Oh lieve wanhoop..
 

Hmmz, lange tijd ging ik alleen door het leven, troostte mij met de gedachte dat er andere dingen zijn die een hogere prioriteit hebben. Zo was ik altijd bezig met mijn computers, programmeerde van alles, leerde voor mijn studie, werkte vroeger ook best hard.

Het viel me nooit op hoe alleen ik eigenlijk ben en wat voor implicaties dat heeft op mijn welbevinden.

Nu heb ik echter op sociaal gebied een paar vorderingen gemaakt. Ik ontmoette mensen van internet, waaronder een meisje. Zij herinnert me nog het meest eraan hoe erg ik het contact mis, hoe alleen ik eigenlijk ben :( Ik zou graag elke dag zo met mensen praten, elke dag met mensen iets ondernemen .. en niet meer alleen op mijn kamer rondhangen :S

Het is waar geloof ik: je bent pas iemand als anderen weten dat je bestaat. Als jij hecht contact met sommige mensen hebt, als jij er voor hun kunt zijn en zij voor jou. Het is het belangrijkste in dit leven vrees ik.

Nu zit ik hier. Ik kan niet meer helder nadenken, niet meer goed slapen, kom niet meer verder met mijn studie of mijn werk .. niks meer. Alles waaraan ik kan denken is de wens iets voor iemand te betekenen en dat iemand om mij geeft. Constant loopt het nu door mijn hoofd, het breekt me op. Ik moet en zal vrienden maken en meer situaties creëeren waar ik met mensen te maken heb.

Dit lijkt nu wel het enige doel in mijn leven :confused:

Al het andere is irrelevant geworden. Ik geef momenteel niets om mijn studie en al mijn gare toekomstplannen. Ze zijn immers nutteloos en inhoudsloos als ik ze met niemand kan delen :(

Het voelt zo raar, alsof ik gewoon niet meer besta :confused:

Na ja, sorry voor mijn geblaat :o Als je er iets in herkent of commentaar op hebt, be my guest..

Zelf zie ik als eerste oplossing mezelf bezig te houden door naast Taekwondo op nog een teamsport te gaan en als tweede waarschijnlijk weer colleges ga volgen aan een school (daar zijn immers mensen met dezelfde interesses) ipv op afstand te studeren :/

Ik moet weer bestaan, het is triest eigenlijk dat ik een volslagen onbekende ben in mijn eigen omgeving :S

Echt vaag, stel jezelf eens de vraag: "Hoe kan ik bewijzen dat ik besta?" .. met andere woorden voor wie ben jij een belangrijke vriend / vriendin in realiteit. Dus als internet er niet zou zijn, wie ben jij dan? Het voelt zo nep allemaal, zonder internet ben ik er namelijk niet..

Ik snap precies wat je bedoelt (hoe kan het ook anders ;) :p). Ik heb dat gevoel zelf heel vaak gehad en ik heb het nog steeds, al is het wel wat minder. Op een teamsport gaan, weer naar school gaan ed, zijn idd dingen die denk ik zullen helpen. Maar het zit voor een groot deel ook in jezelf, denk ik. Je moet je iemand voelen, dat zit in jou, niet in anderen.

Ik ken genoeg mensen, ik ben ook wel belangrijk voor mensen, dat zeggen ze in ieder geval, maar ik voel me ook nog regelmatig 'niemand'.

Ik denk dat dit heel goed voor je is, nu wil je zooo graag weer met mensen in contact komen, meer dan eerst...
Je dwingt jezelf er nu als het ware toe, dus das mooi :cool: :) (y)

Het lijkt me idd goed als je naar school gaat
met anderen, op een teamsport gaat.
Zo ontmoet je meer mensen
met zo ongeveer dezelfde interesses,
zal je vast wel iemand vinden
die je mag..
Met de mensen die je dan ziet kan
je afspreken ed,
een vriendschap opbouwen,
ben je ook niet alleen :)
Ik denk alleen wel dat je je niet
moet focussen op vriendschap ed,
misn kom je dan nogal geforceerd over..
(nou ja, dat denk ik dan :o)

Hm..
Kweenie, voor niemand ben ik echt belangrijk
meer, aangezien ik nogal wat
mensen heb afgestoten.
Ik hoop dak voor mn zusje
een belangrijk persoon ben geworden,
dat is zij nl wel voor mij..

Heel goed! Ik ben erg blij dat je nu zelf tot dit inzicht bent gekomen en er iets voor wilt doen! Super! Dus ik wil je heel veel succes wensen en met deze instelling gaat het je zeker lukken!

(y) go for it!

Ja...heel herkenbaar allemaal. Ik heb buiten het internet dan nog wel contacten met een aantal mensen, maar 'k denk dat als ik er niet meer zou zijn, dat alleen m'n beste vriend, Q mij zou missen.

Er zijn wel meer mensen/'vrienden' met wie ik afspreek, maar 'k denk dat ik voor hen maar heel weinig beteken.

Ook een meisje die ik een aantal keer ge-meet hebt geeft volgens mij ook geen zak om mij. Ik sloof mijzelf dikwijls uit om het haar zoveel mogelijk naar haar zin te maken, en haar overal mee probeer te helpen. Ik geef heel veel om haar, maar zij helemaal niets om mij.

Soms/vaak is het ook alsof ik niet besta. Mensen kijken ook dwars door mij heen, of langs mij heen. Alsof ik er gewoon helemaal niet ben, dat maakt je kapot.
Zélf probeer ik altijd zo vriendelijk mogelijk over te komen, sta op voor oudere mensen in de bus, glimlach tegen mensen in de straat.
Maar, volgens mij maakt het helemaal niets uit allemaal.
Wat ik ook doe, en hoe ik ook reageer op bepaalde situaties, 'k besta toch niet. :(

Ik heb dan wel m'n studie, maar ook daarbij vraag ik me af waar ik het voor doe. Als toch niemand het iets uitmaakt, waarom zou ik er dan mee doorgaan, 't kost alleen maar een hoop geld...

