ouder worden - 16+ - mbt vrienden en hobbys ed
 

pubertijd vind ik een verschrikkelijk woord maar toch merk ik dat ik iets ben ontgroeid , haha wat klinkt het weer verschrikkelijk, ik zal t proberen uit te leggen.
Ik heb veel minder de neiging tot schoppen, tenminste niet op de luidruchtige ongenuanceerde manier. Natuurlijk ben ik het nog steeds met veel dingen oneens en heb ik ook nogsteeds veel van de idealen van toen ik 15 was maar nu gaat t meer op de menier van discussie en evt. een demonstatie. (26 okt misschien)
Dit merk ik vooral als ik met mensen praat waar ik toen veel mee omging en die een beetje zijn 'blijven hangen', dan is er een soort ongemakkelijkheid en zitten we gewoon op ander nivo (niet perse qua intelligentie ofzo maar qua interrese)

Hebben die mensen hier van 16+ dit ook en hoe zit t met vrienden , zijn die nog hetzelfde??
Wat vind je van dit verschijnsel enz.

ik ben veel rustiger minder extreem geworden.... ik denk meer over dingen na en ben wat realistischer en mischien wel wat makkenlijker geworden ik weet het niet.. over veel dingen denk ik hetzelfde maar ik koester niet de ijdele hoop dat ik de wereld kan verbeteren...

ik merk wel dat er vriendinnen van me zijn, waar ik bij op de basisschool heb gezeten, die heeel andere interesses hebben, en sommigen die nog steeds in de pubertijd zitten (whaa kutwoord)
ik merk t zelf ook wel, af en toe heb ik er nog wel last van hoor haha mja dat mag, maar over t algemeen ben ik veel volwassener geworden en bekijk ik dingen veel serieuzer en als ik boos wordt ofso dan wordt ik niet meteen helemaal driftig maar probeer ik t redelijk netjes te houden :)
*dit was toch wat je bedoelde?*

ja :)

heb je er ook problemen mee dat als je bij die mensen bent dat je je dan ongemakkelijk voelt?

meestal wel, want ze zijn zo oppervlakkig zegmaar...ze kunnen alleen maar over jongens praten en al die standaardshit...dus meestal heb ik nix om te vertellen en tsja dan valt t stil, dus ja dan wordt t wel ongemakkelijk....

ik vind dat altijd zo eng klinken....ouder worden...maarja...das een heel ander onderwerp :D

Ik heb sinds een klein half jaar een paar hele goeie vrienden erbij. Ik kende ze daarvoor al wel, en we waren ook al wel vrienden, maar de band is de laatste tijd veel sterker geworden. Ik weet niet of ik zoiets een paar jaar geleden ook al gekund.

Wat me ook opvalt, is dat ik sinds een maand of 2,3 veel makkelijker emotioneel word. Dat ik af en toe de tranen in de ogen heb staan van een film/muziek.

btw: tis puberteit, niet pubertijd ;)

uhmm k weet niet of ik veel veranderd ben,volgens de mensen waar ik zeg maar in de eerste enzo mee omging wel omdat ik nu niet meer depressief ben.
k ben ook wat minder asociaal dan toen ik kleiner was omdat ik toen altijd ruzie had enzo en nu zeg ik meestal niets terug ( of k heb een slechte dag gehad whehe)
Mijn idealen zijn hetzelfde,als je die idealen kan noemen ten minste
qua vrienden is alles ook veel veranderd omdat ik eerst meer met mensen van school omging maar sinds 2 jaar heb ik vrienden met dezelfde 'afkomst' ( klinkt maybe beetje lullig)

ik vind dit best wel normaal ook omdat je dingen meemaakt ed die je gewoon veranderen, ik denk niet dat het alleen maar door de puberteit komt

Hm jah ik heb wel het idee dat ik volwassener ben geworden....
Als ik soms mensen zie van mijn leeftijd, dan kan ik me best wel aan ze ergeren, hoe kinderachtig ze zijn gebleven.
Nou ben ik zelf absoluut nie volwassen, gedraag me ook vaak kinderachtig,maar op een andere manier..ik kan ook volwassen zijn en weet hoever ik kan gaan..in welke situaties ik kinderachtig kan zijn en welke niet..
Sommige mensen zijn alleen maar kinderachtig, of schijnen gewoon niet door te hebben dat ze kinds bezig zijn...

