerlegt.

Als je volwassen genoeg bent voor een relatie, moet je ook volwassen genoeg zijn om op het moment dat iets wordt besproken te zeggen: "Nee, dat komt mij niet zo goed uit, want dan heb ik te weinig tijd voor mezelf" bijvoorbeeld, of om achteraf te zeggen: "We hebben destijds die afspraken gemaakt, maar ik merk nu bij mezelf dat het zo niet goed werkt, kunnen we misschien nieuwe afspraken maken" bijvoorbeeld. Zij kon zich daar om welke reden dan ook niet toe zetten en onbewust is ze het jou gaan verwijten. Dat verwijt is onderhuids steeds groter geworden en nu komen haar gevoelens voor jou daardoor in de knel.

Ik moet zeggen dat het wel veel vaker gebeurt in relaties, het is niks vreemds. Vaak doen mensen hun mond niet open uit angst de ander te kwetsen, waardoor het zich blijft opstapelen en het uiteindelijk escaleert, waardoor die ander nog veel meer wordt gekwetst. Het is wel heel jammer, veel relaties lopen stuk door teleurstellingen, meningsverschillen en verwijten die gewoon nooit worden uitgesproken. Zoals ook in dit geval.

En je kunt best nieuwe afspraken maken (misschien is het handiger om geen vaste dag af te spreken, zodat zij wat meer vrijheid heeft om haar dingen te plannen), maar je mag haar best duidelijk maken dat ze het gewoon moet zeggen als ze het ergens niet mee eens is inplaats van het zo te laten doorgaan. Ze heeft haar mond gehouden omdat ze jou misschien niet wilde teleurstellen, maar wat is het resultaat? Dat ze het uiteindelijk toch wel moest zeggen en er een kink in jullie relatie zit.

Als ze inderdaad echt geen gevoelens meer voor je heeft, om welke reden dan ook, moet ze daar gewoon eerlijk over zijn, anders is het later alleen nog veel pijnlijker voor jou.

Hartstikke bedankt voor jullie reacties. Helaas heeft het geen zin meer gehad... Ik ben weer single sinds gisteren. 20 Maanden zomaar opgegeven terwijl het naar mijn mening nog makkelijk opgelost had kunnen worden.

Het was haar keuze en dat zegt meer over haar dan over jou.

Probeer een beetje afleiding te zoeken. Sterkte.

sja.. dumpen en iemand dichter bij huis zoeken. probeer de lokale bar.

Na goede afspraken gemaakt te hebben gaan we het toch nog eens proberen. :) Happy me

Ik heb je gewaarschuwd je weet hoe ik hier over denk.
Ik dnk dat andere het er wel mee eens zullen zijn.
Maar sterkte ik spreek je

Verwacht er niet teveel van alsjeblieft.
Ik heb dat ook een keer gehad. Het was helemaal fout gegaan, hij had er geen zin meer in, maar 'we' besloten om het toch nog vol te houden, maar uiteindelijk ging het toch fout.. Omdat de ergernissen en de 'problemen' (qua gevoel) vaak toch niet opgelost zijn, ook al heb je afspraken gemaakt..

Maar in ieder geval veel geluk! En sterkte!

Verwacht er ook helemaal niets meer van... Heb de hoop al bijna opgegeven geloof ik... *snif*

Dit snap ik niet, hoe komt dat zo opeens?

Omdat het na de laatste lijmpoging weer net zo gaat als voordat ze het uitmaakte, maybe?

Ze 'heeft' wel met je, maar doet nog steeds zo afstandelijk?

Ik zou de eer aan mijzelf houden en het afkappen, even goede vrienden proberen te blijven.

Beter een paar weken/maanden verdriet dan op deze manier doorsukkelen met iets wat eigenlijk al verloren is...

Ik leef echt met je mee joh. Ik wens je echt het beste toe, misschien vind je dit in je volgende relatie!

Yep, ze wil me een week sowieso niet zien. Weet je hoe pijnlijk dat is als je van iemand houdt?

Als ik zeg dat ik haar mis zegt ze niet meer 'ik jou ook' maar, 'minder voor je' enz enz enz...

Wordt gewoon gek op deze manier... Zit nu echt te bedenken wat ik zelf wil... Het liefst verder, maar op deze manier kan ik dat, denk ik, niet....

Ja dat weet ik.. Dat sloopt je, omdat je niets kan doen. Als ze je niet wil zien kun jij niet tonen hoeveel je van haar houdt. En het erge is nog dat je je gevoel niet onder woorden kunt brengen. En je weet, je weet van binnen dat het niet uitmaakt wat je doet of zegt, omdat de uiteindelijke keuze toch aan haar is..


Damn, ik zou echt instorten :(

Tactic zegt wel dat je de eer aan jezelf moet houden, dat is ook wat ik op dit moment wil zeggen. Maar ik heb zelf in zo'n situatie gezeten en je wil niet opgeven. Omdat je niet achteraf wil horen dat het goed had kunnen komen, je wil niet opgeven.
Bij mij was het zo: "Als het uitgaat, is dat zeker niet door mij".
Ik wilde niet opgeven, wilde niet met vragen blijven zitten. Wilde me niet afvragen of het goed wa gekomen als ik niet op had gegeven..

Ik kan niet anders dan je succes wensen en zeggen dat ik gigantisch met je meeleef. Het is slopend, maar het kan goedkomen, geloof me..

Maar! geef haar nu de ruimte, ga niet lopen pushen, ga niet aanhankelijk blijven doen, dat werkt alleen maar averechts..

Sterkte..

Thnx :)

Ik weet dat het moeilijk is (ben er zelf ook echt slecht in) maar misschien moet je eens aan haar vragen wat ze nou in concreto nog van jullie 'relatie' verwacht als ze zo afstandelijk doet. Vraag haar wat haar beeld is van een relatie. Gewoon, erover praten, als ze je geen duidelijke antwoorden kan geven zou ik er maar mee kappen, anders doe je jezelf alleen maar pijn (been there, done that :()

Wou dat ik er nu met r over kon praten. Maar woensdag zouden we elkaar misschien zien, wil ze ook al niet meer, dus het kan op z'n vroegst zaterdag... Dat doet echt zo'n pijn... :'(

Bedankt voor je raad iig :)