Dure merkkleding materialistisch?
 

Zijn mensen die (dure) merkkleding dragen ook meteen materialistisch? Of vind je dat materialistisch zijn meer/iets anders inhoudt? Ben jij zelf materialistisch?

Tja, wat is materialistisch..
Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik het ben.
Of je de meeste mensen met (dure) merkkleding gelijk materialistisch moet noemen is een tweede, meestal is het alleen een manier je op een bepaalde gewenste manier te profileren.
Denk aan het hele meerdere polo's over elkaar concept.

vaak wel niet per se...

nee dat hoeft niet per se materuialistisch zijn, als je toevallig die smaak qua kleding hebt, tja dan kun je daar nix aan doen. zodra je dure merkkleding gaat dragen puur en alleen om t merk (en dus om te laten zien hoe dure kleing jij wel niet kan betalen) dan vind ik t materialistisch. er zullen genoeg mensen zijn die de kleding gewoon dragen omdat ze ze mooi vinden, en misschien ook wel een beetje voor t merk, maar dan ben je nog niet meteen materialistisch vind ik.
materialisme vind ik te maken hebben met hoeveel je wilt hebben, als je nooit genoeg hebt en altijd meer wilt en geen genoegen neemt met iets van een lagere prijsklasse.
ik denk dat ik zelf niet echt materialistisch ben, kben meestal wel tevreden met wat ik heb en hoef niet perse alles te hebben...
bladibla :)

Precies, bij materialisme neem je nooit genoegen met wat je hebt, je wilt altijd meer. Ik denk dat het hebben van een dure smaak niet perse materialistisch hoeft te zijn; je kunt gewoon een goede kwaliteit willen verwachten, en bent bereid om daar meer voor uit te geven. Natuurlijk zijn er mensen die het speciaal voor 't merkje doen, maar zelfs die hoeven niet altijd materialistisch te zijn; sommige mensen hebben liever minder voor meer, anderen andersom. Ik vind niet dat dit automatisch verbonden is met 't feit dat je materialistisch zou zijn, of niet.

Het zal vaak samen gaan inderdaad, omdat je altijd mensen hebt die dure kleding willen dragen (materialisten) en daarom voor merkkleding kiezen.
Er zijn echter ook mensen die die merkkleding kopen om andere redenen: goede kwaliteit, goede pasvorm, bepaalde stijl, noem het maar op. Deze mensen hoeven niet persé materialistisch te zijn..

Ik denk wel dat je het om kan draaien: de meeste mensen die materialistisch zijn, dragen merkkleding, of iig dure kleding.

Maar mensen met dure kleding zijn niet persé materialistisch. De één geeft veel geld aan kleding, de andere aan haarverf of skateboarden.

neej het hoeft niet hoor... als je het zo bekijkt dan zou het niet zo zijn... maar in de praktijk is het toch wel vaak het geval...

Ik ben zelf wel materialistisch denk ik... het is zo dat mijn moeder niet altijd alles voor me wilt betalen (het zoveelste blousje dat ik superrrr vind, maar m'n moeder onnodig), en ik zelf ook geen geldboom heb, maar ik geef best veel geld uit aan kleding enzo. Ik doe het ook graag, ik heb er best veel geld voor over, zoals andere mensen fortuinen in hun kapsel of skateboard steken.

Heeft denk ik met luxe te maken en met gewenning. Ik vind het echt heerlijk om een broodje met een glas verse jus te drinken bij de Bijenkorf, terwijl andere mensen dat te duur vinden en ergens anders heen gaan. (ff simpel voorbeeld).
Als je dat eenmaal gewend bent, wil je ook niet anders. Later wil ik ook zeker een baan waarbij je lekker verdient.

Het is niet zo dat ik persé het duurste wil hebben, en dat ik met minder niet tevreden ben. Zo ben ik absoluut niet opgevoed en zo hoop ik ook nooit te worden. Ik heb gewoon een dure smaak, denk ik, en ik vind alles wat ik koop het geld waard.
Zo niet, dan slijm ik bij m'n moeder of koop ik het niet.. ik zag laatst een prachtige trui van 300 euro, tja zo ver ga ik niet hoor, dan zoek ik wel iets wat er op lijkt. Maar als m'n moeder de helft wilt betalen, neem ik het wel weer sterk in overweging.