Mjah ik heb er geen problemen mee ofzo, maar na een tijdje gaat het wel irriteren en trek ik toch sneller naar andere mensen toe...

Neh. Ik ben juist kritischer geworden de laatste tijd. Ook wel wat genuanceerder. Hier valt het nog wel mee op dit forum... maar verder.. soms best irri;)

elke puber denkt depressief te zijn (geweest) ik vraag me af hoeveel er daadwerkenlijk weten wat een echte depressie inhoud... iedereen begint metteen te cocketeren met het woord depressie als ze zich even kut voelen.... deprimerend....

Waarom 16+? Kan je als 16-jarige ook niet al mensen/dingen/daden ontgroeid zijn?

Mwoeah laat maar :)

Nope, geen volwassenheid te bekennen hier.

Deze eXo is jong, rebels en infantiel en is van plan dat nog heel wat jaartjes te blijven. Ouder worden zuigt, baby!

hier ben ik het wel mee eens :)

Ik mag hier zeker niet antwoorden?


Want persoonlijk kan ik elk half jaar zeggen dat ik weer dingen ben ontgroeid en heb geleerd e.d. En dan niet alleen qua speelgoed of weet ik het, er gebeuren gewoon constant dingen waardoor ik wijzer word (:/). En dat heeft zeker ook betrekking op mijn vriendenkring, op school zie ik namelijk maar weinig mensen die dezelfde gedachten hebben als de mijne, vandaar ook dat ik maar weinig 'echte' vrienden heb op school.

[QUOTE] elke puber denkt depressief te zijn (geweest) ik vraag me af hoeveel er daadwerkenlijk weten wat een echte depressie inhoud... iedereen begint metteen te cocketeren met het woord depressie als ze zich even kut voelen.... deprimerend....[QUOTE]

hmm en ik denk niet dat jij kan oordelen of ik tot die groep behoor
:rolleyes:

okay ik moet echt eens doorkrijgen hoe die zooi hier werkt :D

[QUOTE]MarilynManson schreef:
[QUOTE] elke puber denkt depressief te zijn (geweest) ik vraag me af hoeveel er daadwerkenlijk weten wat een echte depressie inhoud... iedereen begint metteen te cocketeren met het woord depressie als ze zich even kut voelen.... deprimerend....

Citaat:

hmm en ik denk niet dat jij kan oordelen of ik tot die groep behoor :rolleyes:

dat kan ik wel, heel gemakkenlijk zelfs

GEMAKKENLIJK ?
:rolleyes:

je koesterde toch niet de ijdele hoop de wereld te verbeteren? hou je dan maar vooral met jezelf bezig want ...dat is wel nodig :D

*blijft eeuwig puber en vind het totaal niet erg*

"Geen oorlog tegen Irak"?

zielig meisje het is maar goed dat onwetenheid niet vloeibaar is anders zou je verzuipen...

hehehehe heerlijk :D (y)

