[Verhaal] Voor de engelstaligen onder U
 

Beetje vaag verhaal, wordt uiteindelijk Technologisch/Fantasy ... duz ...

Start -------------------------------------------

lel

End van het verhaal tot dusverre ;) -------------------------------------------

Als je er geen fuck van snapt, maakt niet zoveel uit. Ik probeer alleen een stuk freer neer te zetten ... kijken of dat een beetje gelukt is ... let wel ... ik lag half te slapen toen ik dit typte dus ...

:D

[end edit]

't Leest wel makkelijk weg, 't is goed om mijn Engels te oefenen (hard op lezen helpt! :D )
'k Snap het verband tussen de proloog en de daarop volgende delen niet zo, maar dat zal wel de bedoeling zijn?
Ik vond het wel geinig :)

Nou ... het verhaal is nog lang niet af ... komt nog ... en de reden voor dat proloog komt nog wel terug, alleen niet zoals men zal denken.

en dat geinige ... I'll take it as a compliment :D

Als het nog niet af is, waarom staat er dan 'end' onder?

Geinig is idd een compliment en ik ben benieuwd naar de rest :)

ende van verhaal [tot nu toe] ... tja ... er is nog meer, maar het is op het moment niet zo benoemenswaardig, dus dat komt nog wel es

Leest lekker, best wel mijn soort verhaal. Wat ik leuk vind om te lezen, dan. Benieuwd naar de rest! (y)

Leuk! Goed geschreven, leest lekker weg (en dat in het engels! :) ) Het "einde" is alleen een beetje onwerkelijk, of misschien wel ongeloofwaardig. Misschien is het leuker om het mysterieus te houden, zo blijft de lezer ook nieuwsgierig.

verder (y) mes compliments!

Engels? "kinda" is volgns mij zo Amerikaans als het maar kan ;)

Maar goed, het verhaal bevalt me niet. het verhaal zelf is wel leuk, maar ik ben niet zo'n gigantische fan van SF-verhalen. Zodra ik het woord "cyborg" lees, maakt ik een mentale sprong van onmenselijke hoogte en lees ik, inmiddels vol weerzinwekkendheid, het verhaaltje uit. Maar ik doe het dan met minder plezier als bij alle andere verhalen. Zo dol ben ik niet op cyborgs.

Dat is punt één. Het andere punt, punt twee zijnde, is dat je het leuk beschrijven kan, maar het niet doet. Probeer eens een intro te maken met een beschrijving van de omgeving, zodat de lezer weet waar zij of hij zich bevindt.

Howdy,

Ik ben hier om het nodige tegenwicht te bieden aan mijn voorganger. Let maar eens op.

Wow, science fiction! Je bent mijn held, je bent mijn held, je bent mijn held. Trouw met me! Houdt van me, leef met me! Onze kinderen noemen we dan Dur-158-83 Gold en Mutal 6V!

Nee, even serieus. Leuk dat je dingen van fantasy (een duistere persoon in een kroeg) combineert met science fiction. Cyborgs en al dat soort gespuis zijn misschien nogal wat uitgemolken, maar zodra ze een kapot harnass dragen en "It's butt-kickin' time" zeggen, strijk ik over mijn hart.

Ook ben ik het niet eens met de opmerking over de omgeving. Ik vind dat je, door alleen een paar kleine dingen te noemen (lege bierglazen en pinda's) de lezer genoeg ruimte geeft om het uit te zoeken. Iedereen kent wel een muffe kroeg en anders kan iedereen het wel voor de geest halen. Het is realistischer dan wanneer alles door de schrijver (dat ben jij) uitgekauwd is.

Wat ik echter dan weer niet zo heel erg fijn vond waren de volgende dingen:

Als je een gesproken stuk tekst tussen aanhalings tekens zet en die zin heeft zelf al een punt (of ander zinsluitingsteken) hoef je achter de aanhalingstekens geen punt te zetten. Harry sprak; "Dit is dan bijvoorbeeld een voorbeeld!" Zie?

Iets anders, een groter vergrijp, is de eindeloze zinsbouw die je herhaald. Let maar een op hoeveel zinnen er met 'The man' of 'The girl' beginnen. Dat begint al snel op de zenuwen te werken. Een koelbloedige, kontschoppende bikkelcyborg kan daar misschien wel tegen, maar ons tere lezertjes niet.

Hetzelfde doe je met citaten. "Zus en zo," the girl said. "Bladiebla," The man said. Afijn, je begrijpt waar ik op aanstuur.

ik ben overigens wel benieuwd naar de rest. Whose butt shall be kicked? Only time can tell.

LUH-3417

Tot in dusverre is Amerikaans geen bestaande taal, het is nog altijd Engels. Dat terzijde hebben mensen verschillende manieren van praten. Slang zal ik maar zeggen.

Kwestie van persoonlijke smaak, maar ja, heb ik begrip voor ...

De reden dat ik geen duidelijke omschrijving maak is omdat het voor het verhaal niet echt nodig is. Het enigste wat men hoeft te weten is dat het een duistere bar is, waar een tafeltje staat en dat het niet al te schoon is. Dat zou bij mensen juist een beetje op hun fantasie moeten inspreken.

Zijn er ook nog positieve dingen? :D

*phew* Ik werd al bang bij dat trouwen ... zou m'n vriendin nooit goedkeuren :p

Ik ben een fervent spelervan Quake en Final Fantasy ... sorry :D

Ja, je kunt idd wel 4 pagina's aan omschrijving van het café geven, maar dan denk ik dat het 'dark & gloomy' idee er een beetje vanaf is. Als mensen zich daar geen voorstelling van kunnen maken, raad ik ze aan omeens naar bands als Dimmu Borgir of Type O Negative te luisteren.

Ik heb nooit echt wat meegekregen van literatuur. Dit is ook een punt waar ik mezelf nog in moet gaan verdiepen, niet dat ik het verhaal ooit wil uitbrengen, maar omdat ik het gewoon een stuk netter vind, mochten anderen het lezen.

Ikke begraip. Is ook zo. Ik moet nog wat kinkjes uit de kabel werken, ik sliep half op het moment van schrijven, dus ik moet het sowieso eens nakijken :D
Only I can tell :p

Je hebt een hele gave signature (y) :D

Ik vind het Engels niet zo lopen en ik vind dat het gedrag van de cyborg tegenover het meisje in geheel niet overeenkomt met zijn eerdergeschetste reputie.

Beschrijving van de omgeving vind ik wel aardig, ben het LUH eens daarover. Het geheel is wel oké, ik zou iig de rest wel willen lezen.

gaarne argumenten
ik denk dat je met reputie dus reputatie bedoeld.

Juist omdat ie zo'n reputatie heeft schenkt men hem geen aandacht meer. Wil niet zeggen dat ie totaal geen mensen om zich heen hebben ...

Selectief aardig zijn :D

Mensen die het aandurven om in het Engels te gaan schrijven verdienen zowiezo al een schouderklopje vind ik.
Bravo. ;)

Ik vind het een leuk verhaal, ik ben nieuwgierig naar het verloop ervan.
't Stukje dat ik de moeite waard vind om even te benoemen is The Prologue.
"I miss my mommy". ... daar moest ik echt eventjes om lachen. :)

Verder vind ik het wel goed in elkaar zitten. Leest gemakkelijk weg, vooral als je het hardop leest. :D
Bij het derde deel, The Encounter, is het jammer dat je geen alinea's gebruikt. Zo wordt het 1 grote klomp tekst waar geen overzicht in komt. Ik kan me daar erg aan storen, dus doe er wat aan!

;)