'Probleem' boeken, goed of slecht?
 

Met probleemboeken bedoel ik dus
a la Carry Slee oid, met problemen
als alcoholisme, drugs, eetstoornissen,
verstoorde thuissituatie, etc.
die kent iedereen wel denk ik..
Eerst las ik vaak van die happy end boeken,
'en ze leefden nog lang en gelukkig' ed.
Nu merk ik wel dat ik steeds meer
van die boeken ga lezen waarin
anderen problemen hebben,
er niet uitkomen..
Bij mij heeft t wel invloed,
ik leef me in in hun wereldje,
kan letterlijk janken om hun problemen,
wat weer heel erg oplucht bij mij. :o
Maar kan zo'n boek eigenlijk slecht zijn?
Ik bedoel, dat het jou down maakt,
of dat je dingen daardoor gaat uit proberen.
(drinken, drugs etc)
Ok, nog vraagje:
Lees je zulke boeken? Wrm wel/niet?
En wat voor invloed heeft t op jou?

Nou ik ken mezelf ondertussen en ik denk dat als ik die boeken zou lezen ze wel invloed op mij hebben. Ik lees zulke boeken niet, maar ik lees eigenlijk helemaal geen boeken. Ik zou ze opzich wel willen lezen ook al weet ik dat ik er waarschijnlijk wel down van zou worden.

Ik lees heel graag van dat soort boeken!
waarom? omdat ik mij dan in de situatie van de hoofdpersoon kan plaatsten, misschien wil ik zien of ik bepaalde dingen met mezelf kan vergelijken, misschien wil ik zien hoe zij reageren in bepaalde situaties.
Of ik er down van wordt? dat ligt echt helemaal aan het onderwerp!
ik denk dat het wel degelijk invloed op je heeft, maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen!
het ligt er maar net aan hoe jij ermee omgaat, als je zo'n boek leest of hebt gelezen!!

'k lees liever boeken zonder een echt 'happy end'.
De Geur Van Seringen, Het Dagboek, De Brief, Love Story...

Maar échte 'probleem boeken'. Tja. Nick Cave's 'En De Ezeling Zag De Engel' heeft mij wel iets gedaan. Maar meer proberen te verplaatsen in personages/mensen doe ik 'graag'.

Een boek blijft een boek, hoevaak je het ook zal lezen, het heeft nooit een ander einde...je eigen leven daarentegen is aardig beïnvloedbaar, en te sturen naar jou wensen, mits je je er maar genoeg voor open stelt.

Soms lees/blader ik weleens wat informatieve boeken door in de bieb over een aantal problemen die mij, of een dierbaar iemand aan het hart liggen. Daar steek ik (vaak) wel wat van op.

Ik lees heel erg graag van dat soort boeken. De moeder van david s, Het verrotte leven van floortje bloem, ook boeken over verlies van ouders, eetstoornissen , dat soort dingen. Aan boeken over eetstoornissen heb ik niet veel gehad. ER stonden voor mijn gevoel 'tips' in , die ik heb gebruikt. (maar dat is verleden tijd) Andere boeken, kan ik me heerlijk in inleven en het lucht ook zo lekker op om eens te huilen. Mijn boek dat me ook heel erg aansprak en waa rik heel erg om heb gehuild is 'spijt' van Carrie slee.

Ik weet zelf niet zo goed of probleem boeken schadelijk zijn. Voor mij in een bepaalde fase wel.

Rebecca Ray - Een Zekere Leeftijd
[gaat o.a. over een meisje dat snijdt]

ik ben ook erg van de realiteit boeken.. van die nare verhalen over een jongen die zijn moeder verliest aan kanker of een meisje dat door haar vader verkocht wordt om hoertje te worden. het eindigt allemaal niet goed, en toch vind ik het "leuke" boeken. Je stapt even uit de realiteit. Ik herken er werkelijk persoonlijk helemaal niks in. MIsschien dat ik het daarom lees, het heeft niets met mij te make, althans, op zekere hoogte. ik vind het erg mooie boeken, en daar houd het geloof ik op.
wat mij vroeger wel heel erg geraakt had was het boek "spijt" van carry slee. daar zag ik wel herkenning in, op zekere hoogte, omdat ikzelf ook gepest ben. gelukkig lang niet zo erg als de hoofdpersoon in dat boek, dat vond ik echt onmenselijk en ontzettend zielig..

Als je een goed (probleem) boek wil lezen, moet je 'Blauw is bitter'ook eens lezen. Gaat over een meisje die door haar vader word verkocht om te gaan werken als hoertje. Het is heel integer geschreven maar ook heel ruw en pijnlijk. echt een schitterend boek. Het is wel een C boek (dus das makkelijker)

Tjah wat noem je een "probleemboek", sommige dingen waar anderen heel erg mee zitten, kunnen mij totaal niet aangrijpen en andersom natuurlijk. Maar dat is gewoon logisch.

Het is wel zo dat er boeken zijn die grote indruk op me achterlaten natuurlijk. Zo heb ik pas een boek gelezen over een schitzofreen (schrijf ik het zo goed?) waarin zijn gedachten heel nauwkeurig beschreven werden, en dat greep me wel aan.
Mede omdat de oom van mijn beste vriend eraan lijdt, en ik ook in het dagelijks leven meemaak wat voor invloed het heeft op zijn familie, en andere mensen die om hem geven.