Wat een puberale opmerking :p

in mijn ogen is volwassenheid een beetje rust in je leven vinden of iig dat is wat ik wil bereiken, en ik denk dat ik daar nog wel een paar jaartjes voor nodig heb.. het gaat al wel een heeeeel stuk beter want 2/3 jaar geleden was ik een emotioneel een wrak... meteen over de zeik over iets, heel veel piekeren, echt overdreven reageren op dingen en dat niet meer loslaten... nou reageer ik nog wel overdreven soms vooral om zaken in mn liefdesleven maar ik kan dat na een half uurtje weer relativeren en dan ist ook weer goed... ik maak me minder druk om dingen en dat is voor mij wel belangrijk... mijn hobbies hebben daar ook best mee te maken, toen ik in 2.5 jaar geleden in examentijd zat ben ik begonnen met heeel veel paardrijden ipv een keer in de week, sommige mensen slikken pillen tegen stress enzow en ik reed 3/4x in de week paard... dat en concerten bezoeken zijn voor mij momenten dan ik niet KAN piekeren dan ben ik gewoon totaal met iets bezig, super geconcentreerd en dan ist gewoon goed.. mijn vrienden heb ik altijd heel veel aangepast... om de 2 jaar ofzow had ik weer een totaal andere vriendengroep.. en dat is eigenlijk niet verandert.. dat doe ik nog steeds... en tja als je dan met iemand van 'vroeger' praat dan is het inderdaad alsof je opeens allebei in een totaal andere wereld woont maar dat is wel logisch omdat je ook niet meer met elkaar omgaat, je weet niet wat er in het leven van die ander gebeurt, wat ie denkt en voelt dus je bent opeens kennisen van elkaar ipv vrienden... en dat is inderdaad wel ongemakkelijk jah

Ik ben heel erg veranderd. Heb nu een vaste relatie en gedeeltelijk andere vrienden. Mijn hobby's zijn niet bijzonder veranderd, hoewel mijn muzieksmaak een beetje anders is geworden.

Ik ben best wel veel veranderd, ik kijk nu heel erg anders tegen dingen aan en kan beter inzien waar ik me druk om moet maken en waar niet om. M'n muzieksmaak is ook wekl veranderd.

m'n huidige vrienden heb ik eigenlijk allemaal de laatste 2 jaar van m'n leven leren kennen. En die zijn ook wel anders.

Ik ben wel een stuk volwassener geworden, ik kijk nu veel beter om me heen en naar mezelf, ben veel bewuster van de dingen om me heen en van de dingen die ik doe. Vroeger was ik naief, nu echt niet meer.

Ja, ik ben best wel veranderd. Ik ben rustiger geworden, ben me breder gaan interesseren voor dingen.. ben gekapt met hockey, ben qua kleding ook minder 1-stijlig geworden wat dat betreft. En ben in de liefde ook volwassener geworden. Ben nog steeds wel een 'lang leve de lol'-type, zal ik ook wel blijven, maar toch op een volwassener manier, en ik ben ook minder impulsief geworden, verstandiger. Naja kan in elk geval duidelijk merken dat ik volwassener word/ben geworden. Qua vrienden is het overigens niet veranderd.

ik ben niet minder extreem..ben nooit echt vervelend geweest. Voel me nu weer zekerder, dus ik ben nu irritanter dan vroeger..Nou ja irritanter..gewoon grotere bek enzo..laat niet meer zo over me heen lopen.

Ik ben 16, maar ik ga vrijwel alleen maar om met 17- en 18-jarigen, dus mag ik hier ook posten..? Ik merk wel dat ik als 15-jarige anders was dan nu; zit een groter verschil tussen dan tussen 14 en 15. Misschien komt het omdat ik nu bij de oudsten van de school hoor, en nadenk over wat hierna komt; het op jezelf wonen etc. Ik denk meer na voor ik iets doe, maak minder dubbele afspraken bijv.(y). En ik heb nog meer mijn eigen mening over dingen als kunst en actuele onderwerpen. Ik ben ook pas op mijn 15e begonnen met het zelf aanzetten van klassieke muziek; daarvoor vond ik het wel mooi maar ik 'draaide' het nooit omdat niemand dat deed :confused:. Nouja, ik word er wel beter op dus :D

Haha. Toen ik dit las moest ik meteen lachen. Ik hoop dat je zelf ook inziet waarom.

