Verbroken Stilte
 

Verbroken Stilte


De stilte verbreekt,
onheil nadert.
Fladders van geschreeuw,
tergen je oren.

Inktzwart,
een sluier van haat.
Bederft het laatste beetje vreugde,
in je ogen.

Proevend van de dood,
kleine druppels bloed,
bevlekken de grond,
waar de vrijheid ontstond.


-------------------------------------

Beetje een raar gedichtje, maar ja...

xxx Missty

Er staat een typfoutje in. :o Ik denk dat tergen in de 1e strofe tegen moet zijn, of niet?
Verder... jah, het gedicht is inderdaad ietwat vreemd. Het metrum kan ik niet vinden, maar ik denk dat als je de vorm van de 3e strofe ongeveer net zo als de 1e en 2e strofe had geschreven (vage zin ;)) dat het gedicht er dan al een stuk beter uit gezien had. Nu lijkt vooral die 3e strofe er niet bij te passen.
Laatste ding: dit is dus mijn mening, het zou goed kunnen dat anderen hier anders over denken en je hoeft je hier dus ook niets van aan te trekken. :D