Ik denk dat als je alleen maar dure merkleding draagt je zowiezo wel materialistisch bent.
Ik bedoel: het lijkt me sterk dat als je alleen maar Chanel draagt, dat jewel 's avonds bij het grofvuil gaat kijken of er nog iets leuks bij is.

Misschien zet ik het wel erg zwart/wit neer...

Ja, het is zeer zeker materialistisch.

Kijk, tot op zekere hoogte gaat kwaliteit van kleding wel gelijk op met het stijgen van de prijs. Een Zeeman-overhemd gaat minder lang mee en blijft minder mooi in de was dan een overhemd van bijvoorbeeld Ralph Lauren. Maar die lineaire stijging houdt ergens op. Ik kocht vroeger alleen maar overhemden van Ralph Lauren, alleen maar om dat mooie paardje te kunnen laten zien. Ik wilde laten weten dat ik naar een winkel kon gaan en daar ruim tweehonderd gulden voor een overhemd durfde neer te tellen, éigenlijk alleen maar om erbij te horen.

Tegenwoordig hoeft dat niet meer zo. Ik koop m'n kleren eigenlijk veel liever bij Steppin' Out. Die hebben vaak meer keuze en dezelfde of beter kwaliteit dan de 'gevestigde' dure merken, maar het is een stuk goedkoper. Er staat alleen geen paardje op.

Mijns inziens ben je echt wel materialistisch als je je geluk laat afhangen van je kleding. Dus als je je echt niet lekker voelt, of denkt dat mensen je raar aankijken als je níet in dure merkkleding loopt.

Zo is het bij mij ook :).

Het kan samen gaan, maar das niet altijd zo. Er zijn genoeg mensen die merkkleding dragen om andere redenen dan om te laten zien hoeveel geld ze wel niet uitgeven en wat ze wel niet hebben enzo.

Ik vind mezelf niet echt materialistisch. Ben vaak wel tevreden met dat wat ik heb.

hier ben ik het wel mee eens. Ik koop ook wel eens en niet persee om met hem merk te kunnen patsen, helemaal niet. Ik wil mijn stijl gewoon helemaal perfect hebben en als ik dan een dure broek of trui voor nodig heb, pech gehad. Maar ik draag even goed tweedehandskleding of kleding van de h&m...

ik heb het geld niet om materialistisch te zijn !

Nou ja, ik draag vrij veel merkkleding,
omdat ik het mooi vind, goeie kwaliteit,
maar ook wel een beetje
om het merk zelf :o
En ja, ik vind een mexxtruitje
nou eenmaal wat leuker, lekkerder zitten
dan een zeeman truitje..
Ik koop ook gewoon dingen bij de V&D, H&M ed.
Niks mis mee, vind ik ook vaak leuke kleren.
Aangezien ik het zelf moet betalen
heb ik wel zo mn grenzen,
iets van 150€ voor een broek, wat ik helemaal
zelf moet betalen, daar denk ik wel 2x over na :)
Mja, als het moet hoef ik niet persé merkkleding..

hoeft niet persé.. je hebt dure merken en je hebt duuuuuuuuuuuuuure merken als je begrijpt wat ik bedoel.. als je alleen maar diesel broeken koopt omdat ze lekker zitten en lang mooi blijven, ben je imo niet materialistisch omdat je dan gaat voor kwaliteit... en je kan bv wel een D&G spijkerbroek (van ongv dezelfde kwaliteit) kopen voor 200 euro ... terwijl je een diesel bv misschien voor 100 euro (iz nog te duurr) kan krijgen, vindik dat wel een beetje materialistisch. mjahh, wat dan nogg..

zelf ben ik denkik niet zoww materialitsch... alhoewel, dat kan ik eigluk niet weten, want k heb gewoon heel weinig geld te besteden... en van het geld dat k heb ga ik liever naar concerten of de kroeg in ofsoww..

Dat doen ze al als je in merkkleding loopt.


Even ontopic:
Materialistisch, zeer zeker denk ik dat. Zelf ben ik ook erg gesteld op de spullen die ik heb, en zou het niet op prijs stellen als ze van de ene dag op de andere ontnomen zouden worden. Met hard werken heb ik die spulletjes kunnen kopen, veel moeite en tijd zijn ermee gepaard gegaan. Geeft een andere kijk op 'materialisme' dan iemand die alles toegestopt krijgt van Papa&Mama, Inc. Je bent er wat zuiniger mee en beseft je maar al te goed hoeveel moeite het heeft gekost om dat alles te bewerkstelligen.

