Angst voor leraren?
 

Sinds de brugklas heb ik al een enorme angst voor leraren. Ik ben daar getreiterd door 1 leraar en de enigsten die de moeite namen me te geloven waren m'n klasgenootjes en de vrouw van het straflokaal.
Ik ben na dat jaar naar het VSO gegaan. Dat is voorgezet speciaal onderwijs. Daar had ik het het eerste jaar onwijs moeilijk, ondanks dat de leraren daar wel heel wat vrijer waren. Na die twee jaar moest mijn school gaan fuceren en kreeg ik weer allemaal nieuwe leraren. De meesten lieten me met rust, maar er was er ook eentje waarbij ik het gevoel had dat ie net zo was als die leraar in de brugklas. Ik ben toen gelijk weer in mn beschermingspositie gevallen. Werd weer vijandig tegen leraren enzow. Begon weer te spijbelen en ging op t laatst helemaal niet meer naar school. Dat kwam ook door mn andere problemen.
we hebben toen maar op mn opname gewacht. Nu mn opname achter de rug is, willen mn ouders me weer naar school krijgen, maar ik durf niet meer. Ik wil ook niet eens meer. Ik zou eerst naar mn oude school terug gaan, maar dat is niet gelukt. Ik had toen ik het probeerde nog begeleiding van de kliniek.
Nu moet ik dus naar het BBL maar ben van plan om het te weigeren. Al die nieuwe leraren weer enzow. En het vertrouwen in mensen zowiezo is nog weinig. Net weer een klap gehad, dus loop alweer van: Waarom zou ik mensen in godsnaam nog vertrouwen.

Ik ben op dit moment een soort verhaal aan het schrijven over m'n eerste schooldag in de brugklas (die ik nooit meer zal vergeten) en een van mn middelste schooldagen in de brugklas en een van de laatste dagen in de brugklas. Ik wil zo kijken waar mn angst nou zit enzow, waardoor die ontstaan is en dara wil ik aan gaan werken, maar zijn er nog meer mensen die dit meegemaakt hebben?

Voor jezelf. Je leeft in een wereld met andere mensen, je hebt ze nodig, of je wilt of niet. En sommige mensen zijn te vertrouwen, je moet ze alleen ontmoeten.

Ik denk dat het idd goed is om te proberen of je er achter kunt komen waar die angst vandaan komt, bv. door te schrijven of door er over te praten. Als je het weet, kun je er aan gaan werken.

Ik zou als ik jou was wel weer naar school gaan, al is het alleen maar om te leren (je hoeft mensen niet persee te vertrouwen om naar school te gaan), voor je eigen toekomst.

mjah, al zou ik naar school gaan, dan zal ik nog heel wat problemen erbij krijgen, omdat ik een leerprobleem heb. een soort blokkade. Als ik iets wel wil, maar het niet denkt te lukken, dan kan ik er alles voor doen, maar lukt het ook echt niet. Voor mij is school zown uitputting. Iedereen om me heen haalt goede cijfers en ik loop maar alsmaar op mn tenen... Ik wil echt niet terug naar school. Ik val niet nog een keer dat gat in. Ik ga me niet nog een keer als slachtoffer aanbieden voor een leraar. No way...

Hey, we kennen mekaar best wel kort (via MSN)
Maar je weet al wel dat ik je altijd steun. En als je ergens mee zit ik naar je zal luisteren.
Dus misschien kan ik je er mee helpen als je wilt.

Kuz, Joey

probeer het eens een niveau lager dan? dan kun je misschien makkelijker meekomen en voel je je al een stuk zelfverzekerder en minder uitgeput. leraren laten je meer met rust en jij hebt meer rust. wanneer leraren ook maar een beetje vervelend zijn gewoon weggaan of met ze praten. ze zijn er voor jou, niet tegen jou, je bent een stuk ouder dan in de brugklas en je hoeft niet alles te pikken. en zoals al gezegd, ga alleen om te kunnen leren dan, je gaat er niet heen voor de leraren. veel succes ermee!

kzat al op een van de laagste niveaus, ik hoor havo te kunnen...:(

Nee, waarom? Er zijn belangrijkere dingen dan HAVO te kunnen.

Ik ben dat ook tegengekomen, met meerdere leerkrachten. Toen ik 10j was pakte een lerares me bij de onderbenen vast en schudde het verstand naar mijn hoofd. Volgens een Engelstalig IQ-test die ik online aflegde heb ik een IQ van 160. 100 is waarschijnlijk het gemiddelde op de schaal, dus zo dom ben ik niet.
Een andere lerares gaf me 95% voor een eindexamen tekening van een landschap, en deed er dan met een glimlach 20% af omdat ik nagelaten had mijn naam op de achterkant te zetten. Ik heb een tiental zo'n leraren gehad.

Ik denk dat leerkrachten zich geïntimideerd voelen door bepaalde elementen in hun klas, en zo reageren. Bij mij waren het meestal vrouwelijke leerkrachten, maar dat kan toevallig zijn.

Doe alsof je dom bent, en verdwijn tussen de banken achteraan. Dat werkte bij mij. Of ga niet naar school, en doe het staatsexamen. Dat wilde ik doen, maar kreeg geen steun.


PJ

mja, 1 docent gehad die ik echt niet mocht en waarvan mijn haat owk terecht was *tja, wie wenst een leerling nou dood... hij dus*
en sommigen die ik gewoon niej mag, me niet op m'n gemak bij voel, dus geen angst.
Maar bij die ene docent had ik dat wel, hij keek altijd zow hatelijk enzow.... bah, die ijskoude ogen enzow vergeet ik nooit, ook als ik um tegen kom op de andere locatie *waar ik volgend jaar heen wil* lopen de rillingen weer over m'n rug.

syl

Ik wil even zeggen dat het een goed idee is je brugklas te schrijven als verhaal. Om je gevoelens en angsten het beste te kunnen begrijpen is door ze te verwoorden. Laat je vertrouwen in mensen niet verpesten door die enkelingen. Concentreer je meer op de mensen met wie je leuke dingen doet en gedaan hebt, mensen die je kunt vertrouwen.
Van leraren moet je je niet te veel aantrekken. School gaat om jou, niet om de leraren. JIJ bent er om iets te leren. Zodra je van school af ben ben je voor de rest van je leven van ze af! Houd die gedachte vast en je merkt dat als je je beter gaat voelen dat je dan ook betere cijfers gaat halen en vice versa.

jah, maar zelf t laagste niveau is te moeilijk voor me :S

Maar je was begonnen met Havo/VWO... als je op brugklasniveau begint?

mavo/havo
daarna vbo
daarna vmbo bla bla bla richting

Zou dat misschien ook kunnen liggen aan het feit dat jij niet totaal ontspannen er mee bezig bent? Geloof me, als jij steeds gestressed bent ofzo omdat je bang bent dat het niet lukt. Dat gaat het ook niet lukken ook.

jah...zou kunnen...
Kweet t niet...

Dat lijkt mij tenminste wel. Ik heb er totaal geen zin in. Maar juist omdat ik er geen zin in had zat ik daar onder het motto van. TJAKAA, FF snel maken en dan weer vlug naar huis. (totaal schijt hebbend aan het feit of het wel of niet lukte) dat werkt toch al een stuk meer ontspannen. En dan bedoel ik. Ik maakte me niet druk of het wel of neit lukte. Ik zorgde dat er iets stond en maakte dat ik weg kwam.