:D

Subtiel :)

Ik ben best wel veranderd. Toen ik 15 was blowde ik regelmatig en dronk ik eigenlijk te veel. Ook tijdens school enzow. Ik snap nu eigenlijk niet meer waarom ik dat nou deed. Nu blow ik heel af en toe, eenkeer in de maand maximaal gewoon omdat ik het lekker vind, verder drink ik nu gewoon af en toe een glaasje wijn of bier.
Ook ben ik minder gemeen tegenover leraren geworden, het zijn toch ook maar mensen die hun werk doen.
Verder maak ik minder ruzie met mijn ouders, ja af en toe nog wel maar das wel normaal dacht ik.
Qua uiterlijk ben ik ook veranderd, ik liep echt in de meest onmogelijke creaties met het idee van ik doe lekker aan wat ik zelf wil en wat jullie d'r van vinden interesseert me niet. Zo dacht ik trouwens over veel dingen.

Een paar vrienden van me zijn daar in blijven hangen en bij zomigen is het zelfs extremer geworden. Daarom begrijp ik ze soms gewoon niet meer terwijl ik ze eerst volkomen begreep.

ach ja, waarom kom ik hier steeds minder :D

Ik ben inderdaad ook minder 'schoppend' geworden. Ik weet ook zeker dat m'n relatie met Marije daar in het begin een zeer grote rol in speelde.
Ik denk meer over dingen na en kijk -naar mijn eigen mening- op een meer volwassen manier tegen dingen aan.

In Assen (ja, daar woon ik :o) zijn echt verschrikkelijk veel puberige-alternatievelingen, die hangen met z'n allen bij muurtje midden in het centrum. Je hebt er meerdere muurtjes om een groot plein heen.
Een muurtje verderop hangen allemaal gabbers en dat soort volk. De laatste tijd sta ik vaker bij die gabbers, daar kan je tenminste nog een normaal gesprek mee hebben (tenzij ze pillen hebben geslikt haha ;)). Volgens mij hebben die zelfs een realistischere (moeilijk woord) kijk op de wereld.

'Vroeger' was ik heel impulsief en met name zo shockerend mogelijk, sinds ik in Zwolle op school zit en dus minder vaak in Assen kom ben ik anders tegen dat soort mensen aan gaan kijken. Niet dat ik me beter voel dan hun maar toch heb ik af en toe echt geen zin om een gesprek met die mensen aan te gaan (Oke, er zitten uiteraard wel uitzonderingen bij maargoed)

Oke, volgens mij praat ik nu een beetje off-topic, maargoed :)

ik denk dat ik toch met zekere trots mag zeggen dat ik nog steeds zwem in het waanbeeld dat dingen te veranderen zijn, naar je hand te zetten, en het rare idee heb dat als dingen niet lukken schoppen en schreeuwen nog wel eens wil helpen, dat gecombineert met een grote dosis slechte humor en kinderachtigheid... tadaa :] een puber.

achja ik geniet er nog maar even van.. want sja.. straks ben ik oud vies en rimpellig.. brrrr :/

[*wijzig*]

owja hoe dat zit met vrienden...

mja ik denk dat toch het grootste gedeelte van mijn vrienden en kennissen nog wel een jaartje minstens in de pubertijd zullen zitten en ik zeker ook nog wel maarja ik verwacht wel dat ik op een dag wakker word en denk.. wat een saaie lullen heb ik toch als vrienden :] en dan ben ik opeens 25... en na die beangstigende conclusie denk ik maar.. achja en ga ik weer slapen. (.. dat was maar een gokje.. ik zou ook 26 kunnen zijn :))

[zeeeeer late reactie]
ik denk dat dit idd niet aan jou is om te bepalen of zij ook tot die groep behoort...
toevallig behoort zij dus niet tot deze groep...er zijn idd helaas te veel mensen die zich toeschrijven depressief te zijn alleen maar omdat ze een beetje met zichzelf in de knoop zitten ofso, maar dat betekent nog niet dat iedereen die zegt depressief te zijn(geweest) tot deze mensen behoort! *wat dus in dit geval zeker niet is*
oordeel eens niet altijd meteen zo snel over mensen zeg...(geen persoonlijke aanval dit :))
[/zeeeeer late reactie]

nou ik ben meer van ut leven gaan genieten..
erhm, minder agressief en geconcentreerder in dingen..
maar als dat komt doordat ik uit die 'puberteit' ben, neh denk ut niet. wat misgien wel daardoor is veranderd is dat ik minder gauw moeilijk denk.

