Scheiden vs dood gaan
 

Wat lijkt je erger? Als je ouders uit elkaar gaan door een scheiding of als 1 van je ouders sterft?

Heb het allebei meegemaakt,
en de dood van mn moeder
is een veel hardere klap
voor me dan de scheiding. :(
(maar ze bleven min
of meer bij elkaar wonen,
dat scheelt)

Als 1 van je ouders sterft is erger lijkt mij. Maar vanwaar deze vraag als ik vragen mag? Scheiding is ook verschrikkelijk maar je hebt in ieder geval beide ouders nog.

als 1 van mn ouders sterf lijkt me stukken erger

als er 1 komt te overlijden lijkt me wel wat erger dan een scheiding, beetje vage vraag (n) zit er oowk nog een reden agter dat je deze vraag hier stelt?

Mijn vader is 5 jaar geleden overleden. Een conrector op school heeft toen eens gezegd dat voor kinderen een ouder die overleden is makkelijk te verwerken is dan een scheiding. Bij een scheiding hebben kinderen altijd het idee dat het hun schuld ergens is. En als je 1 van je ouders verliest dan worden je ouders gewoon gescheiden, zonder dat iemand daar de schuld van is, en dat zou dan makkelijker zijn voor je. Als je ouders gescheiden zijn, heb je (zo zei hij dan) altijd het gevoel alsof je tussen je ouders instaat. Dingen als diploma uitreikingen zijn heel moeilijk (als je ouders dan niks meer met elkaar te maken willen hebben he) omdat je dan moet kiezen bij wie je gaat zitten en aan wie je je aandacht geeft. Ik vond en vind het heel erg logisch klinken, maar toch ben ik er wel een beetje aan gaan twijfelen, ik bedoel als ik nu vriendin met gescheiden ouders en mij bekijk dan denk ik toch wel van zij heeft wel een vader. Niet dat ze het altijd gemakkelijk heeft, maar dat heb ik natuurlijk ook niet. Ik bedoel dingen als mijn diploma uitreiking aan het eind van het jaar (als het goed is) zal mijn vader niet meemaken, en das toch best pijnlijk.

Gister had ik hier dus weer even met mijn moeder over, en zij is nog steeds wel van mening dat ouders die gescheiden zijn erger is om te hebben. ZIj hebben er voor gekozen om niet meer als gezin te leven, en ons is het gewoon overkomen!

Hangt af van de manier waarop de ouder is overleden.

Door een scheiding kan de sfeer in het gezin soms alleen maar beter worden. Als er eerst alleen maar ruzie en narigheid was, en door de scheiding is dat voor een groot deel opgelost, is dat een hele verbetering. Tuurlijk, alsnog is de scheiding dan erg, maar een overleden ouder is in die vergelijking erger.
Als de scheiding met een hoop ruzie verloopt, heen-en-weer geslinger van de kinderen, constante strijd tussen de ouders, ja, dan was het al een kutsituatie, en dat blijft ie dan ook..
Als kind kan je wel het gevoel hebben dat je ertussen staat, maar dat hoeft niet altijd. Soms is het voor het kind alleen maar beter en fijner dat de ouders uit elkaar zijn. Het hangt er voor een groot deel vanaf hoe de situatie is lijkt me..

Offtopic: damn.. k typ anders :\

Ikzelf heb gescheiden ouders en ik heb het er wel moeilijk mee gehad, maar ik denk niet dat het te vergelíjken is met de dood van een van je ouders. Volgens mij raakt dat je echt veel meer en met een situatie waarin je ouders niet meer bij elkaar wonen, is gemakkelijker te accpeteren, dan de dood van een van je ouders .(lijkt mij dan)

Ja. Scheiden is vaak in het begin wel moeilijk maar uiteindelijk kom je erachter dat het vaak het beste is, en kun je er ook het positieve van in gaan zien. Verlies van een ouder is veel ingrijpender. Deze persoon komt namelijk niet meer terug.

Mijn ouders zijn 'bezig te' scheiden en ik vind het echt verschikkelijk hoe het gaat. Het lijkt gewoon oorlog. Op school gaat het superslecht en ik ben chagrijnig, kzit de hele dag op mn kamer enzo. Al die dingen meer. Eerst dacht ik: Oooow, mama PLZ ga scheiden! Maar nu het zover is, gaat het heel anders, je denkt steeds aan wat je met de ander deed (bij wie je dus niet woont) en ik kon helemaal niet kiezen Hoewel mijn moeder steeds zei: Je bent vrij om te kiezen (maar dat sloeg gewoon nergens op).

Mijn nicht d'r vader (oom) heeft zelfmoord gepleegd toen ze 12 was. Nu is ze 18 en het gaat al iets beter. Haar schoolprestaties gingen erg achteruit en uiteindelijk is ze blijven zitten en gewoon van school afgegaan. Nu probeert ze 4HAVO en 5HAVO in 1 en dat geloof ik wel.