Niet altijd.

Sommige mensen gaat het erom dat ze bij een bepaalde club mensen horen.. Die geven opzich niet zoveel om de kleding.


Ik ben niet materialistisch volgens mij..
Ik hou wel van kleding, en ik heb ook behoorlijk veel.. Maar het meeste komt uit de afprijsbak of van de dump.. En ik ga mn geld niet meteen aan kleding uitgeven als ik iets verdiend heb.. Dan koop ik er liever een boek ofzo van.. Meestal hou ik dan wel een euro of 5 over waar ik nog een leuk rokje van kan kopen :).

ik heb de intelligentie niet om materialistisch te zijn en toch ben ik t wel.. vreemd :]

ik denk het toch wle een beetje, al ben ik het voor een groot deel met rosi eens. ik kan wel heel erg genieten van mooie/lekkere dingen en daar hangt vaak een prijskaartje aan (en ja als ik eerlijk ben smaakt die dure jus d'orange bij de bijenkorf ook gewoon lekkerder, ook al zit dat misschien best tussen mijn oren).
ik ben ook weer geen materialist omdat ik ook heel erg kan genieten van goedkope spulletjes die ik op de kop tik. en veel kleding koop ik gewoon bij de hennes, en op tweedehands ben ik ook niet tegen ofzo, al irriteert dat gezoek me soms wel.. maar bepaalde merken vidn ik gewoon mooi: dickies, carhartt, noa noa, fooks, mango, fornarina, kookai.. alleen als die bloesjes 80 euro zijn heb ik toch meestal echt iets van, niet doen niet doen.

Ja dat van dus due jus d'orange zit wel degelijk tussen je oren, ik ben namelijk al in veel verschillende restaurant geweest, en cafes en bestel dat vaak, ALTIJD VERS maar verschil proef je niet maar ik ga ook liever daar eten dan zo'n vieze patat zaak.

ik ben absoluut niet materialistisch maar ik heb wel altijd dure kleding zoals southpole broeken en dickies truien om de simpele reden dat die veel langer meegaan (zijn mijn ervaringen tot nu toe)

Ik denk dat dat niet alleen met merkkleding te maken heeft,maar gewoon met het feit dat kleren(en die kunnen dan zo duur of goedkoop mogelijk zijn) en andere spullen voor jou echt je leven invullen,als je alleen maar bezig bent met het aanschaffen van materi.
En ja dan vind ik dat je materialistisch bent.

Zijn mensen die (dure) merkkleding dragen ook meteen materialistisch? Of vind je dat materialistisch zijn meer/iets anders inhoudt? Ben jij zelf materialistisch?

Dat denk ik niet. Je kunt zoals vele al zeggen ook gewoon kleding dragen omdat je het mooi vindt, het goede kwaliteit is etc etc.
Als ik bijvoorbeeld naar mezelf kijk. Ik heb het liefste ook merkkleding, idd vooral om het merkje :o. Maar heel vaak kan ik het me ook niet veroorloven om overdreven veel geld uit te geven voor een simpel truitje. Dan maar naar de H&M ofzo. Maar als ik iets echt heel graag wil hebben, en het is ook echt mooi etc. Dan wil ik er best wat meer voorbetalen.
Het gaat, vind ik, bij echte materialistische mensen men name om te kunnen laten zien dat je dure kleding kan betalen en het er ook voor over hebt om 120 Euro te betalen voor een simpel truitje waar TOEVALLIG D&G opstaat, maar waar je bij de H&M bijvoorbeeld 4X minder voor betaald. En dan zeg ik er WEL bij, dat de kwaliteit van D&G meestal veel beter is (want H&M is niet echt een kwaliteit om nou over naar huis te schrijven).
Het gaat om de GEDACHTE achter het kopen van bepaalde kleding, niet om de kleding zelf.

ligt eraan, koop je die kleding omdat er heeeel groot DKNY opstaat? ja dan is dat gewoon pats, je moet ergens geld aan uitgeven als het mooi is, en vaak zijn de wat duurdere ontwerpers wel die gene die mij aanspreken... Maar ik heb het afgelopen jaar geen dingen gekocht waar het merk opstond maar die wel design zijn.

Dít is pas een slecht argument...

Als die truien van 20 euro na 1x wassen helemaal verkleurd en te klein zijn, had je toch beter 1 trui van 100 euro kunnen kopen ;)