Juist doordat ik het boek gelezen heb (ja het was WEL fictie) begrijp ik het probleem beter. Anders dan wanneer je gewoon informatief over een onderwerp leest, wat natuurlijk altijd nuttig is.

Maar de "probleemboeken" zal ik dan ook zeker niet mijden. Het lezen ervan zet je aan het denken, en dat vind ik wel goed. Geeft je vaak meer inzicht in problemen waarvan je meer wilt leren.
Ook al is het soms confronterend.

Groeten,

Elcafone

Hm.. ik ga die boeken wel lezen denk ik..
K heb net Krassen van Shelley Stoehr
uitgelezen, t gaat over
een meisje dat snijd.
Haar ouders zijn alcoholisten,
en zelf drinkt ze ook,
en gebruikt ook drugs.
t raakte me wel,
t was vrij herkenbaar..
[edit]
Met dat boek had ik dus wel
heel erg de neiging om zelf dieper
te snijden, dat bedoelde ik dus
met slechte invloed..
Moet de lezer dan zelf bepalen of
je het aankan,
of is dat boek ook er 'verantwoordelijk' voor?
T zal de lezer wel zijn..

Ik lees die boeke nooooit, kheb er een hekel aan, ik heb al genoeg ellende aan mezelf. Wat ik wel lees is bijvoorbeeld boeken over depressies overwinnen. En inderdaad zoals je het al zegt, het kan me soms ook down maken.

Jijzelf, je bent immers niet verplicht om 't boek te lezen...
't boek is uitgeleend, maar 'k ga zo eens even kijken of ze em alweer hebben...

kheb het boek oowk gelezen.. ik snij mezelf ook.. maar dat boeit niet.. maar na het lezen van dat boek had ik precies hetzelfde als jou..


*hmmz onnutige reply*

ik ben een beetje over die tijd heen, lees nu meer volwassenboeken.
maar ik denk dat die boeken niet slecht zijn doordat er duidelijk beschreven word dat je alleen maar meer in de problemen raakt door alcohol en drugs, vaak wordt er ook vanuit de "verslaafde" zelf geschreven.
dit geeft zo'n duidelijk beeld dat het niet meer gevaarlijk is denk ik.
maar dat zo'n boek jou verdrietig maakt kan ik me heel goed voorstellen, maar misschien moet je dat zien als een positieve kant van jezelf.
jij kan je zo goed in beelden in andere mensen dat je ervan moet huilen, je slecht gaat voelen en waarschijnlij wil jij in the real life mensen met problemen daar graag uit helpen. niks mis mee toch!

let alleen ff op dat die mensen die je helpt je niet gan gebruiken, zelfs mensen waarvan je dacht dat ze vrienden waren doen zulke dingen! (helaas kan ik het weten)

"het verdriet van België" ~ Hugo Claus

heerlijk deprimerend boek. Doet mij trouwens niet veel

ik lees alleen maar dat soort boeken
denk niet dat het slecht is,je denkt na over dingen die je eerst niet bezig hielden en het zijn denk ik belangrijke problemen(maatshappelijke problemen)
en ook al zouden ze slecht zijn,doodzwijgen is altijd slechter

Ik lees alles en het heeft bijna nooit invloed op mij. Soms informatie-boeken die me dan ineens inspireren en daar wil ik dan wat mee doen. Maar Carry Slee doet me zeer weinig tot niets.

Ik lees alles, ook dat soort boeken...ik heb liever realistische boeken dan boeken over 2 katten of een stel kabouters die tegen elkaar praten (hoewel ik bv. Minoes nu ook wel aardig vind, vroeger vond ik dat echt heel erg verschrikkelijk ;)). Soms doet het me wat, ik denk er iig over na, blijf langer in zo'n verhaal hangen dan in een verhaal over kabouters. Soms lees ik ze ook om meer over het onderwerp te weten te komen en soms gewoon omdat ik ze wil lezen. Ik denk idd dat je als lezer verantwoordelijk er voor bent, je hoeft een boek niet te lezen.

ligt eraan in welke bui ik ben of ik die boeken lees. ik hou namelijk ook heel erg van fantasy boeken maar dan wel compleet met draken. maar het boed 'afscheids brief" van Bobje Goudsmit is echt een prachtig boek waar bij ik m'n tranen niet kon in houden. maar zo zijn er vast en zekers nog veel meer.
en denk ook dat boeken je altijd wel op de een of andere manier helpen doordat je vanuit iemand anderse ogen even de wereld in kijkt. het schut je vaak wakker voor dingen die jezelf ook onbewust doet.

Hmm, bijvoorbeeld. Ik heb hem ook gelezen...echt een heel mooi boek... Er is ook een kinderboek over dat onderwerp...achtste groepers huilen niet...ik denk dat zulke boeken bepaalde onderwerpen ed bespreekbaar maken of in ieder geval kunnen maken.

Ik ben er geen voorstanders van, ivm de cognitieve dissonantie die kan optreden.