Het is echt niet te vergelijken idd. Want ik vind niet echt dat het een erger is dan het ander. Het kan allebei heel erg zijn. Maar ik ken ook iemand waarvan de ouders hele rustig gingen scheiden en die had er serieus geen echte problemen mee.
Naja, als deze vraag van iets heel belangrijks afhing, dan zou ik toch zeggen dat een overleden ouder erger is. Want die spreek je helemaal niet meer natuurlijk.

Doodgaan natuurlijk, sheesh! Als iemand wat anders zegt is ie gek. Als ze gaan scheiden heb je ze tenminste nog allebei! Als er eentje sterft ben je die voorgoed kwijt. *rilt* ik moet er niet aan denken.

als 1 van m'n ouders zou sterven is veel erger!
m'n ouders zijn pas gescheiden, maar ik heb allebei m'n ouders nog. Als 1 van hen zou sterven niet meer.

En dat leest een stuk makkelijker en fijner. ;) :p

Mij lijkt het erger als één van mijn ouders zou overlijden.

http://www.forum.scholieren.com/show...d&pagenumber=1

Hier staat mijn mening in, met argumenten

Ik vind scheiden erger dan doodgaan... ik had liever dat een van mijn ouders was overleden dan dat ze gingen scheiden...

Ik ben het niet helemaal eens met je argumenten in die topic, een sterfgeval kan mensen net zo goed uit elkaar drijven en een scheiding kan bv. de broer-zus relatie verbeteren. Misschien ligt het bij jou ook aan de relatie met je moeder, want als je vader was overleden, zou je dat dan niet erger hebben gevonden?

Ik denk dat het allebei erg is, maar ik zou het, denk ik, erger vinden wanneer één van mijn ouders zou overlijden.

Ik kan snappen dat je het niet met me eens bent, hoop mensen snappen het niet. Maar het is maar wat je zelf voor waarde hecht aan dingen. Ik zal nooit kunnen kiezen, pas als ik het beide heb meegemaakt, dus het is sowieso al praten over "als".

Mensen onderschatten een scheiding vaak, dat zie je in dat topic. Wat ik een v/d belangrijkste punten vind is dat je een sterfgeval kan accepteren en dat verder kan gaan. Tuurlijk is het ontzettend erg. Maar je bent niet je familie kwijt, je hebt je basis nog, ookal is er iemand overleden. Je mist een deel, maar de basis is er nog. Een scheiding blijft je dagelijk confronteren. Een sterfgeval ookal, maar anders

Ik snap je wel, ik denk er alleen anders over. ;)

Je hebt je basis niet meer wanneer er iemand overlijdt, je basis was vader-moeder, die is er dan niet meer. Plus dat als bv. je moeder overlijdt je vader ook niet meer de vader zal zijn die je kende. Er veranderd dus heel veel.

Het is idd anders, das logisch. ;)

Het lijkt me btw ook liggen aan de manier waarop de scheiding verloopt en wat de relatie met je beide ouders is ed. Ik ken nl ook mensen die zeer gelukkig zijn dat hun ouders gescheiden zijn of die er vrede mee hebben, enz.

Ik weet eerlijk gezegd niet wat erger is... Mijn moeder is overleden. Dat is verschrikkelijk en daar heb ik elke dag verdriet van. Veel ouders van vriendinnen zijn gescheiden. Zij hebben t ook moeilijk natuurlijk, maar zij hebben hun ouders tenminste nog. Daar kan ik soms echt jaloers op zijn.
Een scheiding kan veel leed voorkomen, geen geruzie, uiteindelijk misschien zelfs beter voor de kinderen. De dood kan aan de andere kant ook weer veel leed voorkomen. Mijn moeder was heel erg ziek, en een lijdensweg is haar bespaard gebleven, maar ik zie haar nooit meer...
Ik vind t heel moeilijk om te zeggen wat nou erger is... Het is voor de persoon bij wie t gebeurd t ergste. Voor mij is de dood van mama een ramp, voor een vriendin de scheiding van haar ouders.
Moeilijk, moeilijk, moeilijk.... :( ALLES

Ik ben het juist wel over het algemeen met je eens. Het ligt er gewoon aan hoe je met je ouders en familie en kennissen om bent gegaan/gaat. Ik kan met mn moeders kant van de familie totaal niet meer praten. Zij duwen mijn vader de hele tijd de grond in. Zo van: Nu mag het eindelijk, ik vond het altijd al een ..
Das egt heel kut, vooral met verjaardagen.
En ik zeg helemaal niet dat het niet verschrikkelijk is als een van je ouders overlijdt!! Dat lijkt me ook heel erg. (Hoewel ik daar soms in dagelijkse ruzies anders over denk... :o )

mijn vader is overleden en dat is natuurlijk zwaar kut, maar ik denk dat ik een scheiding erger had gevonden; nu weet ik dat ze wel tot t eind van elkaar hebben gehouden....