Nu wacht ik op verandering...zelf ben ik al meerdere malen op zoek gegaan naar die verandering.
Nergens heb ik het gevonden, nu blijf ik wachten, en wachten, totdat zij mij toekomt...

Je ouders, ik kan me best voorstellen dat je ouders willen dat je slaagt. Ik doe het uiteindelijk allemaal om mijn ouders niet te ontgoochelen. :/ Hoewel ik het heel graag doe maar er soms niet de moed voor heb. Buiten hen is er niet echt iemand die me aanmoedigt. Ik doe het dan wel voor hen maar uiteindelijk ook voor mezelf.
Als je slaagt en een diploma behaalt, heb je werk, heb je 'n toekomst. Als je een doel voor ogen hebt is het toch veel fijner om verder te doen dan als je helemaal niets voor ogen hebt?

'k doe er ook wel alles aan. Ik vraag me alleen vaak af 'waarom?' waar ik het voor doe. Voor m'n toekomst? Ik zie geen toekomst. Ik heb geen toekomst.
De enige droom die ik heb gaat over een huisje in Canada, gelegen aan een meer met een waterval. Samen, met vrouw-lief. Dáár zou ik het voor kunnen doen, maar juist dat 'geluk' staat mij in de weg. Ik zal niet zeggen dat een fijne (vriendschappelijke) relatie meteen alles zou oplossen, maar 't zou wel een doel voor mij zijn, om ergens voor te vechten. Ik vind het belangrijk om een écht doel te hebben, om ergens naar te streven. Maar, 'k ben té vaak teleurgesteld om er iets positiefs uit te kunnen halen...


Ja, m'n ouders, zij zullen ongetewijfeld blij zijn als ik m'n diploma heb, en ze zullen ook van mij houden, ook als ik het niet zou halen (waar ik niet vanuit ga). Maar 't geeft mij minder motiviatie dan wanneer ik het zou doen voor m'n eventuele partner waar je toch wel het 1 en ander mee wil opbouwen.

mensen opzoeken moet je zelf doen. *als je nog vrienden zoekt :) ...*
Maar je geeft aan dat je nu eigenlijk obsessief bezig bent met vrienden zoeken. Dit kan ervoor zorgen dat je je ontzettend gaat vastklampen aan mensen waardoor je ze juist weer afstoot. En dat is het tegenovergestelde van wat je wilt bereiken.
dus eigenlijk is mijn advies: bewijs dat je bestaat! maar doe het wel met beleid. Zorg dat je mensen niet verstikt.

succes (y)

Waarom? Stel dat je nu iets voor ogen hebt, voor later, kan je dat toch wel bereiken als je wil, dromen zijn niet altijd bedrog. Ik heb ook 'n droom maar ik kan die enkel realiseren als ik mijn eigen geld verdien. Financieel ben ik nu afhankelijk van mijn ouders, ik wil niet dat dit zo verder gaat, ik wil er zelf iets voor doen.
Je hebt geen toekomst, inderdaad als je je afvraagt wat je hier doet, waarom je studeert, waarom je geen vriendin hebt. Ik heb ook soms die instelling maar het helpt me niet verder. Door negatief te denken over alles wat je doet geraak je geen snuit verder.

Je raakt me onzettend met je woorden. Ik heb het namelijk ook. Alles gaat kut. Voel me alleen. School is kut. Weer een toetsweek verknalt. En heb geen zin om 2 keer te blijven zitten. Ik weten weten wat ik later wil doen met studie enz............ maar mij boeid het allemaal niet dat de wortel van 9 3 is ofzo...... Ik ben geen uitgaanstype........ heb een hekel aan discotheken! en behalve dan die paar uur school, zit ik dan ook thuis te nixen. Designen achter de pc enz........ Laat ik dus je vragen beandwoorden


Staat ergens genoteerd in het gemeentehuis.

In RL?........... voor niemand. Alleen voor mn ouders, mn broer en mn opa misschien.

Dan was ik ipv een goede grafische vormgever een complete nul geweest?

Zitten wij bij dezelfde provider dan?

Ik ben irl sowieso een beetje terughoudend, dus dat heft elkaar weer op.

Gisteren weer getraind (Taekwondo), was wel fijn om weer met allerlei mensen te praten :) Heb me ook gelijk voorgesteld aan een meisje dat ik nog niet kende :D

Vandaag ff bij de basketbal-training kijken waar de vriend van mijn zusje zit :) Als dat me wat lijkt, kan ik daar mee gaan trainen .. elke dag dat ik met iets bezig ben, is een dag minder dat ik doelloos achter de computer hang :o

LOL, wat doe je hier dan nog? Misschien kan je gelijk een ban aanvragen voor het forum:). Ben je gedwongen om het te doen:p

Ik zit nu op mijn werk, me een beetje te vervelen :p

Overdag zal ik altijd wel achter de PC zitten (werk/ICT), maar daar is prima mee te leven als ik eenmaal meer mensen ken en dus thuis niet meer zoveel erachter zit :)

En ik zal hier denk ik nog wel komen hoor, maar niet meer zo vaak :)

hmmm, ach ja.......... dus als we je niet meer zo vaak zien, dan weten we dat het goed gaat.......

Ik smeer hem weer. Moet nog een Frans toets maken en grote kans dat het weer bagger wordt. Me hates Frans.!!!