Voor mensen die ooit zijn opgenomen
 

Ben zelf sinds paar weken geleden opgenomen in adolescentenkliniek. Sinds ik daar ben gaat 't wel weer iets beter, minder suicidiaal en misantropisch, maar in het weekend val ik al snel weer trug in mijn oude leefpatroon :|
Opname zal nog wel een paar weken duren enzow, maar of 't nou egt helpt....twijfel der een beetje aan : \

Mijn vraag is dan oowk:

Heeft de opname een positief effect gehad bij jouw? Kan je beter omgaan met gevoelens of bepaalde situaties of is er eigenlijk niet veel verschil met de situatie van voor de opname en na de opname?

hoi, ik zelf ben nooit opgenomen geweest, maar mijn broerte wel. ik vind (hij zelf ook geloof ik) dat hij er best wel vooruit op is gegaan. met bepaalde dingen kan hij nu beter omgaan, maar nog lang niet met alles. hij is ong. een half jaar opgenomen geweest en moet nu nog 3 middagen per week van 3 tot7 terug komen. er moet nog veel gebeuren maar het ziet er wel positief uit

Bij mij heeft t me alleen maar levenservaring gegeven en ik ben beter gaan eten, maar qua fijner leven heeft het mij niks geholpen. Tja, ik zat ook in een crisis he.

Mijn zusje is toen ze ongeveer 9 was opgenomen geweest voor bijna 3 maanden. En nu weer voor langere tijd. Volgens haar heeft het positieve kanten en negatieve. Ze heeft er veel van geleerd, maar had verschrikkelijke heimwee en vond het heel erg om weg te zijn bij de mensen waar ze van hield/houdt.

ik ben 6 maanden intern ogenomen geweest en k viel (vooral de eerste maanden) vaak terug in me oude patroon... naarmate je ECHT therapie gaat doen en dus oowk achter de harde waarheid komt en t niet vermijdt, DAN pas kan t beter gaan.. en nu doe ik dagbehandeling op dezelfde afdeling en woon ik weer thuis :) en t gaat goedd!!!! :) Als t meezit moet ik nog 2 maanden... ik denk dat een paar weken te weinig is voor een volledige goede behandeling...als ik met ontslag ga hebbik ongv 9 maanden intensieve behandeling gehad. doorzetten dus! veel sterkte!

Ik ben 8,5 maand opgenomen geweest voor anorexia en het heeft me zeker geholpen. \ik heb mijn eetpatroon weer onder controle, met mijn gewicht gaat het goed. het is wel een hele strijd geweest, maar dat was het wel waard.
voor mijn problemen (borderline, automutilatie) word ik over een paar maanden opgenomen.

Kwens je vast succes! (K)

Ik ben ook opgenomen geweest voor Anorexia en over 6 weken moet ik weer, voor anorexia en boulimia, het heeft dus niet echt geholpen, maar ik moet toegeven dat dat vooral aan mezelf ligt. Ik had niet genoeg motivatie en wilde liever niet van mijn eetstoornis af. Nu heb ik die wil gelukkig wel en daarom ga ik er nu echt tegenaan.

Ik ben opgenomen geweest en heb een aantal maanden tussen anorexia-patientjes gezeten, en ik wist niet dat dat zo erg was. (heb t zelf niet hoor integendeel). Volgensmij zijn die mensen er echt hun hele leven nog mee bezig, en ze bleven zelfs uren lang staan met de spataderen op hun benen om maar een grammetje af te vallen en te sjoemelen. Aan de ene kant vind ik het wel begrijpelijk, dat mensen zo graag dun willen zijn, maar ik vind het ook onbegrijpelijk. Er zijn zoiezo ook wel erg veel mensen met anorexia/boulimia, want iedereen die ik ken kent wel weer iemand die het had/heeft. Ik ga er denk ik maar een apart topic over openen. Heej, goed idee.

Hey, ik ben 2x 2.5 week opgenomen geweest in de Rijngeestgroep ergens in de bollenstreek, dat had te maken dat ik een beetje psygotisch was & dat ik suicidiaal was, ik deed de raarste dingen & beleefde ook de raarste dingen. Ik vondt de behandeling(en) klote & heb me daar dan ook niet aan gehouden & heb zelf voor een uitweg gekozen, maar ja, ook niet voor niets voor de 2 de keer opgenomen te worden dus zelfde verhaal, nu heb ik geleerd dat ik dit soort emoties / ervaringen niet moet vermijden/ weg van lopen want daar schiet je geen bal van op... Ik leef op dit moment erg slecht, heb het ook niet goed, onzeker onderdak & doe m'n best hierin om het allemaal weer goed te krijgen, matter of time dacht ik zo :D, als je meer vragen wilt weten,, kun je me altijd mailen (of bellen :D) naar real_lism@hotmail.com, ik heb rare dingen meegemaakt dus ik heb wel een id waar ik over praat.


Greetz - LISM

Knap van je. Dat is de juiste instelling. Als je zo blijft denken, ook tijdens moeilijke momenten, dan ga je het redden. Een leven zonder eetstoornis is echt veel beter (ik kan je niet zeggen dat het zoveel mooier is, want op dit moment is dat voor mij ook niet zo) maar het heeft een verschil als je relaxer met eten om kan gaan en je lichamelijk geen wrak meer voelt.

zet 'm op
geef je anorexia een schop onder z'n (magere) kont!!

liefs Maai

jah 'k zit in dijkzigt adolescentenkliniek...wrom u dat vraag :confused: ook daar gezeten? :)

volgende week wordt misschien de laatste week op de afdeling waar ik nu zit. Daarna kan ik kiezen tussen behandeling op de open afdeling, poliklinische-behandeling, dag- en deeltijd behandeling. Wacht wel ff tot het adviesgesprek komt. Ondertussen maar swirls blijven eten in dijkzigt :|

ik ben 3x opgenomen geweest op een gesloten crisisafdeling en voor de rest ben ik nu een half jaar in dagbehandeling. mijn stemmingswisselingen blijven heel erg, vandaar dat ik dus ook zo nu en dan weer ben opgenomen op de crisisafdeling, maar ik heb wel leren praten, iets wat ik eigenlijk niet kon. ik zei alleen amar weet ik niet en daar schoot niemand wat mee op. als ik praat laat ik merken wat ik wil, zodat er iets kan gebeuren wat tenminste ook helpt enzo. en ik sta nog steeds bekend als het meisje dat veel "weet ik niet" zegt, en elke keer als ik dat weer zeg word ik aangekeken met zo'n daar-gaan-we-toch-niet-weer-blik. maar telkens als ik praat krijg ik ook weer te horen dat ik toch echt vooruit ben gegaan. ok de ziektes heb ik nog lang niet weggewerkt, maar zo kan ik er tenminste wel aan werken!

Ik heb een hele tijd in een gesloten inrichting gezeten.
Geen pretje, maar het heeft een beetje geholpen. Ik probeer mezelf iig niet meer open te krabben en smijt niet met alles wat ik te pakken krijg. (alhoewel ik dat soms nog wel zou willen)

Verder de normale groepsgesprekken en solo behandelingen. Ze helpen vaak wel.