Ik ben dan nog lang niet 16+ maar zoals mirl-meisje al zei, ik leer haast elk half jaar wel behoorlijk veel.

Zo ben ik imo heel anders dan toen ik net op het forum kwam hier :o Toen wilde ik echt perse opvallen en anders zijn en daarna beweren dat ik mezelf was, hoewel ik zo hard mogelijk probeerde om als alto / goth gelabelt te worden. Nu kan mij dat anders zijn niet zoveel meer schelen en gaat het in de eerste plaats om mezelf. Als je telkens maar gaat proberen om iets te zijn wat je niet bent, kan behoorlijk vermoeiend zijn..

Ik merk aan mezelf ook wel dat ik veranderd ben.. Ik ben misschien dan pas 16 (over 6 daagjes 17 :o) maar ik denk toch wel dat ik wat minder puberaal ben dan 2 jaar geleden...
Ik heb natuurlijk nog steeds mijn eigen ideeen, maar ik merk aan mezelf dat ik sneller de ideeen van anderen (o.a. m'n ouders) accepteer. Dat ik gewoon denk van: nou als zij het zo willen, prima.. Ik schop er niet meer zo tegenaan. Aan mensen om me heen merk ik dat het bij de meeste meisjes van mijn leeftijd ongeveer hetzelfde ligt. Maar bijvoorbeeld jongens uit mijn klas zijn nog veel puberaler. Is natuurlijk meestal zo, want jongens lopen op deze leeftijd meestal wat achter op de meisjes. Tsja, en vrienden van mij zijn bijna allemaal wat ouder dan ik, dus dat is een beetje moeilijk antwoorden. Niet puberaal meer iig :)

LOL @ laatste woord

wat een lekker mannetje is het toch, hé!? :p



eh... t klinkt wel arrogant maar k ben al tijdje over pubertijd heen ( denk ik tenminste), k heb ook nooit echt last gehad van die standaard puberproblemen; onzekerheid en rebels enz..

t enige probleem is dat k altijd gelijk had maar niet iedereen dat wou toegeven :p

af en toe denk k wel es na over t feit dat ik oud word. niet alleen ik natuurlijk maar ook iedereen in mijn omgeving... best beangstigend... eigenlijk

tsjahh.. een depressie.. kijk, iedere puber heeft wel eens een dipje.. vanwege een vriendje die het uitmaakt of omdat je verandert, dat je jezelf langzaa weer moet leren kennen.. en daar horen onzekere en soms ook sombere gevoelens bij. maar en dan kun je idd niet van een depressie spreken. en niet iedere puber denkt depressief te zijn geweest. maar goed, als ik in de trein zit, dan irriteer ik me ook wel heel erg aan mensen die zeggen van:' wheeh me vriendje heeft t uitgemaakt, hier word ik nou depressief van'.

maar aan de andere kant kun je ook niet zeggen of iemand zich aanstelt, je weet niet wat zown iemand heeft meegemaakt. dus kun je in mijn ogen zulke opmerking niet plaatsen..


hmmm.. vanaf m'n 15e ben ik flink omgeslagen. k ben minder druk, kan me gevoelens beter uitdrukken als ik ergens mee zit, ben minder een aandachtstrekker geworden. m'n vrienden zijn wat ouder, ik merk ook dat jongens van m'n eigen leeftijd mij minder boeien. m'n hobbys zijn eigenlijk hetzelfde (tennis, muziek, k ga nu net zo weinig uit als toen, k ben nu wel meer met drugs bezig :o wat wel wat minder is.. k drink niet meer zo veel. ook ben ik meer gaan nadenken over het leven, politiek ensoww..

