Je bent niet meer wie je was
 

In het holst van angst -dit is het leven-
Zie ik door een kier van licht
Jouw dun en bangelijk gezicht
En je magere handen beven

Zoals je was zal je nooit meer zijn
Ik kan je heus niet meer herkennen
noch kan ik aan je wennen
Je bent vreemd; ik voel me klein

Als ik naar mijn hart mocht spreken
Zei ik 'kom bij mij maar schuilen'
Dan zou je niet langer huilen
En hadden we niet omgekeken

Naar hetgeen lang achter ons gebleven
Waarvoor we onze ogen sluiten
We laten het nu even buiten
Het hart gesloten, de ogen drooggewreven.

vind je woordgebruik wat vreemd...(Bangelijk?) maar je gedicht komt aardig over...

Ik vind je woordkeus juist erg apart :)
En het is echt wel duidelijk

Mooi gedaan meis (k)

Subliem

Dankjewel allemaal mensen....Lof joe olg ensow

Ik vind het erg mooi, ik voel je koelte...