Ik denk dat je niet zomaar kan zeggen wat er erger is, maar dat het per situatie enorm kan verschillen.

M'n ouders zijn gescheiden, maar om te zeggen dat het er beter op geworden is nee niet echt.(het is wel rustiger) Beide ouders leven nog, maar als m'n pa zou overlijden zou ik het geen eens merken.(klinkt hard ik weet het) We hebben geen contact meer, en nadat wat hij mij en m'n ma heeft aangedaan al die jaren (en hij beinvloedt ons leven nog steeds indirect) hoef ik geen contact meer met hem ook, en zou het misschien zelfs beter zijn als hij overleed.

Als m'n ma echter zou overlijden zou ik het er wel moeilijk mee hebben en erger vinden dan de scheiding.

Ik vond de dood erger dan de scheiding. Vele malen erger.

Idd, je maakt hier een heel belangrijk punt...

Het steekt gigantisch als ze niet van elkaar houden, als ze negatieve opmerkingen over elkaar maken, als je moet kiezen, als ze je beide willen maar je toch moet kiezen, als ze ruzie hebben, als ze elkaar weer zwart maken, maar ook als ze bij elkaar zijn en ze kunnen normaal met elkaar omgaan dat doet pijn, of als er juist een gigantische spanning is. Alleen het tafeldekken elke dag doet pij: 3 messen ipv 4 (dat is natuurlijk bij overleiden ook zo). Je hebt geen thuis, je ouders waren thuis, alles wat veilig was valt uit elkaar, alles waar je op bouwde viel om, alle zekerheid die je had in je veilige leven viel weg....

Wat ik al zei:
Ik denk dat dat heel erg mee speelt met het hoe of wat ed.

Kheb mijn vader nog geen jaar geleden verloren. Doet zo gek veel zeer. Een scheiding is ook rot, ofcourse. Je kan de pijn en verdriet ook moeilijk met elkaar vergelijken, want het zijn twee verschillende dingen.
Khoop in iedergeval dat niemand zoiets (welke van de twee ook) hoeft mee te maken.. :(

mijn ouders izjn nu een jaar gelden uit elkaar, en ik zag het nie aan komen geen ruzie... helemaal nix..

als klein meisje was mij altijd gezegt, toen hadden ze nog wel vaak ruzie, wij gaan nooit uit elkaar... en ik als stom kind geloofde dat natuuurlijk...(ook toen ze uit elkaar gingen nog.. was toen 14) je ouders houden van elkaar.. zo hoort het te zijn toch?

er is nu nog steeds geen ruzie.. en het: er veranderd voor jou nix, we houden nog steeds van je... je hoeft ook nie t te kiezen.. ik heb het hele praatje gehad..

maar toch.. ik denk da een scheiding meer pijn doet! Ik heb ook naast me meegemaakt, (mijn nichtjes en neefjes) een ouder die verloren ging..

hier is niks aan te doen... het gebeurd.. be it.. je hoeft niet te kiezen, want er valt nix te kiezen..

en ookal zeggen dat je niet hoeft te kiezen, word de keuze voor ej gemaakt, of ben je er vrij in.. toch heb je dat gevoel.....
en of je er wat aan kon doen? das een vraag die blijft zoo lang door je hoofd spoken.. mensen vertellen je wel van niet.. maartoch, jij maakt toch ook deel uit van dat gezin wat uit elkaar is gevallen... dus...

hiermee, zeg ik niet da een ouder verliezen geen pijn doet, even heel duidelijk!, (ook, heeel veel!)

maar het laat bepaalde gedahten en beschuldigen achter wegen.. die ontzettend veel pijn doen...

precies!! dat is!, want mijn ouders hadden ook geen ruzie, hebben ze nog steeds niet... (alhoewel er soms wel een soms spanning is) ze maken elkaar niet zwart...
toch is het bijna een onvoorstelbare pijn!

tourwens had al wel eerder van het feit gehoord dat scheiden erger zu zijn dan dood gaan.. ik vond da zelf ook...
maar ik denk niet da da te begrijpen is voor mensen die het nie hebben mee gemaakt.... want een verlies door dood lijtk toch altidj het ergste wat je je in kan beelden...
en je hoort ook altijd: tegenwoordig is bijna 40 % van de ouders gescheiden....dus dan zal het wel nei zo erg zijn!

dood gaan natuurlijk, als je ouders scheiden heb je ze allebei nog, als 1 ervan dood gaat heb je die gene nooit meer...

Nou ik weet in ieder geval zeker wel waarover je praat, mijn vriendin haar ouders zijn ook gescheiden dus heb ik het ook in zekere zin meegemaakt. Verschrikkelijk is dat, gezin wordt compleet uit elkaar getrokken........ Maar toch blijft dood gaan erger naar mijn mening. Bij een scheiding zijn beide ouders nog wel aanwezig maar wonen op andere plaatsen.

Toch een ingewikkelde topic.