Naarmate ik ouder werd ben ik kritischer geworden, en meer met de neus op de feiten gedrukt. Met name het afgelopen jaar heeft mij wel veranderd. Minder naief gemaakt, zelfstandiger. twee jaar terug had ik veel idealen, nu nog steeds maar het was makkelijk praten toen ik nog thuis woonde; ik kwam niets te kort, ouders kookten...heerlijk makkelijk.

Ik heb nu dingen meegemaakt waardoor ik inzie dat het nog kutter is, inzie dat leven gewoon fokking moeilijk is, inzie dat veel dingen niet zo zijn als ze lijken. Ik ben het vertrouwen in bepaalde dingen ook totaal kwijtgeraakt doordat ik bepaalde ervaringen heb gehad.

Al met al ben ik juist naar mate ik ouder ben idealen serieuzer op gaan vatten, fanatieker en actiever geworden.

De wereld verander ik niet in mijn eentje, invloed uitoefenen op mijn directe omgeving is een piece of cake; dat kan iedereen en dat is ook het belangrijkste.

ik denk misschien inmiddels wat positiever over de toekomst, en ben wat liever geworden tegen me omgeving.

maar als er ook maar iets vreselijk verkeerd gaat spring ik nog steeds als een gefrustreerde geit uit m'n vel. Ben ook erg gauw geirriteerd en snel beledigd. Mij heb je zo op de kast.

Maar das in mijn geval meer een familietrekje dan een pubertrekje
iig is m'n opa nog steeds zo, en een puber van 74 zie je toch niet vaak

en vergeet je vader zeker ook niet :D

Ben wel veel rustiger geworden. Heb na de middelbare ook een jaar full-time met veel oudere collega's gewerkt en heb daar ook veel van geleerd. Ik ben nooit echt heel druk geweest, maar qua denken wilde ik teveel bereiken en liep ook achter van alles aan om maar ergens bij te horen denk ik. Nu heb ik wel zo een beetje gevonden wat ik wil, een vriend waarmee ik echt verder wil, een leuke opleiding, een paar vrienden waar ik lol mee kan hebben, verder heb ik ook niet zo veel nodig. Nu nog een kamer ergens.

Ik ben dus gewoon rustiger geworden, en erger me veel aan van die meisjes van 15 die druk en stoer met zn allen lopen te doen op straat..maar, wie niet...

Is t hele puberwezen niet zo dat je je volwassener/ouder voelt dan een ander maar werkelijk gelijk bent?

kword volgende week 19, en kijk daar verschrikkelijk tegenop. Je verliest toch een soort 'onschuld' ofzo heb ik het gevoel.

De puberteit was bij mij super heftig, heb heel veel problemen gehad, en ben blij met de rust die ik nu heb, ik heb ook niet echt de behoefte meer om overal tegen aan te schoppen en accepteer dat anderen ook zijn zoals ze zijn, maar vooral dat ik ben wie ik ben met mijn fouten en tekortkomingen mar ok met mijn sterkere punten.

Je wordt gewoon veel zelfbewuster.. maar groeien zul je altijd, en volwassen worden doen maar heel weinig mensen.

btw ik ben nog net zo opstandig als toen, maar nu op een subtielere manier hehe.. ben zo bang dat ik dat nooit kwijtraak:( maarja.. ik denk ook dat de wereld te veranderen is.. bepaalde systemen..

maar zoveel energie als toen steek ik er niet meer in. Dmv schrijven en praten van 1-1 kan je denk ik ook genoeg bereiken.. of praat ik ineens wer als een puber.. zucht:)

ow ja ik kan het wel vinden met iets jongere mensen maar kan niet meer zoveel meepraten over alles.. das wel jamme.r. zelfs bij beste vriendin die een jaar jonger is merk ej dat op een gegeven moment:( maarja.

jonge meisjes en jongens zijn altijd veel liever, naiever vind ik dan oudere..ben r stiekum jaloers op.